၁၉၉၂ ခုႏွစ္
“အေဖ သားေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ . . .”
“ေအး … သား . .”
“သားကို မုန္႔ဖိုးေပးေလ .! ”
“ေဟ..မင္းေမႀကီးက မေပးဘူးလား . . .”
“ေဖ့ဆီက ေတာင္းတဲ့”
“အင္းး ကဲေရာ့ေရာ့” (က်ပ္တန္ေလး ၂ရြက္ထဲမွ ၁က်ပ္တန္ေလးတစ္ရြက္)
“တစ္က်ပ္ထဲလား အေဖရာ . . အေဖ့ထဲမွာ ၂က်ပ္ေတာင္ရွိတာကို”
“ဒီတစ္က်ပ္က ေဖႀကီး လဘက္ရည္ေသာက္မလို႔ေလ”
“ေနာက္မွေသာက္ေဖရာ သားကိုေပး”
“ေဟ… ကဲေရာ့ေရာ့ . . . .”
ႏွစ္ ၂၀ ၾကာၿပီးေနာက္
၂၀၁၂ ခုႏွစ္
“သား . .”
“ဘာလည္း အေဖရာ”
“အေဖ ၿမိဳ႕ထဲကို ပင္စင္သြားထုတ္မလို႔”
“အင္း သြားေလ . . .”
”အဲဒါ အေဖ့မွာ လမ္းစရိတ္မရွိဘူး . .”
”ဟာဗ်ာ အေဖကလည္း အေဖ့သားဆီက ေတာင္းေလဗ်ာ။ ဟိုတစ္ေခါက္ကလည္း သားေပးရတာကို . .”
“မင္းညီက မေျပလည္လို႔ပါတဲ့ . . .”
“ကၽြတ္ သူပဲ မေျပလည္ေန ကဲဗ်ာ..ေရာ့ေရာ့ ” ( ၅၀၀၀ တန္မ်ားၾကားမွ ၂၀၀ တန္ေလးတစ္ရြက္)
“သား . .”
“ေျပာဗ်ာ . .”
“ဒါ အသြားစရိတ္ပဲေလ . .”
“အေဖျပန္ရင္ ပင္စင္ရမွာေလ . .အဲဒါနဲ႔ အျပန္လမ္းစရိတ္လုပ္ေပါ့ . .”
“မရရင္ . .! ”
“ရေအာင္ေစာင့္ထုတ္ခဲ့ေလဗ်ာ အေဖကလည္း…”
“ေၾသာ္ ေအး ေအး . .”
ဖခင္ႀကီး၏ အေတြးမွာေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ခန္႔က အျဖစ္ကို သတိရရင္း ၀ဲလာေသာမ်က္ရည္ ထိန္းကာ…………
ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)
Credit:မင္းခိုက္စိုးစန္
#Unicode Version# ျဖင့္ဖတ္ပါ ။
အချိန်ကာလက ပြောပြတဲ့ စကားလုံးများအကြောင်း (အဖေ့မေတ္တာကို မေ့နေသူများ သိစေဖို့)
၁၉၉၂ ခုနှစ်
“အဖေ သားကျောင်းသွားတော့မယ် . . .”
“အေး … သား . .”
“သားကို မုန့်ဖိုးပေးလေ .! ”
“ဟေ..မင်းမေကြီးက မပေးဘူးလား . . .”
“ဖေ့ဆီက တောင်းတဲ့”
“အင်းး ကဲရော့ရော့” (ကျပ်တန်လေး ၂ရွက်ထဲမှ ၁ကျပ်တန်လေးတစ်ရွက်)
“တစ်ကျပ်ထဲလား အဖေရာ . . အဖေ့ထဲမှာ ၂ကျပ်တောင်ရှိတာကို”
“ဒီတစ်ကျပ်က ဖေကြီး လဘက်ရည်သောက်မလို့လေ”
“နောက်မှသောက်ဖေရာ သားကိုပေး”
“ဟေ… ကဲရော့ရော့ . . . .”
နှစ် ၂၀ ကြာပြီးနောက်
၂၀၁၂ ခုနှစ်
“သား . .”
“ဘာလည်း အဖေရာ”
“အဖေ မြို့ထဲကို ပင်စင်သွားထုတ်မလို့”
“အင်း သွားလေ . . .”
”အဲဒါ အဖေ့မှာ လမ်းစရိတ်မရှိဘူး . .”
”ဟာဗျာ အဖေကလည်း အဖေ့သားဆီက တောင်းလေဗျာ။ ဟိုတစ်ခေါက်ကလည်း သားပေးရတာကို . .”
“မင်းညီက မပြေလည်လို့ပါတဲ့ . . .”
“ကျွတ် သူပဲ မပြေလည်နေ ကဲဗျာ..ရော့ရော့ ” ( ၅၀၀၀ တန်များကြားမှ ၂၀၀ တန်လေးတစ်ရွက်)
“သား . .”
“ပြောဗျာ . .”
“ဒါ အသွားစရိတ်ပဲလေ . .”
“အဖေပြန်ရင် ပင်စင်ရမှာလေ . .အဲဒါနဲ့ အပြန်လမ်းစရိတ်လုပ်ပေါ့ . .”
“မရရင် . .! ”
“ရအောင်စောင့်ထုတ်ခဲ့လေဗျာ အဖေကလည်း…”
“သြော် အေး အေး . .”
ဖခင်ကြီး၏ အတွေးမှာတော့ လွန်ခဲ့သော အနှစ် ၂၀ ခန့်က အဖြစ်ကို သတိရရင်း ဝဲလာသောမျက်ရည် ထိန်းကာ…………
ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)
Credit:မင်းခိုက်စိုးစန်
