မိုင္တိုင္ ၁၄၅ ကို ဘာႂကြလုပ္မလို႔လဲ ေလ်ွာက္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ဖခင္ဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြ ဆီကို အလွဴခံႂကြမလို႔တဲ့ေလ၊ ဘာအတြက္လည္းဆိုေတာ့ သူ႔႐ြာက အိမ္ ၁၃ လုံးရွိသတဲ့၊ ေတာမီးေလာင္ရင္း အိမ္ ၇ လုံးနဲ႔၊ သူအပါအ၀င္ ရဟန္းေတာ္ ၃ ပါး သီတင္း သုံးတဲ့ ေက်ာင္းေလး မီးထဲပါသြားသတဲ့၊ အခု အိမ္ ၁၃ အိမ္က တိုင္ေတြ ဘာေတြ ရွာခုတ္ၿပီး ေက်ာင္းျပန္ေဆာက္ေပးထားတယ္တဲ့၊ သၾကၤန္ ရက္က မိုး႐ြာေတာ့ ျဖစ္သလို မိုးထားတဲ့ ေက်ာင္းက မိုးမလုံလို႔ ငုတ္တုတ္ သီတင္း သုံးေနရတယ္တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ မိုးမက်မီ သက္ကယ္ ေလး ၅၀ ေလာက္ရရ ေဆြမ်ိဳး ေတြထံ အလွဴခံ ထြက္မလို႔ပါတဲ့ေလ။
ဆရာေတာ္ေက်ာင္းက သက္ကယ္ မိုးရင္ သက္ကယ္ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲ ေလ်ွာက္ၾကည့္ေတာ့ သက္ကယ္ ၃၀၀ ေလာက္ကုန္မတဲ့၊ သက္ကယ္က ၁၀၀ ဘယ္ေလာက္ လဲဘုရားလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ၁၈၀၀၀ တဲ့၊ ၃ရာဆိုေတာ့ ၅၄၀၀၀ ေလာက္က်မဲ့၊ သေဘာေပါ့ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဘာလုပ္သလဲ ဘုရားဆိုေတာ့ လက္လုပ္ လက္စားေတြတဲ့ေလ။
ကဲဆရာေတာ္ ၁၄၅ မိုင္လည္း ႂကြမေနနဲ႔ေတာ့၊ ေနလည္း ပူလွတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ မိသားစုက ၅၅၀၀၀ က်ပ္လွဴ ပါတယ္လို႔ ေလ်ွာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ျပဳံးၿပီး ဟန္က်လိုက္တာတဲ့ေလ၊ ကားေပၚမွာပဲ ေရစက္ ခ်ၿပီး အႏုေမာဒနာျပဳလိုက္တယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ကားေပၚကအဆင္း မႏၱေလး မဟာျမတ္မုနိနဲ႔၊ မႏၱေလးေတာင္ကို မေသခင္ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္တဲ့၊ လမ္းၾကဳံလို႔ရွိရင္ ၀င္ပင့္ပါလို႔မွာလိုက္တယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက မ်က္စိတဖက္ တိမ္ျဖစ္ေနလို႔ မျမင္ရဘူး၊လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ နွစ္ေက်ာ္က ေဆးရုံသြားျပတာ ၃ ေသာင္းကုန္မယ္ဆိုလို႔ န၀ကမၼမရွိလို႔ မခြဲပဲ ျပန္လာခဲ့ရတယ္လို႔ မိန္႔ပါတယ္။ မ်က္မွန္တစ္လက္ရွိတာက ေက်ာင္းမီးေလာင္လို႔ ပါသြားသတဲ့၊ ဖိနပ္က လူစီးဖိနပ္ အစုတ္နဲ႔ ရဟန္းစီး ဖိနပ္ ဒီကိုအလာ ျပတ္သြားလို႔၊ ႐ြာကို ၀က္လာ၀ယ္တဲ့ ဒကာက လမ္းမွာဖိနပ္မပါတာ ေတြ႕လို႔ သူ႔ဖိနပ္ ခြၽတ္လွဴသြားတာတဲ့။
က်ေနာ္ဇနီးက ေနျပည္ေတာ္က သူ႔ေမာင္သူငယ္ခ်င္းေတြ အကူညီေတာင္းၿပီး၊ ဆရာေတာ့္႐ြာကိုရွာခိုင္းၿပီး၊ မ်က္စိ ခြဲေပးမယ္၊ မႏၱေလးကို ဘုရားဖူးပို႔ေပးမယ္၊ ေက်ာင္းေလး လည္း အမိုးအကာအတြက္ စီစဥ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ၀မ္းသာရပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္အတြက္ မိုင္တိုင္ ၁၉၇ ဟာ ၀မ္း သာ ပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အစ္ကိုေရ သာဓု သဓု သာဓု ပါဗ်ာ...
ဖိုးသူေတာ္(www.phothutaw.com)
Credit:maharmedianews
#Unicode Version#
နေပြည်တော်အထွက် မိုင်တိုင် ၁၉၇ အမြန်လမ်းဘေးမှာ ရဟန်းအို တစ်ပါးလက်တားနေတာနဲ့ ကားကို ဘေးချရပ်လိုက်တယ်။၁၄၅ မိုင်ကိုကြွမလို့တဲ့လေ၊ ကားပေါ်မှာ အလာပ သလာပ ပြောရင်း ချောင်း၀ အနောက်ကျောင်းဆရာတော် ဦးပညာသာမိ သက်တော် ၈၁၊ ဝါတော် ၆၀ လို့ သိရတယ်။
မိုင်တိုင် ၁၄၅ ကို ဘာကြွလုပ်မလို့လဲ လျှောက်ကြည့်တော့ သူ့ဖခင်ဘက်က ဆွေမျိုးတွေ ဆီကို အလှူခံကြွမလို့တဲ့လေ၊ ဘာအတွက်လည်းဆိုတော့ သူ့ရွာက အိမ် ၁၃ လုံးရှိသတဲ့၊ တောမီးလောင်ရင်း အိမ် ၇ လုံးနဲ့၊ သူအပါအဝင် ရဟန်းတော် ၃ ပါး သီတင်း သုံးတဲ့ ကျောင်းလေး မီးထဲပါသွားသတဲ့၊ အခု အိမ် ၁၃ အိမ်က တိုင်တွေ ဘာတွေ ရှာခုတ်ပြီး ကျောင်းပြန်ဆောက်ပေးထားတယ်တဲ့၊ သြင်္ကန် ရက်က မိုးရွာတော့ ဖြစ်သလို မိုးထားတဲ့ ကျောင်းက မိုးမလုံလို့ ငုတ်တုတ် သီတင်း သုံးနေရတယ်တဲ့၊ ဒါကြောင့် မိုးမကျမီ သက်ကယ် လေး ၅၀ လောက်ရရ ဆွေမျိုး တွေထံ အလှူခံ ထွက်မလို့ပါတဲ့လေ။
ဆရာတော်ကျောင်းက သက်ကယ် မိုးရင် သက်ကယ် ဘယ်လောက်ကုန်မလဲ လျှောက်ကြည့်တော့ သက်ကယ် ၃၀၀ လောက်ကုန်မတဲ့၊ သက်ကယ်က ၁၀၀ ဘယ်လောက် လဲဘုရားလို့ မေးကြည့်တော့ ၁၈၀၀၀ တဲ့၊ ၃ရာဆိုတော့ ၅၄၀၀၀ လောက်ကျမဲ့၊ သဘောပေါ့ ဒါနဲ့ ဆရာတော် ဆွေမျိုးတွေက ဘာလုပ်သလဲ ဘုရားဆိုတော့ လက်လုပ် လက်စားတွေတဲ့လေ။
ကဲဆရာတော် ၁၄၅ မိုင်လည်း ကြွမနေနဲ့တော့၊ နေလည်း ပူလှတယ်၊ တပည့်တော်တို့ မိသားစုက ၅၅၀၀၀ ကျပ်လှူ ပါတယ်လို့ လျှောက်တော့ ဆရာတော်ကြီးက ပြုံးပြီး ဟန်ကျလိုက်တာတဲ့လေ၊ ကားပေါ်မှာပဲ ရေစက် ချပြီး အနုမောဒနာပြုလိုက်တယ်။
ဆရာတော်ကြီးက ကားပေါ်ကအဆင်း မန္တလေး မဟာမြတ်မုနိနဲ့၊ မန္တလေးတောင်ကို မသေခင်ရောက်ဖူးချင်တယ်တဲ့၊ လမ်းကြုံလို့ရှိရင် ဝင်ပင့်ပါလို့မှာလိုက်တယ်၊ ဆရာတော်ကြီးက မျက်စိတဖက် တိမ်ဖြစ်နေလို့ မမြင်ရဘူး၊လွန်ခဲ့တဲ့ ၄ နှစ်ကျော်က ဆေးရုံသွားပြတာ ၃ သောင်းကုန်မယ်ဆိုလို့ နဝကမ္မမရှိလို့ မခွဲပဲ ပြန်လာခဲ့ရတယ်လို့ မိန့်ပါတယ်။ မျက်မှန်တစ်လက်ရှိတာက ကျောင်းမီးလောင်လို့ ပါသွားသတဲ့၊ ဖိနပ်က လူစီးဖိနပ် အစုတ်နဲ့ ရဟန်းစီး ဖိနပ် ဒီကိုအလာ ပြတ်သွားလို့၊ ရွာကို ဝက်လာဝယ်တဲ့ ဒကာက လမ်းမှာဖိနပ်မပါတာ တွေ့လို့ သူ့ဖိနပ် ချွတ်လှူသွားတာတဲ့။
ကျနော်ဇနီးက နေပြည်တော်က သူ့မောင်သူငယ်ချင်းတွေ အကူညီတောင်းပြီး၊ ဆရာတော့်ရွာကိုရှာခိုင်းပြီး၊ မျက်စိ ခွဲပေးမယ်၊ မန္တလေးကို ဘုရားဖူးပို့ပေးမယ်၊ ကျောင်းလေး လည်း အမိုးအကာအတွက် စီစဉ်ပေးမယ်လို့ ပြောတော့ ကျနော့်မှာ ဝမ်းသာရပါတယ်။
ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော့်အတွက် မိုင်တိုင် ၁၉၇ ဟာ ဝမ်း သာ ပီတိ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အစ်ကိုရေ သာဓု သဓု သာဓု ပါဗျာ...
ဖိုးသူတော်(www.phothutaw.com)
Credit:maharmedianews
