သရက္သီးမွည့္ စားျခင္းရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-yBd3IKtoXzQ/XRcTNMvCmFI/AAAAAAACAO8/XkhNzzpUZBQy6TheVNAvjwUOKOaMN6dYgCLcBGAs/s1600/16.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="393" data-original-width="550" height="456" src="https://1.bp.blogspot.com/-yBd3IKtoXzQ/XRcTNMvCmFI/AAAAAAACAO8/XkhNzzpUZBQy6TheVNAvjwUOKOaMN6dYgCLcBGAs/s640/16.gif" width="640" /></a></div> <br /> သရက္သီးေတြ ၀င္းၿပီး မွည့္ေနတဲ့ ရာသီမွာ ခံတြင္းၿမိန္ေစမယ့္ အသီးတစ္မ်ိဳးကေတာ့ သရက္သီးမွည့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အပင္ေတြမွာလည္း ၀င္းေရာင္သန္းေနတဲ့ သရက္သီးေတြကို ျမင္ေနရသလို ေစ်းေတြထဲမွာလည္း လွိဳင္လွ္ိဳင္ေပါေနတဲ့ သရက္သီးမွည့္ေတြကို ေတြ႔ေနရပါၿပီ။<br /><br />သရက္ပင္ကို အပူပိုင္းေဒသေတြမွာ ေပါက္ေရာက္တာမ်ားၿပီးအမ်ိဳးအစားေပါင္းမ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ေနရာအႏွံ႔မွာ ေပါက္ေရာက္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္သူေတြကေတာ့ သရက္သီးမွည့္ကို ထမင္းနဲ႔ ေရာစားၿပီး ေႏြရာသီမွာ ခံတြင္းၿမိန္ေအာင္ စားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ရာသီစာ သရက္သီးမွည့္ေတြမွာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရွိေနပါတယ္။<br /><br />သရက္သီးမွာ ကိုလက္စထေရာ နည္းနည္း၊ ဆိုဒီယမ္၊ အမွ်င္ဓာတ္နဲ႔ ဗီတာမင္ အုပ္စုေတြ ျဖစ္တဲ့ ဗီတာမင္ ေအ၊ စီ၊ B6 တို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပိုတက္ဆီယမ္၊ မက္ကနီဆီယမ္နဲ႔ ဘီတာကရိုတင္းတို႔ ပါ၀င္ၿပီး အင္အားျပည့္တဲ့ Antioxidants ေတြလည္း အမ်ားအျပား ပါ၀င္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ရိုးရာေဆးပညာေတြမွာေတာ့ သရက္သီးဟာ ေဆးဖက္၀င္ အသီးတစ္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ေခ်ာင္းဆိုး၊ ဖ်ားနာျခင္း၊ အေအးမိျခင္း၊ အစာမေၾကျခင္းနဲ႔ လွိဳင္းမူးျခင္းတို႔ကို သက္သာေစပါတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ တျခား က်န္းမာေရး အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိပါေသးတယ္။<br /><br />သရက္သီးမွာ ဗီတာမင္ေတြ ပါ၀င္ၿပီး ပိုတက္ဆီယမ္ ပါ၀င္တဲ့အတြက္ ေသြးဖိအား ျမင့္မားလာမႈကို ထိန္းညွိေပးပါတယ္။ အမွ်င္ဓာတ္ မ်ားစြာပါ၀င္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေသြးတြင္း အဆီဓာတ္ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးၿပီး ေသြးလည္ပတ္မႈ ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းညွိေပးပါတယ္။ သရက္သီးမွာ ပါ၀င္တဲ့ Antioxidant ေတြဟာ ရင္သားကင္ဆာ၊ ဆီးႀကိတ္ကင္ဆာနဲ႔ အူမႀကီး ကင္ဆာတို႔ကို မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးႏုိင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ ေသြးတြင္း အဆီဓာတ္ကို ထိန္းေပးထားတဲ့ အတြက္ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈ မရွိေအာင္ တားဆီးေပးႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />သရက္သီးမွည့္ဟာ အနံ႔ေမႊးၿပီး အရသာခ်ိဳျမတဲ့အျပင္ အစာေခ်ဖ်က္မႈကို အားေပးတဲ့ အင္ဇုိင္းေတြ ပါ၀င္တာေၾကာင့္ အစာအိမ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ေကာင္းမြန္ဖို႔ ကူညီေပးပါတယ္။ သရက္သီးမွာ အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳေစမယ့္ ဓာတ္ေတြ ပါ၀င္ၿပီး သံဓာတ္ပါ၀င္မႈ မ်ားတဲ့အတြက္လည္း ေသြးအားနည္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ စားသံုးဖို႔ သင့္ေတာ္ပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြ စားသံုးလို႔လည္း ရပါတယ္။ ပိုတက္ဆီယမ္ဟာ ေသြးတိုးေရာဂါျဖစ္ေစမယ့္ အႏၱာရာယ္ကေနလည္း ကာကြယ္ေပးပါတယ္။ သရက္သီးမွာ ကဆီဓာတ္ေတြ ပါ၀င္တာေၾကာင့္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္တက္ခ်င္သူေတြ အတြက္ ေန႔တိုင္း စားေပးသင့္ပါတယ္။<br /><br />သရက္သီးမွည့္ စားသံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သတိထားရမယ့္ အခ်က္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ သရက္သီးကို အညွာျဖတ္ၿပီး မစားခင္ ေရစိမ္ထားေပးပါ။ အေစးေတြက ႏႈတ္ခမ္းတစ္၀ိုက္ကို ေလာင္တတ္တာေၾကာင့္ သတိထားေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ သရက္သီးမွည့္ ေပါခ်ိန္ဟာ ယင္ေကာင္ေတြ ေပါတဲ့ ရာသီမို႔ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာေရာဂါေတြ ျဖစ္ပြားတတ္တာေၾကာင့္ သရက္သီးမွည့္ေတြ လွီးထားရင္ ယင္ မနားေအာင္ ဖံုးအုပ္ထားေပးဖို႔ သတိထားေပးပါ။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:myfood<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> သရက်သီးတွေ ဝင်းပြီး မှည့်နေတဲ့ ရာသီမှာ ခံတွင်းမြိန်စေမယ့် အသီးတစ်မျိုးကတော့ သရက်သီးမှည့်ပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ အပင်တွေမှာလည်း ဝင်းရောင်သန်းနေတဲ့ သရက်သီးတွေကို မြင်နေရသလို ဈေးတွေထဲမှာလည်း လှိုင်လှိုင်ပေါနေတဲ့ သရက်သီးမှည့်တွေကို တွေ့နေရပါပြီ။<br /><br />သရက်ပင်ကို အပူပိုင်းဒေသတွေမှာ ပေါက်ရောက်တာများပြီးအမျိုးအစားပေါင်းများစွာ ရှိပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှာတော့ နေရာအနှံ့မှာ ပေါက်ရောက်ပါတယ်။ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်သူတွေကတော့ သရက်သီးမှည့်ကို ထမင်းနဲ့ ရောစားပြီး နွေရာသီမှာ ခံတွင်းမြိန်အောင် စားတတ်ကြပါတယ်။ ဒီလို ရာသီစာ သရက်သီးမှည့်တွေမှာ ကျန်းမာရေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေ ရှိနေပါတယ်။<br /><br />သရက်သီးမှာ ကိုလက်စထရော နည်းနည်း၊ ဆိုဒီယမ်၊ အမျှင်ဓာတ်နဲ့ ဗီတာမင် အုပ်စုတွေ ဖြစ်တဲ့ ဗီတာမင် အေ၊ စီ၊ B6 တို့ ပါဝင်ပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ပိုတက်ဆီယမ်၊ မက်ကနီဆီယမ်နဲ့ ဘီတာကရိုတင်းတို့ ပါဝင်ပြီး အင်အားပြည့်တဲ့ Antioxidants တွေလည်း အများအပြား ပါဝင်ပါတယ်။ တရုတ်ပြည်ရဲ့ ရိုးရာဆေးပညာတွေမှာတော့ သရက်သီးဟာ ဆေးဖက်ဝင် အသီးတစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ချောင်းဆိုး၊ ဖျားနာခြင်း၊ အအေးမိခြင်း၊ အစာမကြေခြင်းနဲ့ လှိုင်းမူးခြင်းတို့ကို သက်သာစေပါတယ်လို့ ဖော်ပြထားပါတယ်။ တခြား ကျန်းမာရေး အကျိုးကျေးဇူးတစ်ချို့လည်း ရှိပါသေးတယ်။<br /><br />သရက်သီးမှာ ဗီတာမင်တွေ ပါဝင်ပြီး ပိုတက်ဆီယမ် ပါဝင်တဲ့အတွက် သွေးဖိအား မြင့်မားလာမှုကို ထိန်းညှိပေးပါတယ်။ အမျှင်ဓာတ် များစွာပါဝင်တဲ့ အတွက်ကြောင့် သွေးတွင်း အဆီဓာတ်တွေကို လျှော့ချပေးပြီး သွေးလည်ပတ်မှု ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ထိန်းညှိပေးပါတယ်။ သရက်သီးမှာ ပါဝင်တဲ့ Antioxidant တွေဟာ ရင်သားကင်ဆာ၊ ဆီးကြိတ်ကင်ဆာနဲ့ အူမကြီး ကင်ဆာတို့ကို မဖြစ်အောင် ကာကွယ်ပေးနိုင်စွမ်း ရှိပါတယ်။ သွေးတွင်း အဆီဓာတ်ကို ထိန်းပေးထားတဲ့ အတွက် နှလုံးရောဂါ ဖြစ်ပွားမှု မရှိအောင် တားဆီးပေးနိုင်ပါတယ်။<br /><br />သရက်သီးမှည့်ဟာ အနံ့မွှေးပြီး အရသာချိုမြတဲ့အပြင် အစာချေဖျက်မှုကို အားပေးတဲ့ အင်ဇိုင်းတွေ ပါဝင်တာကြောင့် အစာအိမ်ရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်ကို ကောင်းမွန်ဖို့ ကူညီပေးပါတယ်။ သရက်သီးမှာ အရွယ်တင်နုပျိုစေမယ့် ဓာတ်တွေ ပါဝင်ပြီး သံဓာတ်ပါဝင်မှု များတဲ့အတွက်လည်း သွေးအားနည်းတဲ့ အမျိုးသမီးတွေ စားသုံးဖို့ သင့်တော်ပါတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်တွေ စားသုံးလို့လည်း ရပါတယ်။ ပိုတက်ဆီယမ်ဟာ သွေးတိုးရောဂါဖြစ်စေမယ့် အန္တာရာယ်ကနေလည်း ကာကွယ်ပေးပါတယ်။ သရက်သီးမှာ ကဆီဓာတ်တွေ ပါဝင်တာကြောင့် ကိုယ်အလေးချိန်တက်ချင်သူတွေ အတွက် နေ့တိုင်း စားပေးသင့်ပါတယ်။<br /><br />သရက်သီးမှည့် စားသုံးမယ်ဆိုရင်တော့ သတိထားရမယ့် အချက်လေးတွေ ရှိပါတယ်။ သရက်သီးကို အညှာဖြတ်ပြီး မစားခင် ရေစိမ်ထားပေးပါ။ အစေးတွေက နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက်ကို လောင်တတ်တာကြောင့် သတိထားပေးဖို့ လိုပါတယ်။ သရက်သီးမှည့် ပေါချိန်ဟာ ယင်ကောင်တွေ ပေါတဲ့ ရာသီမို့ ဝမ်းပျက်ဝမ်းလျှောရောဂါတွေ ဖြစ်ပွားတတ်တာကြောင့် သရက်သီးမှည့်တွေ လှီးထားရင် ယင် မနားအောင် ဖုံးအုပ်ထားပေးဖို့ သတိထားပေးပါ။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:myfood

သရက္သီးမွည့္ စားျခင္းရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား

သရက္သီးေတြ ၀င္းၿပီး မွည့္ေနတဲ့ ရာသီမွာ ခံတြင္းၿမိန္ေစမယ့္ အသီးတစ္မ်ိဳးကေတာ့ သရက္သီးမွည့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အပင္ေတြမွာလည္း ၀င္းေရာင္သန္းေန...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

မုန႔္ဟင္းခါး ထဲ လူတိုင္းလိုလို ထည့္စားတတ္တဲ့ အေၾကာ္ ရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-YoZRFIfBdHg/XRcNG7OZ8gI/AAAAAAACAO0/akz791YAKaAcAva0WR_qvkSsn-phC6uawCLcBGAs/s1600/15.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="322" data-original-width="550" height="374" src="https://1.bp.blogspot.com/-YoZRFIfBdHg/XRcNG7OZ8gI/AAAAAAACAO0/akz791YAKaAcAva0WR_qvkSsn-phC6uawCLcBGAs/s640/15.gif" width="640" /></a></div> <br /> ျမန္မာေတြႀကိဳက္လွတဲ့ မုန႔္ဟင္းခါး မွာ ပါတဲ့ အေၾကာ္ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလဲ<br /><br />ဒီေန႔ ေျမာက္ျပင္ဘက္သြားရင္း မုန႔္ဟင္းခါးသည္ျမင္ေတာ့ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ ဝင္စားမိတယ္… အရမ္းႀကိဳက္တာလဲ ပါတာေပါ့….<br />ဟယ္ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ဆိုပီး<br />အေၾကာ္ပိုေလးနဲ႔ ဟင္းရည္ေလးေတာင္ ေတာင္းေသာက္လိုက္ေသးတယ္….<br />အေၾကာ္ေလးကေကာင္းလိုက္တာဆိုပီး အေၾကာ္ ေလး ၂၀၀ဖိုး အပိုေရာင္းေပးပါဆိုပီး စားမိေတာ့ အရမ္းႀကိဳက္ပီး<br />အထုတ္ႀကီး တထုတ္ေလာက္ ထပ္ေရာင္းေပးပါ လို႔ ဝယ္ေရာ….<br /><br />ဇာတ္လမ္းကအဲ့မွာစတာပဲ<br /><br />အပိုမရွိတာမို႔ ေရာင္းေပးလို႔မရလို႔ပါတဲ့ အာ့နဲ႔ ကိုယ္ေတြကလည္းႀကိဳက္မိရင္ဇြတ္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံ ေပးခဲ့ပါမယ္ နက္ျဖန္မွ လာယူပါ့မယ္ေျပာမိေရာ…(သူ႔အေၾကာ္ကလည္း မြ ႐ြၿပီး ေကာင္းတာကို)<br />ကိုယ္ပုံၾကည့္ပီး ဇြတ္စားေတာ့မယ္ရိပ္မိသြားတဲ့ ဆိုင္ရွင္က ဘယ္လိုစားမွာလည္းတဲ့ ….<br /><br />ဟင္ ဘာလားေပါ့…<br /><br />ဒီအေၾကာ္ေတြကအမ်ားႀကီးစားရင္ ရင္ပူတယ္တဲ့<br /><br />အဲ့ေတာ့မွ ပလပ္စတစ္ထည့္ေၾကာ္တာေနမွာဆိုပီး လန႔္သြားတာ..<br />အာ့နဲ႔ စားလက္စ အေၾကာ္ထုတ္ေလး ေဘးခ်ပီး အိမ္အျမန္ျပန္ေျပးပီး လက္ထိုးအန္ၾကရေရာ….<br />ဗိုက္ထဲေရာက္သြားရင္ ဘယ္လို ျဖစ္သြားမလဲ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ၿဖဲ ရဲ ၾကည့္ေတာ့ အလား လား အေၾကာ္ေတြက ပလပ္စတစ္လိုလို ရာဘာ လိုလို ျဖဴျဖဴေတြ လက္နဲ႔ ဖ်စ္လည္း မေၾကဘူးေနာ္…<br /><br />အမ်ားႀကီး ရက္ရွည္စားမယ္ဆို အူပိတ္တာတို႔ အူကင္ဆာတို႔ အစာအိမ္ကင္ဆာတို႔မ်ား ျဖစ္မလားပဲ…<br /><br />အဲဒါနဲ႔ အေၾကာ္ထုတိ ႀကီးယူပီး မီးဖိုေပၚတင္ ျပဳတ္ၾကည့္ၾကျပန္ေရာ…<br />အမေလးေလး ၁၀မိနစ္ေလာက္ ျပဳတ္တာေတာင္ ပုံစံ မပ်က္တဲ့ ကိုေ႐ြအေၾကာ္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္ၾကပါ…<br /><br />လမ္းေပၚမွာ ေရာငိးေနတဲ့ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္တိုင္း ဒီအေၾကာ္ေတြ သုံးၾကပါတယ္…<br /><br />တေန႔ တေန႔ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စားမိေနလဲ….<br /><br />အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ ကိုယ္ေတြအိမ္က ျငဳပ္သီးမႈန္႔ဆိုးေဆး အခ်ိဳမုန႔္ ဆီ အေတာ္သတိထားၾကေပမယ့္ လမ္းေဘးမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တာေလးျမင္ေတာ့လည္း မေနႏိုင္မိတဲ့ အျဖစ္ ေၾကာငိ့ အေတာ္လန႔္သြားမိတယ္….<br /><br />လူေတြ လူေတြ တေန႔ တေန႔ ဘယ္ေလာက္အဆိပ္သင့္ေနၾကပီလဲ<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:Thae Su Hlaing<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> မြန်မာတွေကြိုက်လှတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး မှာ ပါတဲ့ အကြော် ဘယ်လောက်ကြောက်ဖို့ကောင်းလဲ<br /><br />ဒီနေ့ မြောက်ပြင်ဘက်သွားရင်း မုန့်ဟင်းခါးသည်မြင်တော့ ဗိုက်ဆာတာနဲ့ ဝင်စားမိတယ်… အရမ်းကြိုက်တာလဲ ပါတာပေါ့….<br />ဟယ် ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်ဆိုပီး<br />အကြော်ပိုလေးနဲ့ ဟင်းရည်လေးတောင် တောင်းသောက်လိုက်သေးတယ်….<br />အကြော်လေးကကောင်းလိုက်တာဆိုပီး အကြော် လေး ၂၀၀ဖိုး အပိုရောင်းပေးပါဆိုပီး စားမိတော့ အရမ်းကြိုက်ပီး<br />အထုတ်ကြီး တထုတ်လောက် ထပ်ရောင်းပေးပါ လို့ ဝယ်ရော….<br /><br />ဇာတ်လမ်းကအဲ့မှာစတာပဲ<br /><br />အပိုမရှိတာမို့ ရောင်းပေးလို့မရလို့ပါတဲ့ အာ့နဲ့ ကိုယ်တွေကလည်းကြိုက်မိရင်ဇွတ်ဆိုတော့ ပိုက်ဆံ ပေးခဲ့ပါမယ် နက်ဖြန်မှ လာယူပါ့မယ်ပြောမိရော…(သူ့အကြော်ကလည်း မွ ရွပြီး ကောင်းတာကို)<br />ကိုယ်ပုံကြည့်ပီး ဇွတ်စားတော့မယ်ရိပ်မိသွားတဲ့ ဆိုင်ရှင်က ဘယ်လိုစားမှာလည်းတဲ့ ….<br /><br />ဟင် ဘာလားပေါ့…<br /><br />ဒီအကြော်တွေကအများကြီးစားရင် ရင်ပူတယ်တဲ့<br /><br />အဲ့တော့မှ ပလပ်စတစ်ထည့်ကြော်တာနေမှာဆိုပီး လန့်သွားတာ..<br />အာ့နဲ့ စားလက်စ အကြော်ထုတ်လေး ဘေးချပီး အိမ်အမြန်ပြန်ပြေးပီး လက်ထိုးအန်ကြရရော….<br />ဗိုက်ထဲရောက်သွားရင် ဘယ်လို ဖြစ်သွားမလဲ သိချင်စိတ်နဲ့ ဖြဲ ရဲ ကြည့်တော့ အလား လား အကြော်တွေက ပလပ်စတစ်လိုလို ရာဘာ လိုလို ဖြူဖြူတွေ လက်နဲ့ ဖျစ်လည်း မကြေဘူးနော်…<br /><br />အများကြီး ရက်ရှည်စားမယ်ဆို အူပိတ်တာတို့ အူကင်ဆာတို့ အစာအိမ်ကင်ဆာတို့များ ဖြစ်မလားပဲ…<br /><br />အဲဒါနဲ့ အကြော်ထုတိ ကြီးယူပီး မီးဖိုပေါ်တင် ပြုတ်ကြည့်ကြပြန်ရော…<br />အမလေးလေး ၁၀မိနစ်လောက် ပြုတ်တာတောင် ပုံစံ မပျက်တဲ့ ကိုရွေအကြော်တွေကို လေ့လာကြည့်ကြပါ…<br /><br />လမ်းပေါ်မှာ ရောငိးနေတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်တိုင်း ဒီအကြော်တွေ သုံးကြပါတယ်…<br /><br />တနေ့ တနေ့ လူတွေ ဘယ်လောက်တောင် စားမိနေလဲ….<br /><br />အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် ကိုယ်တွေအိမ်က ငြုပ်သီးမှုန့်ဆိုးဆေး အချိုမုန့် ဆီ အတော်သတိထားကြပေမယ့် လမ်းဘေးမှာ ကိုယ်ကြိုက်တာလေးမြင်တော့လည်း မနေနိုင်မိတဲ့ အဖြစ် ကြောငိ့ အတော်လန့်သွားမိတယ်….<br /><br />လူတွေ လူတွေ တနေ့ တနေ့ ဘယ်လောက်အဆိပ်သင့်နေကြပီလဲ<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:Thae Su Hlaing

မုန႔္ဟင္းခါး ထဲ လူတိုင္းလိုလို ထည့္စားတတ္တဲ့ အေၾကာ္ ရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ

ျမန္မာေတြႀကိဳက္လွတဲ့ မုန႔္ဟင္းခါး မွာ ပါတဲ့ အေၾကာ္ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလဲ ဒီေန႔ ေျမာက္ျပင္ဘက္သြားရင္း မုန႔္ဟင္းခါးသည္ျမင္ေတာ့ ဗိုက္ဆာ...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

အ၀တ္မပါပဲ အိပ္စက္ျခင္း ရဲ ႔ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-wb3X5e1iV6g/XRcHRBDkCII/AAAAAAACAOo/GD-VtGETz3IT_nnommOSZlR35FEt1EFRwCLcBGAs/s1600/14.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="302" data-original-width="550" height="350" src="https://1.bp.blogspot.com/-wb3X5e1iV6g/XRcHRBDkCII/AAAAAAACAOo/GD-VtGETz3IT_nnommOSZlR35FEt1EFRwCLcBGAs/s640/14.gif" width="640" /></a></div> <br /> ညဘက္အိပ္စက္တဲ့အခါ ေဘာင္းဘီမပါပဲ(Bottomless) အိပ္စက္ျခင္း ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ္တံုးလံုး အိပ္စက္ျခင္းဟာ ရွက္စရာ ေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္ေနသူေတြအတြက္ ေဆးပညာရႈေထာင့္ကေန သတင္းတစ္ခု သယ္ေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ညကို ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၈ နာရီခန္႔ အိပ္စက္တဲ့အတြက္ သင္အိပ္စက္ေနတဲ့ ၈ နာရီၾကာ အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ ကူးစက္ေရာဂါ ေတြနဲ႔ အျခား ထူးဆန္းတဲ့ ေရာဂါေတြ အခ်ိန္မေရြးျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို အရင္ဆံုး သိထားပါ။ ကိုယ္တံုးလံုး အိပ္စက္ျခင္း ရဲ ႔ ေကာင္းက်ိဳးေတြကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />အမ်ိဳးသမီး လိင္အဂၤါဟာ အသက္ရႈခြင့္ရဖို႔လိုအပ္ပါတယ္<br />က်န္းမာေရး အျမင္နဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီး လိင္အဂၤါဆိုတာဟာ အေမႊးအမွ်င္ ထူထပ္သလို စိုစြတ္မႈလည္း ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအေနအထားဟာ အေျခခံအားျဖင့္ ကူးစက္ပိုးမႊား ေတြ ျဖစ္ေပၚေရာက္ရွိလာေစမယ့္ အေနအေထားမ်ိဳးပါ။ အဲဒီလို အေနအထားမ်ိဳးမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ pH ပမာဏ (သို႔) Acidity ပမာဏ လံုေလာက္စြာမရွိခဲ့ရင္ေတာ့ ကူးစက္ပိုးမႊားေတြ၀င္ေရာက္လာမွာ က်ိန္းေသပါပဲ။ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳး မျဖစ္ေစဖို႔ ကိုယ္တံုးလံုး အိပ္စက္ျခင္းဟာ အသင့္ေတာ္ဆံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။<br /><br />အမ်ိဳးသားေတြရဲ ႔ မ်ိဳးပြားႏိုင္စြမ္း ကို မသတ္လိုက္မိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္<br />အမ်ိဳးသားေတြအတြက္ေတာ့ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီ ၀တ္ၿပီး အိပ္စက္ျခင္းဟာ သုတ္ပိုးထုတ္လုပ္ႏိုင္မႈကို ရပ္တန္႔လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ Men’s Health သတင္းဌာန ရဲ ႔ေဖာ္ျပခ်က္အရေတာ့ သင့္ရဲ ႔ ကပၸာယ္အိတ္ဟာ အမ်ိဳးသမီးလိင္အဂၤါေတြလိုပဲ အသက္ရႈခြင့္ရဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ကပၸာယ္အိတ္(ေ၀ွးေစ့)ေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး အပူခ်ိန္ဟာ ၉၅ ဒီဂရီ ပတ္၀န္းက်င္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအပူခ်ိန္ဟာ သင့္ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္ေလာက္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ ကပၸာယ္အိတ္ဟာ အပူခ်ိန္လြန္ကဲလာတာနဲ႔အမွ် သုတ္ပိုးထုတ္လုပ္မႈဟာ ေကာင္းမြန္ျခင္း မရွိေတာ့ရာကေန မ်ိဳးမေအာင္ျခင္း အထိပါ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />အိပ္ေရး၀ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္<br />လူဆိုတာ ပူရင္ အိပ္မေပ်ာ္ၾကပါဘူး။ သုေတသနေတြမ်ားစြာကလည္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အ၀တ္အစားမပါပဲ ကိုယ္တံုးလံုး အိပ္စက္ျခင္းဟာ အိပ္ေရး၀ၿပီး အင္အားျပည့္၀စြာ ႏိုးထလာေစႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:Myawady Health<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> ညဘက်အိပ်စက်တဲ့အခါ ဘောင်းဘီမပါပဲ(Bottomless) အိပ်စက်ခြင်း ၊ တစ်နည်းအားဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံး အိပ်စက်ခြင်းဟာ ရှက်စရာ ကောင်းတယ်လို့ မြင်နေသူတွေအတွက် ဆေးပညာရှုထောင့်ကနေ သတင်းတစ်ခု သယ်ဆောင်လာခဲ့ပါတယ်။ လူတစ်ယောက်ဟာ တစ်ညကို ပျမ်းမျှအားဖြင့် ၈ နာရီခန့် အိပ်စက်တဲ့အတွက် သင်အိပ်စက်နေတဲ့ ၈ နာရီကြာ အချိန်ကာလအတွင်းမှာ ကူးစက်ရောဂါ တွေနဲ့ အခြား ထူးဆန်းတဲ့ ရောဂါတွေ အချိန်မရွေးဖြစ်လာနိုင်တယ်ဆိုတာကို အရင်ဆုံး သိထားပါ။ ကိုယ်တုံးလုံး အိပ်စက်ခြင်း ရဲ့ ကောင်းကျိုးတွေကတော့ အောက်ပါအတိုင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။<br /><br />အမျိုးသမီး လိင်အင်္ဂါဟာ အသက်ရှုခွင့်ရဖို့လိုအပ်ပါတယ်<br />ကျန်းမာရေး အမြင်နဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ အမျိုးသမီး လိင်အင်္ဂါဆိုတာဟာ အမွှေးအမျှင် ထူထပ်သလို စိုစွတ်မှုလည်း ရှိနေပါတယ်။ အဲဒီအနေအထားဟာ အခြေခံအားဖြင့် ကူးစက်ပိုးမွှား တွေ ဖြစ်ပေါ်ရောက်ရှိလာစေမယ့် အနေအထေားမျိုးပါ။ အဲဒီလို အနေအထားမျိုးမှာ ကောင်းမွန်တဲ့ pH ပမာဏ (သို့) Acidity ပမာဏ လုံလောက်စွာမရှိခဲ့ရင်တော့ ကူးစက်ပိုးမွှားတွေဝင်ရောက်လာမှာ ကျိန်းသေပါပဲ။ ဒီလိုအနေအထားမျိုး မဖြစ်စေဖို့ ကိုယ်တုံးလုံး အိပ်စက်ခြင်းဟာ အသင့်တော်ဆုံး ဖြစ်နေပါတယ်။<br /><br />အမျိုးသားတွေရဲ့ မျိုးပွားနိုင်စွမ်း ကို မသတ်လိုက်မိဖို့လိုအပ်ပါတယ်<br />အမျိုးသားတွေအတွက်တော့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ပြီး အိပ်စက်ခြင်းဟာ သုတ်ပိုးထုတ်လုပ်နိုင်မှုကို ရပ်တန့်လိုက်တာနဲ့ အတူတူပါပဲ။ Men’s Health သတင်းဌာန ရဲ့ဖော်ပြချက်အရတော့ သင့်ရဲ့ ကပ္ပာယ်အိတ်ဟာ အမျိုးသမီးလိင်အင်္ဂါတွေလိုပဲ အသက်ရှုခွင့်ရဖို့လိုအပ်ပါတယ်။ ကပ္ပာယ်အိတ်(ဝှေးစေ့)တွေအတွက် အကောင်းဆုံး အပူချိန်ဟာ ၉၅ ဒီဂရီ ပတ်ဝန်းကျင်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအပူချိန်ဟာ သင့်ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်လောက်တောင် မရှိပါဘူး။ ကပ္ပာယ်အိတ်ဟာ အပူချိန်လွန်ကဲလာတာနဲ့အမျှ သုတ်ပိုးထုတ်လုပ်မှုဟာ ကောင်းမွန်ခြင်း မရှိတော့ရာကနေ မျိုးမအောင်ခြင်း အထိပါ ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။<br /><br />အိပ်ရေးဝဖို့လည်း လိုအပ်ပါတယ်<br />လူဆိုတာ ပူရင် အိပ်မပျော်ကြပါဘူး။ သုတေသနတွေများစွာကလည်း ဖော်ပြခဲ့ပြီးဖြစ်ပါတယ်။ အဝတ်အစားမပါပဲ ကိုယ်တုံးလုံး အိပ်စက်ခြင်းဟာ အိပ်ရေးဝပြီး အင်အားပြည့်ဝစွာ နိုးထလာစေနိုင်ပါတယ်။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:Myawady Health

အ၀တ္မပါပဲ အိပ္စက္ျခင္း ရဲ ႔ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား

ညဘက္အိပ္စက္တဲ့အခါ ေဘာင္းဘီမပါပဲ(Bottomless) အိပ္စက္ျခင္း ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ္တံုးလံုး အိပ္စက္ျခင္းဟာ ရွက္စရာ ေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္ေနသူေတြ...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

အုန္သီး စားျခင္းေၾကာင့္ ခံစားရမဲ့ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးမ်ား

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-vXdkGmI2ufY/XRcEKQEXCLI/AAAAAAACAOc/udsYlWeHwXkExnEzG6XiIUeqD3IOXihkgCLcBGAs/s1600/13.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="550" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-vXdkGmI2ufY/XRcEKQEXCLI/AAAAAAACAOc/udsYlWeHwXkExnEzG6XiIUeqD3IOXihkgCLcBGAs/s640/13.gif" width="640" /></a></div> <br /> အုန္းသီး ဟာ က်န္းမာေရးအတြက္သင့္ေတာ္သလို မစားသင့္တဲ့အခ်ိန္ခါလည္း ရွိပါတယ္။ ပန္းနာရင္က်ပ္သမားေတြ အထူးေရွာင္ၾကည္သင့္ပါတယ္။ ေခ်င္းဆိုးေစပါတယ္။ အုန္းဆီကိုလည္း မစားသင့္ပါ။ အုန္းဆီမ်ားမ်ား စားပါက ေလျဖစ္ႏိုင္ၿပီး အသက္႐ြယ္ႀကီးသူမ်ား အထူးေရွာင္ၾကည္သင့္ပါတယ္။ အုန္းသီးမွာ ျပည့္ဝဆီပါဝင္ေနၿပီး ႏွလုံးေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈကို ေလ်ာ့နည္းေစပါတယ္။<br /><br />ကိုလက္စထေရာပါဝင္မႈေတာ့ေလ်ာနည္းပါတယ္။ အုန္းသီးသား၊ အုန္သီးဆီ၊ အုန္းသီရည္တို႔ဟာ ႏွလုံးေရာဂါ၊ေသြးတိုးေရာဂါ၊ ေလျဖတ္ျခင္းတို႔ကို ကာကြယ္ေပးပါတယ္။အုန္းသီးဆီဟာလည္း အေရျပားအတြက္ အထူးအသုံးဝင္လွပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာေျခာက္ေသြ႕တဲ့ အသားအေရကို စိုျပည္ ေစပါတယ္။ အုန္းသီးအရည္ကေတာ့ ပိုတက္ဆီယမ္၊ ဆိုဒီယမ္ႏွင့္္ ဂလူးကို႔စ္တို႔ပါဝင္သျဖင့္ အားကစားလုပ္ၿပီး ေသာက္သုံးေပးပါက အားအင္ေတြ ျပန္ျဖစ္လာေစပါတယ္။<br /><br />အုန္းသီးမွာပါဝင္တဲ့ ျပည့္ဝဆီကေတာ့ စြမ္းအင္အျဖစ္ ေလာင္ကြၽမ္းသြားသျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ နဲ႔ တစ္ျခားေနရာေတြမွာ အဆီအေနျဖင့္ ျဖစ္တည္ျခင္းမရွိပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ အုန္းသီးကိုစားျခင္းေၾကာင့္ က်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းေစၿပီး ေမြးဖြားခါနီး ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔ ကေလးေမြးဖြားရလြယ္ကူေအာင္ လည္းအုန္းသီးအရည္ကို ေသာက္သုံးေပးၾကပါတယ္။အားလုံးက်န္းမာၾကပါေစ။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:MMCele Media<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> အုန်းသီး ဟာ ကျန်းမာရေးအတွက်သင့်တော်သလို မစားသင့်တဲ့အချိန်ခါလည်း ရှိပါတယ်။ ပန်းနာရင်ကျပ်သမားတွေ အထူးရှောင်ကြည်သင့်ပါတယ်။ ချေင်းဆိုးစေပါတယ်။ အုန်းဆီကိုလည်း မစားသင့်ပါ။ အုန်းဆီများများ စားပါက လေဖြစ်နိုင်ပြီး အသက်ရွယ်ကြီးသူများ အထူးရှောင်ကြည်သင့်ပါတယ်။ အုန်းသီးမှာ ပြည့်ဝဆီပါဝင်နေပြီး နှလုံးရောဂါ ဖြစ်ပွားမှုကို လျော့နည်းစေပါတယ်။<br /><br />ကိုလက်စထရောပါဝင်မှုတော့လျောနည်းပါတယ်။ အုန်းသီးသား၊ အုန်သီးဆီ၊ အုန်းသီရည်တို့ဟာ နှလုံးရောဂါ၊သွေးတိုးရောဂါ၊ လေဖြတ်ခြင်းတို့ကို ကာကွယ်ပေးပါတယ်။အုန်းသီးဆီဟာလည်း အရေပြားအတွက် အထူးအသုံးဝင်လှပါတယ်။ ဆောင်းတွင်းမှာခြောက်သွေ့တဲ့ အသားအရေကို စိုပြည် စေပါတယ်။ အုန်းသီးအရည်ကတော့ ပိုတက်ဆီယမ်၊ ဆိုဒီယမ်နှင့် ဂလူးကို့စ်တို့ပါဝင်သဖြင့် အားကစားလုပ်ပြီး သောက်သုံးပေးပါက အားအင်တွေ ပြန်ဖြစ်လာစေပါတယ်။<br /><br />အုန်းသီးမှာပါဝင်တဲ့ ပြည့်ဝဆီကတော့ စွမ်းအင်အဖြစ် လောင်ကျွမ်းသွားသဖြင့် ဝမ်းဗိုက်နှင့် ခန္ဓာကိုယ် နဲ့ တစ်ခြားနေရာတွေမှာ အဆီအနေဖြင့် ဖြစ်တည်ခြင်းမရှိပါဘူး။ဒါကြောင့် အုန်းသီးကိုစားခြင်းကြောင့် ကျန်းမာရေးအတွက်ကောင်းစေပြီး မွေးဖွားခါနီး ကိုယ်ဝန်ဆောင်တွေ အနေနဲ့ ကလေးမွေးဖွားရလွယ်ကူအောင် လည်းအုန်းသီးအရည်ကို သောက်သုံးပေးကြပါတယ်။အားလုံးကျန်းမာကြပါစေ။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:MMCele Media

အုန္သီး စားျခင္းေၾကာင့္ ခံစားရမဲ့ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးမ်ား

အုန္းသီး ဟာ က်န္းမာေရးအတြက္သင့္ေတာ္သလို မစားသင့္တဲ့အခ်ိန္ခါလည္း ရွိပါတယ္။ ပန္းနာရင္က်ပ္သမားေတြ အထူးေရွာင္ၾကည္သင့္ပါတယ္။ ေခ်င္းဆိုးေစပါတယ္...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

လူသားစားဖုတ္ (သုိ႔မဟုတ္) ဖုတ္ဘုရင္တုိ႔ရဲ႕ မာယာ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-WTrAgB6deVs/XRb9ViuxGJI/AAAAAAACAOQ/qlf2zM8ukXMzPOc677dBbg4p7dMgMKd0QCLcBGAs/s1600/12.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="550" height="332" src="https://1.bp.blogspot.com/-WTrAgB6deVs/XRb9ViuxGJI/AAAAAAACAOQ/qlf2zM8ukXMzPOc677dBbg4p7dMgMKd0QCLcBGAs/s640/12.gif" width="640" /></a></div> <br /> ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာျပမွာကေတာ ့ဖုတ္ဝင္တဲ ့အေႀကာင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြအန္တီတစ္ေယာက္၏ ဖခင္ရဲ့ ့ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းဝင္ေရာက္သြားတဲ့ ဖုတ္အေႀကာင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ္မိတ္ေဆြအန္တီက မိသားစု သံုးေယာက္ရွိပါတယ္ ….သူ ့ေယာက္်ားရယ္၊ သူရယ္ ငါးတန္းအရြယ္သား တစ္ေယာက္နဲ ့ အတူေနထိုင္ ႀကပါတယ္…<br /><br />အန္တီ့အမိ်ဳးသားကေတာ ့ မေလးရွားႏုိင္ငံမွာအလုပ္သြားလုပ္ေနပါတယ္… အဲဒီလိုနဲ႔ နယ္မွာ ေနတဲ ့့့အန္တီ့ဖခင္ႀကီး သူ့သားမက္ၿဖစ္သူ နိုင္ငံျခားသြားေနတုန္း သမီးၿဖစ္သူမိသားစုကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ ရင္း မိမိမွာခံစားေနရတဲ့ ့ေသြးတုိး၊ဆီးခိ်ဳေရာဂါကို ရန္ကုန္မွာရွိတဲ ့ဆရာဝန္(အထူးကု)မ်ားနဲ ့ျပသဖို ့အတြက္ တစ္ခ်က္ခုတ္နွစ္ခ်က္ျပတ္အစီစဥ္နဲ ့သမီးရွိရာရန္ကုန္ၿမိဳ့ေတာ္ႀကီးဆီကို တက္လာခဲ ့ပါတယ္။<br /><br />ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေတာ ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ ့ေျမးေလးနဲ့အတူ ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကိုလည္းဖူး၊ ေၿမးေလး သြားခ်င္တဲ့ အားကစားကြင္းေတြလည္းလိုက္ပို ့နဲ ့အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနတာေပါ ့ဗ်ာ။ ေဆးခန္းကိုလည္း သြားၿပီး ေဆးစစ္ႀကတယ္။ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖကေတာ့ ဆီးခ်ိဳကသိပ္မတက္ ေပမဲ ့ေသြးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္တက္ေန တဲ့အတြက္ ဆရာဝန္ကေသြးက်ေဆးေတြေပးလိုက္ၿပီး ေသြးတက္ေစႏိုင္မယ့္ အစားေတြ ေရွာင္ဖို ့ သတိေပး လိုက္ တယ္။ ဒီလိုနဲ ့အန္တီ့အေဖဟာ သမီးနဲ ့ ေျမးနွစ္ေယာက္ထဲကို စိတ္မခ်တာနဲ႔ သားမက္ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ အထိ ရန္ကုန္မွာခဏေနမယ္လို့ ့ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္….<br /><br />တစ္ရက္ေတာ့ ညေန ညီအကိုမသိတသိအခ်ိန္မွာ အဲဒီဘႀကီးက အိမ္ေရွ ့မွာထိုင္ခံုနဲ ့ထိုင္ေနရင္းေျမးေလးက သူ့သူငယ္ခ်င္းနဲ့ကစားေနတာကိုႀကည့္ေနရင္းရုတ္တရက္လဲက်သြား တယ္…. အဲဒါကိုျမင္တဲ ့ အိမ္ထဲက သမီးနဲ႔ ကစားေနတဲ ့ေျမးေလးတို ့့က အေျပးအလႊားေရာက္လာၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္တာလဲလို ့ေမးလိုက္တယ္… <br /><br />အဲဒီအခါဘႀကီးကဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ကိစၥမရွိဘူးလို ့ေျပာၿပီးအိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားရာက… အဲအခ်ိန္စၿပီး အဲဒီဘႀကီး ဟာအရမ္းေျပာင္းလဲသြားေတာ့တာပဲ….အိပ္ခန္းထဲကအျပင္ကို သိပ္မထြက္ေတာ ့ဘူး….အိမ္သားေတြနဲ့လည္း စကားသိပ္မေျပာေတာ ့ဘူး… အျမဲတမ္းဘုန္းႀကီးဆြမ္းေလာင္းေနတဲ ့ဘႀကီး၊ မနက္တိုင္းတရားေခြဖြင္ ့ေနတဲ့ သူဟာ ဆြမ္းလည္းမေလာင္းေတာ့သလို တရားေခြလည္း မဖြင္ ့ေတာ ့ဘူး ။<br /><br />သမီးၿဖစ္သူကဘာလို ့ဆြမ္းမေလာင္းတာလဲလို ့ေမးရင္ ေနမေကာင္းလို ့ေခါင္းမူးလို ့အေႀကာင္းျပတယ္…. သမီးက မနက္တရားေခြဖြင္ ့ျပန္ရင္လည္း ေဒါသထြက္ၿပီး နားညီးတယ္ အိပ္လို ့မရဘူးဆိုၿပီး ေသာင္းၾကမ္းၿပန္ ပါေရာ… သူ ့သမီးကလည္း တစ္ခါမွသူ့အေဖအဲဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူးဆိုၿပီး အရမ္းအံ ့ႀသေနတယ္။<br /><br /> ေဆးခန္းျပဖို ့ ေျပာၿပန္ရင္လည္း ငါေနေကာင္းသြားၿပီ၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို့ပဲ ၿပန္ေၿပာတယ္…ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္လည္း အရင္တုန္းကဆိုရင္ သမီးနဲ ့ေျမးနဲ ့အတူစားေနက် ဘျကီးက အခုအခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း စားတယ္။ ေန့လည္စာ သိပ္မစားဘူး….<br /><br />ဟင္းသီးဟင္းရြက္ခ်က္ရင္ ခံတြင္းပ်က္ေနတယ္ဆိုၿပီး လံုးဝမစားဘူး…. အသားငါး ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးစားတယ္တဲ့….. ့အရင္က အသားငါးသိပ္မစားတဲ ့သူဆိုေတာ ့သူ ့သမီးကလည္း အရမ္း ထူးဆန္းေနတယ္။<br /><br />အေဖဘာစားခ်င္လဲလို ့သမီးကေစ်းသြားခါနီးေမးရင္ အမဲသားေကြ်းပါလို ေျပာတယ္…အေဖအမဲသား မစားဘူး မဟုတ္လားလို ့ေမးရင္ အဲဒါအရင္က…အခုက်န္မာေရးမေကာင္းလ့ို ့အားရွိေအာင္စားပီလို ့ေျပာတယ္တဲ့… <br /><br />ဘာလဲ နင္ကငါ ့ကုိမသထာလို ့လားလို ့မ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ ့ျပန္ေမးေသးသတဲ့…. သူ ့သမီးကလည္း အေဖစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ခ်က္ေကြ်းပါတယ္။ အမဲသားတို့၊ ၾကက္သားတို႔ ခ်က္ေကြ်းတဲ့ေန့ဆိုရင္ ၿပံဳးရႊင္ေန တာပဲ…. အသီးအရြက္ခ်က္တဲ့ေန့ဆိုရင္ေတာ့ ရန္္လုပ္တယ္တဲ ့ဗ်…. အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္လခြဲေလာက္ႀကာ လာတယ္ ေလ။<br /><br />ထူးျခားတာကအနိွပ္သည္ကို သံုးရက္တခါနွစ္ရက္တခါေလာက္ေခၚခိုင္းတတ္တာပဲ…. သူ ့ေျမးေလကိုေရာ၊ တၿခား သူ့ကို လူမမာလာေမးတဲ ့လူေတြကိုလည္း နိွပ္ခိုင္းတယ္…. ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေန ့မနက္ ဆြမ္းေလာင္းဖို ့့အသားဟင္းေတြခ်က္ထားရင္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္…. <br /><br />မီးဖိုထဲမွာ ထားတဲ ့ငါးရံ ့ေျခာက္ ေတြ နဲ ့ဆတ္သားေျခာက္ေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္တယ္တဲ့…. ပထမေတာ ့ေႀကာင္စားတယ္ေနလိမ့္မယ္လို့ စြပ္စြဲတယ္တဲ့။ ေနာက္ေတာ ့အန္တီလည္း သိပ္သကၤာမကင္းျဖစ္လာတယ္္… ဖုတ္ဝင္ေနတဲ ့ဘႀကီးရဲ့ အေနအထားက တျဖည္းျဖည္းပိုဆိုးလာတယ္။<br /><br />ဘယ္ေလာက္ထိဆိုးလာလဲဆိုရင္ အန္တီတို ့အိမ္ကေပ၂၀၊ ေပ၆၀ အိမ္ဆိုေတာ ့ ေဘးအိမ္နဲ ့က အရမ္းနီး တယ္ေလ…ၿခံစည္းရုိးလည္းခတ္မထားေတာ ့ပုဏၰရိတ္ပန္းပင္ေလးေတြနဲ့ ၿခံစည္းရိုးပံုလုပ္ ထားတာဆိုေတာ့ အလြယ္တကူ တစ္အိမ္နဲ ့တစ္အိမ္ကူးလိုရတယ္။ ေခါင္းရင္းဘက္အိမ္မွာက ၾကက္ေလးငါးေကာင္ ေမြးထား တယ္။ အဲဒီအိမ္ရဲ ့ႀကက္အိပ္တန္းက အန္တီတို ့အိမ္အေနာက္ေဖးဘက္ကေန ကပ္လ်က္ရွိေနတယ္။ <br /><br />ဘႀကီး အမူအယာေတြပ်က္လာၿပီးလို့ တလေက်ာ္ျကာတဲ့အခါ ႀကက္ေတြကေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္… အဲဒီအိမ္က လူေတြကေတာ ့ေႀကာင္သုတ္သြားတယ္လို ့ထင္တာေပါ့။ အန္တီတို ့အိမ္မွာကလည္း မီးေကာက္ဆိုတဲ့ ေႀကာင္ထီးျကီးတစ္ေကာင္ရွိတယ္ေလ။ ေနာက္ပီး အန္တီ့သားကလည္း အိမ္ေနာက္ဘက္မွာ ငါးေတြေမြးထား ေသးတယ္ေလ…<br /><br />တစ္ရက္မွာ အန္တီက သူအေဖအိပ္ခန္းကိုဝင္ရွင္းေပးေတာ ့ႀကက္ေမႊးေတြနဲ ့ေသြးအခ်ိဳ ့ကိုေတြ ့ရတယ္။ အဲဒါနဲ ့သူ ့အေဖကိုျပပီးေမးေတာ ့အဖိုးႀကီးကေႀကာင္ခ်ီလာတာျဖစ္မယ္လို ့ေျပာတယ္တဲ ့… အန္တီလည္း သိပ္မသကၤာတာနဲ ့အရိပ္အေျခႀကည္ ့ေနလိုက္တယ္။ တေန့ ညေနဘက္ အဖိုးႀကီးက အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ကို သြားရင္း ငါးကန္ထဲကို လက္ႏႈိက္ေနၿပီး ေရႊငါးတစ္ေတာင္ကိုဖမ္းၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ထဲအထည့္မွာ သူ ့ေျမးကျမင္ ေတာ ့အန္တီကိုလွမ္းေခၚၿပတယ္။ အန္တီကလည္း အေဖဘာလုပ္တာလဲလို ့ေမးေရာ…. <br /><br />အဖိုးၾကီးက ငါးေလးေတြ လွလို ့ႀကည္ ့ေနတာလို ့ျပန္ေျဖသတဲ ့။ ခုနက ငါးတစ္ေကာင္ပါးစပ္ ထဲကို ထည္ ့လိုက္တယ္ မဟုတ္လားလို ့ေမးေတာ ့မသိသလိုနဲ ့ေနၿပီး ငါေခါင္းမူးလာလို ့အခန္းထဲျပန္ပို ့ဆိုၿပီးထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ ့အန္တီလည္းသူ ့အေဖကို အိပ္ခန္းထဲတြဲေခၚၿပီးျပန္ပို ့ေပးလိုက္တယ္။ အန္တီလည္း ဘာမွမလုပ္တတ္ တာနဲ ့ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြနဲ ့တိုင္ပင္ၾကည္ ့တယ္။ မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ ့တစ္ေယာက္တမ်ိဳးေျပာႀကတာေပ့ါ။<br /><br />ဖုတ္ဝင္တာထင္တယ္လို ့အမ်ားဆံုးေျပာၾကတယ္။ အန္တီကေတာ ့သူ ့အေဖကိုအဲဒီလိုမထင္ရက္ဘူးေလ၊ အဲဒါနဲ ့မေလးမွာရွိတဲ ့ေယာကၤ်ားဆီဖုန္းေခၚၿပီးေျပာေတာ ့ သူ ့ေယာကၤ်ားက အဲဒါေတြအယံုအႀကည္မရွိေတာ ့ အဖိုးႀကီးတစ္ရက္ အိမ္ေရွ ့မွာလဲက်တုန္းက ဦးေခါင္းကိုထိခိုက္သြားပီး ဦးေဏွာက္ထိသြားတယ္ ထင္တယ္။ <br /><br />ဆရာဝန္ျပႀကည့္ လို ့ေျပာတယ္တဲ ့ဗ်။ ေဆးခန္းသြားဖို ့ေခၚတဲ့အခါက်ၿပန္ေတာ့လည္း အဖိုးႀကီးက မလိုက္ခ်င္ ဘူးလို ့ျငင္းတယ္ေလ။ ရပ္ကြက္ထဲက ဆရာဝန္ကို အိမ္ပင္ ့ပီးျပေရာ…ဆရာဝန္ေသြးခ်ိန္ႀကည့္ ေတာ့ ျပဒါးက တက္မလာဘူးတဲ့ ။ ဘယ္တက္မလဲ။ အဖိုးႀကီီးက အသက္မွ မရွိေတာ ့တာ။ ေသြးစမ္းေတာ ့လည္း ဘယ္လိုမွ ေသြးခုန္နႈန္းစမ္းလို ့မရဘူး ။ ဆရာဝန္လည္းနည္းနည္းလန္ ့့သြားတယ္။<br /><br />ဆရာဝန္ကအဖိုးျကီးကို ဦးေလး ေနေကာင္းရဲ ့လားေတာ ့ေမးေတာ ့အဖိုးႀကီးက အသံခပ္မာမာနဲ႔ မေကာင္းဘူး လို ့ျပန္ေျဖတယ္။ ဘယ္ေနရာက ဘာျဖစ္လဲလို ့ေမးေတာ ့ငါဆာတယ္လို ့ေျပာတယ္။ ဘာစားခ်င္လဲလို ့ ေမးေတာ ့ရင္ေခါင္းသံႀကီး နဲ ့အသားလို ့ေျပာပီး ဆရာဝန္နဲ ့အန္တီတို ့ရဲ ့တျခားတစ္ဖက္ကုိလွည္ ့သြားေရာ။ <br /><br />ဆရာဝန္လည္း အခန္းအျပင္လည္း ေရာက္ေရာ အန္တီ့ကို အဖိုးႀကီးကို သူကုလို ့မရဘူး။ ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ ဘူးလို ့ … အရိပ္အၿမြက္ပဲ ေၿပာၿပီးျပန္သြားတယ္။ အန္တီလည္း နယ္မွာရွိတဲ ့သူ ့ေမာင္နွမေတြဆီကုိ အေႀကာင္း ႀကားလိုက္တယ္။ လူပ်ိဳျဖစ္တ့ဲ ့့ေမာင္အငယ္ဆုံးက ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတယ္။<br /><br />ဒါေပမယ္ ့အဖိုးႀကီးကသူ ့သားကိုမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေတြ ့ေတြ ့ခ်င္း မင္းဘယ္သူလဲ လို ့ေမးတယ္။ အန္တီ လည္း အေဖ ့သားအငယ္(ေမာင္——-)ေလလုိ ့ေျပာေတာ ့အဖိုးႀကီးက အသက္ႀကီးေတာ ့ ေမ ့တတ္တယ္လို႔ ျပန္ေျဖ သတဲ ့။ နယ္က အမ်ိဳးေတြစီစဥ္ေပး လိုက္တဲ ့ခံုဖိနပ္တို႕ ႀသဇာရြက္တို ့ သိမ္ဝင္အပ္တို ့ကုိ အဖိုးႀကီး အိပ္ယာေအာက္ကိုထည့္ဖို ့ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္တိုးတိုးတိုင္ပင္သတဲ ့။ <br /><br />အဲဒါကိုအဖိုးၿကီးက အခန္းထဲက ဘယ္လိုမွ မႀကားနိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ ့အခန္းထဲကအသံႀသႀကီးနဲ ့အဖိုးႀကီးက မင္းတို ့ဖိနပ္စုတ္၊ အပ္စုတ္ကို ငါေႀကာက္တယ္လို ့ထင္ေနလား…။ အားလံုးအေသဆိုးနဲ ့ေသသြားမယ္။ ငါ ့ကိုဘာမွတ္ေနလဲလို ့ ေအာ္တယ္ တဲ ့ဗ်။ အန္တီလည္း အရမ္းလန္ ့သြားပီး အဲဒီအိမ္မွာ မအိပ္ရဲတာနဲ ့မ်က္ေစာင္းထိုးက မိတ္ေဆြအိမ္မွာ ေမာင္နွမေတြသြားအိပ္ႀကရတယ္…<br /><br />အဲဒီညကစပီး အဖိုးႀကီးလဲေသာင္းႀကမ္းေတာ ့တာဘဲ….၊ေတာက္ေခါက္သံေတြ အက်ယ္ႀကီးႀကားရတယ္လို ့ ေဘးအိမ္ကေျပာတယ္။ တဒုန္းဒုန္းနဲ ့ဖေနာင့္ေတြလည္း ေဆာင္ ့တယ္တဲ့…. ေဘးအိမ္နဲ ့က အရမ္းကပ္ ေနေတာ့ အားလံုးႀကားေနရတယ္ဗ်…<br /><br /> ေနာက္တေန ့ အန္တီ့မိတ္ေဆြအကူညီနဲ ့ ဖုတ္ထုတ္တ့ဲ ့ ဆရာ တစ္ေယာက္ကို အိမ္ကိုေခၚလာတယ္။ သူတို့ အိမ္ထဲကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာ ၿမင္လိုက္ၾကရတာက အိမ္တြင္းအုန္း ကိုဆြဲျဖဳတ္ထားတယ္။ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ေႀကာင္ႀကီးကိုလည္း မေတြ ့ရဘူးတဲ ့….<br /><br />အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဖိုးႀကီးကေသာင္းႀကမ္းပါေလေရာ… ဆရာကိုလည္း အရမ္းႀကိမ္းေတာ့တာပဲ။…. ၿပီးေတာ ့အခန္းထဲကထြက္လာၿပီး ဆရာ့ကိုလည္ပင္း ညွစ္မလို့လုပ္သတဲ ့။ ဆရာလည္း ထြက္ေျပးေရာဗ်ာ။ <br /><br />အန္တီတို ့ေမာင္နွမလည္း အိမ္ေပၚကေန ဆင္းေျပးရေရာ… ညကအိပ္တဲ ့အိမ္ကိုျပန္ေျပးလာႀကၿပီး အန္တီလည္း ေႀကာက္လို ့ငိုပါေလေရာတဲ ့….. အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီအိမ္ကို ဆြမ္းခံၾကြေန တဲ ့ဦးပဇင္းေလး ကျမင္ၿပီး ဒါယကာမႀကီး ဘာျဖစ္တာလဲလ့ို ့ေမးတယ္။ <br /><br />အန္တီလည္း ဦးပဇင္းေလးကို အေႀကာင္းစံု ေလွ်ွာက္ထားလိုက္တယ္….ဦးဇင္းေလးကလည္း ဒါမ်ိဳးေတြဟာ ဘုရားရွင္လက္ထက္ထဲက ရွိေႀကာင္း၊ ဘုရားရွင္ရဲ ့တရားေတာ္ေတြနဲ ့ကမၼဝါ ၊နဲ ့ပရိတ္ေတာ္ေတြကို သီလသမာဓိရွိတဲ့ ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ရြတ္ဖတ္ေပးရင္ အစိမ္းသရဲ၊ နာနာဘာဝေတြထြက္ေျပးရေႀကာင္းကိုရွင္းျပပါတယ္။<br /><br />အန္တီလည္း ဦးဇင္းေလးရွင္းျပတာနားေထာင္ၿပီး ဦးဇင္းေလး၏ေက်ာင္းတိုက္သို့လိုက္ကာ ဆရာေတာ္ကို အေႀကာင္းစံုေလ်ွာက္ထားၿပီးမေကာင္းဆိုးဝါးရန္မွကာကြယ္ရန္ေလ်ွာက္တင္ အကူညီေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ <br /><br />ဆရာေတာ္က ဒကာမႀကီးရဲ ဖခင္ဟာ လူ ့ေလာကထဲမွာမရွိေတာ့ဘူး။ ဒကာႀကီးရဲ ့ဝိညာဥ္မဲ ့ေန တ့ဲ  ကိုယ္ခႏၵာ ကို တစ္စံုတခုေသာ ပုဂၢိဳလ္ကဝင္ေရာက္မွီခိုေနတာမို ့ ဆရာေတာ္တို ့ကဘုရားရွင္၏ ပရိတ္တရားေတာ္ေတြ ကမၼဝါစာေတြ ရြတ္ဖတ္ပီး သာသနာေစာင္ ့နတ္နဲ ့နတ္မင္းႀကီးေလးပါးကိုအမိန္ ့ျပန္စာတမ္းေတြ ရြတ္ဖတ္လ်ွင္ ဝင္ေရာက္ေနတ့ဲ ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ခ်က္ခ်င္းဖယ္ရွားသြားမွာျဖစ္တယ္။ <br /><br />အဲဒီအခါမွာ ဒကာႀကီးရဲ ့ ဝိညာဥ္မဲ ့ ခႏၵာကိုယ္ သာက်န္ခဲ ့မွာျဖစ္လို ့ဒကာမႀကီးအေနနဲ့ ဒီေသာကမီးကိုႀကံ ့ႀကံ ့ခံနုိင္ပါ ့မလားလို ့ေမးပါတယ္။ အန္တီလည္း ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီးသားပါဘုရားလို ့ေျဖပါတယ္။ <br /><br />ဆရာေတာ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ရွိတဲ့ ့ ပရိတ္ခ်ည္ေတြကို ေပးလိုက္ၿပီး အိမ္ပတ္ပတ္လည္ကိုခ်ည္တားေစပါတယ္။ အိမ္အဝင္ေပါက္တခုတည္းသာ ခ်န္ခဲ့ေစပါတယ္။ ဒါကလည္း ဆရာေတာ္ေတြၾကြလာရင္ အိမ္ထဲဝင္ဖို ့နဲ ့ဖုတ္ထြက္သြားဖို ့ပါ။<br /><br />အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ့အန္တီ့ေမာင္နဲ့အတူ ရပ္ကြက္ထဲက ေယာက္်ားေလးသံုးေယာက္ေလာက္က အိမ္ပတ္ ပတ္လည္ကိုပရိတ္ႀကိဳးတားပါေတာ ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာအဖိုးၾကီးလည္း အရမ္းေသာင္းႀကမ္းပါေတာ့တာပါပဲ။ ပထမေတာ ့ျခိမ္းေျခာက္တယ္။ ၿပီးေတာ ့ေတာက္ေတြေခါက္၊ ဖေနာင့္ေတြ ေစာင္ ့ၿပီး ေသခ်င္လို ့လား ဘာညာ ေတြ ေျပာပီး အခန္းထဲမွာရွိတဲ ့ပစၥည္းေတြကိုေကာက္ေပါက္တာေတြ လုပ္သတဲ ့ဗ်…..<br /><br />မရလည္း မရေရာ ငုိပီး ေတာ့ သူ ့သားကို အေဖ ့ကုိမသတ္ပါနဲ ့အေဖမေသခ်င္ေသးဘူးလို ့လိမ္ၿပီးဟန္ေဆာင္ေျပာသတဲ ့။ သူ ့သား ကလည္း မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီးလုပ္စရာရွိတာကိုဆက္လုပ္တယ္။ ညေနသံုးနာရီေလာက္မွာ ဆရာေတာ္ေတြ ၾကြလာႀကတယ္။<br /><br />ဆရာေတာ္ေတြ အိမ္ေပၚလည္းေရာက္ေရာ အဆင္သင့္ျပင္ထားတဲ ့ပရိတ္ပန္း၊ ေရ၊ သဲ၊ အပ္ခ်ည္ စတာေတြကို အန္တီက သူသြားေနတဲ ့အိမ္ကယူပီး သူ ့အိမ္ကိုကူးလာခဲ ့တယ္ ။ အဖိုးႀကီးကလည္း အိမ္ခန္းထဲမွာ ေသာင္းႀကမ္း ေနတာေၿဗာင္းဆန္ေနတာဘဲတဲ ့။ ေတာက္ေတြလည္းေခါက္ ။ သက္ျပင္းေတြခ် အသံႀသႀကီး နဲ ့ေအာ္ေနသတဲ ့။<br /><br />ဆရာေတာ္ေတြကလည္း အိမ္ရွင္ကို ဒီအိမ္မွာ မေကာင္းေသာ နာနာဘာဝေတြေနထိုင္တာကို ၾကိဳက္မႀကိဳက္ အရင္ေမးပါတယ္။ ့ၿပီးေတာ ့အိမ္ရွင္မႀကိဳက္လို ့နွင္ေပးပါရန္ ဆရာေတာ္မ်ားကို ေလွ်ွာက္တင္ ပါေႀကာင္း ေျပာတဲ့ အခါ ဆရာေတာ္က အိမ္ပိုင္ရွင္မႀကိဳက္ပါေသာေႀကာင့္ သာသနာေစာင္ ့နတ္နဲ ့ဝိရူပကၡ၊ ဝိရူယကၡ၊ ဒသရဌ၊ ကုေဝရ….စတဲ ့နတ္မင္းျကီးေလးပါး သိႀကားမင္း ၊ ျမိဳ ု့ေစာင္၊ ့လမ္းေစာင္၊ ့အိမ္ေစာင္ ့နတ္ ေတြကိုျမတ္စြာဘုရား၏ အမိန္ ့ျပန္စာေတြရြတ္ဖတ္ပီး နာနာဘာဝကိုသင္ ့ေတာ္ရာသို့ ေခၚေဆာင္ သြားရန္ ေျပာဆိုပီး ကမၼဝါ၊ရတနာသုတ္၊ ့အာဋာဏာဋိယသုတ္နဲ ့ဘုရားဂုဏ္ေတာ္၊ တရားဂုဏ္ေတာ္၊ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ေတြ ကိုရြတ္ဖတ္ေပးပါတယ္။ <br /><br />ဘုရားရွင္ရဲ ့ပရိတ္တရားေတာ္ေတြရြတ္ဖတ္စဥ္မွာ အိပ္ခန္းထဲကအဖိုးႀကီးက ပူေလာင္လွေႀကာင္း၊ သူ ့ကိုဝိုင္းပီးေႏွာင့္ယုက္ေနႀကေႀကာင္း နားထဲကို သံရည္ပူေတြ ေလာင္းထည့္ ့ ေနႀက ေႀကာင္း ေအာ္ေျပာပါတယ္။<br /><br />ဆရာေတာ္လည္း ပရိတ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ပီး အဖိုးႀကးီကိုအျပင္ထြက္ခဲ ့ဖို ့ေခါ ္လိုက္တဲ ့အခိ်န္မွာ အဖိုးၾကီးဟာ အိပ္ခန္းထဲကေနပီး လည္ပင္းႀကီးကုိ၉၀ဒီဂရီေလာက္ေစာင္းပီး ေလးဖက္ေထာက္ထြက္ လာပါတယ္…. ၿပီးေတာ ့ဆရာေတာ္ေတြေရွ ့မွာေျခဆင္းထိုင္ပီး ပါးစပ္မွလည္း သြားေရတမ်ွားမ်ွားနဲ ့ ေျကာက္စရာ အလြန္ ေကာင္းတယ္ လို ့ျမင္ေတြ ့ရတဲ ့လူေတြကေျပာျပပါတယ္။ <br /><br />ဆရာေတာ္ကဦးခ်ခိုင္းေတာ ့ဦးခ်လို ့သူမရပါဘူး။ အမ်ွေဝေတာ ့လည္းသူသာဓုမေခၚနိုင္ပါဘူး မျကားရဘူးလို ့ေျပာပါတယ္။ ၿပီးေတာ ့ဆရာေတာ္က ဒကာႀကီး ခႏၵာကိုယ္အတြင္းကထြက္သြာဖို ့ မိန့္ၾကားေတာ ့သူကရိုးရိုးဖုတ္မဟုတ္ဘူး။ ဖုတ္ဘုရင္လို ့ေျပာပါတယ္။ <br /><br />အိမ္ေခါင္မိုးဖြင္ ့ေပးမွထြက္လို ့ရမယ္္္ေျပာေတာ ့ခ်က္ခ်င္းဘဲ တရားနာေနတဲ့ထဲက လူတစ္ေယာက္က ေလွကား နဲ႔ တက္ၿပီး အိမ္ေခါင္သြပ္တစ္ခ်က္ကို လွန္လိုက္ေတာ့ ့အဲဒီဖုတ္လည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး လဲက်သြား ပါတယ္။ အန္တီလည္း ဆရာဝန္ေခၚၿပီး သူအေဖ့ရဲ့ က်န္ရစ္တဲ့ ရုပ္အေလာင္းကိုစစ္ေဆးခိုင္းပါတယ္။<br /><br />ဥပေဒအရ ေသစာရင္းေရးရန္အတြက္ျဖစ္္ပါတယ္။ ဆရာဝန္စစ္ေဆးခ်ိန္မွာ ရုပ္အေလာင္းဟာ ေသေသၿပီးခါစ နွင္ ့မတူဘဲ အပုတ္နံ ့ဟာ မခံနိုင္ေအာင္နံလာပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းေရခဲတုိက္ကိုအေႀကာင္းႀကားၿပီး လာသယ္ သြားေစၿပီးေနာက္ေန ့မွာသၿဂိဳလ္ဖို ့စီစဥ္ပါတယ္…နယ္မွာရွိတဲ ့အမ်ိဳးေတြကိုလည္းအေႀကာင္းႀကားပါတယ္….<br /><br /> ေနာက္တေန ့သျဂိဳဟ္ဖို ့အေလာင္းကို ေရခဲတုိက္ထဲက ထုတ္လာခ်ိန္မွာ အန္တီဟာ သူ ့အေဖမွ ဟုတ္ရဲ႕လား လို႔ ေတာင္ အျမင္မွားသြားပါတယ္။ အေလာင္းက မေန ့ကနဲ ့မတူဘဲ အရုိးေပၚအေရတင္ပိန္ပီးေနပါတယ္….<br /><br /> ေသေသခ်င္းမေန ့ကရုပ္နဲ ့အရမ္းကြာေနပါတယ္။ မီးသျဂိဳလ္ပီးတဲ ့ေနာက္ အိမ္ျပန္လာၿပီး အဖိုးႀကီးအခန္းကို သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ေတာ ့ႀကက္ေမႊးေတြရယ္၊ ေပ်ာက္သြားတဲ ့ေႀကာင္ျကီးရ ဲ့အေမႊးေတြရယ္ကို ေတြ ့ရပါတယ္…. အကယ္၍သာ ဖုတ္ကိုဒီအတိုင္းထားခဲ ့ရင္ အခ်ိန္ႀကာလာခဲ ့သည္နွင္ ့အမ်ွ အန္တီတို႕ မိသားစုဘဝဟာ ေႀကာက္စရာႀကီးပါ… ဒီအေႀကာင္းေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္အသိရဲ ့အျဖစ္အပ်က္အမွန္ေလးပါ။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:Tha Yae Blog<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> ကျွန်တော်အခုပြောပြမှာကတော့ဖုတ်ဝင်တဲ့အကြောင်းပါ။ ကျွန်တော့်မိတ်ဆွေအန်တီတစ်ယောက်၏ ဖခင်ရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းဝင်ရောက်သွားတဲ့ ဖုတ်အကြောင်းပါ။ ကျွန်တော်မိတ်ဆွေအန်တီက မိသားစု သုံးယောက်ရှိပါတယ် ….သူ့ယောက်ျားရယ်၊ သူရယ် ငါးတန်းအရွယ်သား တစ်ယောက်နဲ့ အတူနေထိုင် ကြပါတယ်…<br /><br />အန်တီ့အမျိုးသားကတော့ မလေးရှားနိုင်ငံမှာအလုပ်သွားလုပ်နေပါတယ်… အဲဒီလိုနဲ့ နယ်မှာ နေတဲ့အန်တီ့ဖခင်ကြီး သူ့သားမက်ဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားသွားနေတုန်း သမီးဖြစ်သူမိသားစုကိုလည်း စောင့်ရှောက် ရင်း မိမိမှာခံစားနေရတဲ့သွေးတိုး၊ဆီးချိုရောဂါကို ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ဆရာဝန်(အထူးကု)များနဲ့ပြသဖို့အတွက် တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်အစီစဉ်နဲ့သမီးရှိရာရန်ကုန်မြို့တော်ကြီးဆီကို တက်လာခဲ့ပါတယ်။<br /><br />ရန်ကုန်ကိုရောက်တော့ချစ်စရာကောင်းတဲ့မြေးလေးနဲ့အတူ ရွှေတိဂုံဘုရားကြီးကိုလည်းဖူး၊ မြေးလေး သွားချင်တဲ့ အားကစားကွင်းတွေလည်းလိုက်ပို့နဲ့အရမ်းကိုပျော်နေတာပေါ့ဗျာ။ ဆေးခန်းကိုလည်း သွားပြီး ဆေးစစ်ကြတယ်။ဆေးစစ်ချက်အဖြေကတော့ ဆီးချိုကသိပ်မတက် ပေမဲ့သွေးကတော့ တော်တော်တက်နေ တဲ့အတွက် ဆရာဝန်ကသွေးကျဆေးတွေပေးလိုက်ပြီး သွေးတက်စေနိုင်မယ့် အစားတွေ ရှောင်ဖို့ သတိပေး လိုက် တယ်။ ဒီလိုနဲ့အန်တီ့အဖေဟာ သမီးနဲ့ မြေးနှစ်ယောက်ထဲကို စိတ်မချတာနဲ့ သားမက်ပြန်လာတဲ့ အချိန် အထိ ရန်ကုန်မှာခဏနေမယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်….<br /><br />တစ်ရက်တော့ ညနေ ညီအကိုမသိတသိအချိန်မှာ အဲဒီဘကြီးက အိမ်ရှေ့မှာထိုင်ခုံနဲ့ထိုင်နေရင်းမြေးလေးက သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ကစားနေတာကိုကြည့်နေရင်းရုတ်တရက်လဲကျသွား တယ်…. အဲဒါကိုမြင်တဲ့ အိမ်ထဲက သမီးနဲ့ ကစားနေတဲ့မြေးလေးတို့က အပြေးအလွှားရောက်လာပြီးတော့ ဘာဖြစ်တာလဲလို့မေးလိုက်တယ်… <br /><br />အဲဒီအခါဘကြီးကဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ကိစ္စမရှိဘူးလို့ပြောပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားရာက… အဲအချိန်စပြီး အဲဒီဘကြီး ဟာအရမ်းပြောင်းလဲသွားတော့တာပဲ….အိပ်ခန်းထဲကအပြင်ကို သိပ်မထွက်တော့ဘူး….အိမ်သားတွေနဲ့လည်း စကားသိပ်မပြောတော့ဘူး… အမြဲတမ်းဘုန်းကြီးဆွမ်းလောင်းနေတဲ့ဘကြီး၊ မနက်တိုင်းတရားခွေဖွင့်နေတဲ့ သူဟာ ဆွမ်းလည်းမလောင်းတော့သလို တရားခွေလည်း မဖွင့်တော့ဘူး ။<br /><br />သမီးဖြစ်သူကဘာလို့ဆွမ်းမလောင်းတာလဲလို့မေးရင် နေမကောင်းလို့ခေါင်းမူးလို့အကြောင်းပြတယ်…. သမီးက မနက်တရားခွေဖွင့်ပြန်ရင်လည်း ဒေါသထွက်ပြီး နားညီးတယ် အိပ်လို့မရဘူးဆိုပြီး သောင်းကြမ်းပြန် ပါရော… သူ့သမီးကလည်း တစ်ခါမှသူ့အဖေအဲဒီလိုမဖြစ်ဖူးဘူးဆိုပြီး အရမ်းအံ့သြနေတယ်။<br /><br /> ဆေးခန်းပြဖို့ ပြောပြန်ရင်လည်း ငါနေကောင်းသွားပြီ၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးလို့ပဲ ပြန်ပြောတယ်…ထမင်းစားချိန်ရောက်ရင်လည်း အရင်တုန်းကဆိုရင် သမီးနဲ့မြေးနဲ့အတူစားနေကျ ဘကြီးက အခုအခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း စားတယ်။ နေ့လည်စာ သိပ်မစားဘူး….<br /><br />ဟင်းသီးဟင်းရွက်ချက်ရင် ခံတွင်းပျက်နေတယ်ဆိုပြီး လုံးဝမစားဘူး…. အသားငါး ဆိုရင်တော့ အများကြီးစားတယ်တဲ့…..့အရင်က အသားငါးသိပ်မစားတဲ့သူဆိုတော့သူ့သမီးကလည်း အရမ်း ထူးဆန်းနေတယ်။<br /><br />အဖေဘာစားချင်လဲလို့သမီးကဈေးသွားခါနီးမေးရင် အမဲသားကျွေးပါလို ပြောတယ်…အဖေအမဲသား မစားဘူး မဟုတ်လားလို့မေးရင် အဲဒါအရင်က…အခုကျန်မာရေးမကောင်းလ့ို့အားရှိအောင်စားပီလို့ပြောတယ်တဲ့… <br /><br />ဘာလဲ နင်ကငါ့ကိုမသထာလို့လားလို့မျက်ထောက်နီကြီးနဲ့ပြန်မေးသေးသတဲ့…. သူ့သမီးကလည်း အဖေစိတ်ချမ်းသာအောင် ချက်ကျွေးပါတယ်။ အမဲသားတို့၊ ကြက်သားတို့ ချက်ကျွေးတဲ့နေ့ဆိုရင် ပြုံးရွှင်နေ တာပဲ…. အသီးအရွက်ချက်တဲ့နေ့ဆိုရင်တော့ ရန်လုပ်တယ်တဲ့ဗျ…. အဲဒီလိုနဲ့ တစ်လခွဲလောက်ကြာ လာတယ် လေ။<br /><br />ထူးခြားတာကအနှိပ်သည်ကို သုံးရက်တခါနှစ်ရက်တခါလောက်ခေါ်ခိုင်းတတ်တာပဲ…. သူ့မြေးလေကိုရော၊ တခြား သူ့ကို လူမမာလာမေးတဲ့လူတွေကိုလည်း နှိပ်ခိုင်းတယ်…. နောက်ပြီးတော့ နောက်နေ့မနက် ဆွမ်းလောင်းဖို့အသားဟင်းတွေချက်ထားရင် ပျောက်ပျောက်သွားတယ်…. <br /><br />မီးဖိုထဲမှာ ထားတဲ့ငါးရံ့ခြောက် တွေ နဲ့ဆတ်သားခြောက်တွေလည်း ပျောက်ကုန်တယ်တဲ့…. ပထမတော့ကြောင်စားတယ်နေလိမ့်မယ်လို့ စွပ်စွဲတယ်တဲ့။ နောက်တော့အန်တီလည်း သိပ်သင်္ကာမကင်းဖြစ်လာတယ်… ဖုတ်ဝင်နေတဲ့ဘကြီးရဲ့ အနေအထားက တဖြည်းဖြည်းပိုဆိုးလာတယ်။<br /><br />ဘယ်လောက်ထိဆိုးလာလဲဆိုရင် အန်တီတို့အိမ်ကပေ၂၀၊ ပေ၆၀ အိမ်ဆိုတော့ ဘေးအိမ်နဲ့က အရမ်းနီး တယ်လေ…ခြံစည်းရိုးလည်းခတ်မထားတော့ပုဏ္ဏရိတ်ပန်းပင်လေးတွေနဲ့ ခြံစည်းရိုးပုံလုပ် ထားတာဆိုတော့ အလွယ်တကူ တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်ကူးလိုရတယ်။ ခေါင်းရင်းဘက်အိမ်မှာက ကြက်လေးငါးကောင် မွေးထား တယ်။ အဲဒီအိမ်ရဲ့ကြက်အိပ်တန်းက အန်တီတို့အိမ်အနောက်ဖေးဘက်ကနေ ကပ်လျက်ရှိနေတယ်။ <br /><br />ဘကြီး အမူအယာတွေပျက်လာပြီးလို့ တလကျော်ကြာတဲ့အခါ ကြက်တွေကပျောက်ပျောက်သွားတယ်… အဲဒီအိမ်က လူတွေကတော့ကြောင်သုတ်သွားတယ်လို့ထင်တာပေါ့။ အန်တီတို့အိမ်မှာကလည်း မီးကောက်ဆိုတဲ့ ကြောင်ထီးကြီးတစ်ကောင်ရှိတယ်လေ။ နောက်ပီး အန်တီ့သားကလည်း အိမ်နောက်ဘက်မှာ ငါးတွေမွေးထား သေးတယ်လေ…<br /><br />တစ်ရက်မှာ အန်တီက သူအဖေအိပ်ခန်းကိုဝင်ရှင်းပေးတော့ကြက်မွှေးတွေနဲ့သွေးအချို့ကိုတွေ့ရတယ်။ အဲဒါနဲ့သူ့အဖေကိုပြပီးမေးတော့အဖိုးကြီးကကြောင်ချီလာတာဖြစ်မယ်လို့ပြောတယ်တဲ့… အန်တီလည်း သိပ်မသင်္ကာတာနဲ့အရိပ်အခြေကြည့်နေလိုက်တယ်။ တနေ့ ညနေဘက် အဖိုးကြီးက အိမ်နောက်ဖေးဘက်ကို သွားရင်း ငါးကန်ထဲကို လက်နှိုက်နေပြီး ရွှေငါးတစ်တောင်ကိုဖမ်းပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲအထည့်မှာ သူ့မြေးကမြင် တော့အန်တီကိုလှမ်းခေါ်ပြတယ်။ အန်တီကလည်း အဖေဘာလုပ်တာလဲလို့မေးရော…. <br /><br />အဖိုးကြီးက ငါးလေးတွေ လှလို့ကြည့်နေတာလို့ပြန်ဖြေသတဲ့။ ခုနက ငါးတစ်ကောင်ပါးစပ် ထဲကို ထည့်လိုက်တယ် မဟုတ်လားလို့မေးတော့မသိသလိုနဲ့နေပြီး ငါခေါင်းမူးလာလို့အခန်းထဲပြန်ပို့ဆိုပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့အန်တီလည်းသူ့အဖေကို အိပ်ခန်းထဲတွဲခေါ်ပြီးပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီလည်း ဘာမှမလုပ်တတ် တာနဲ့ရပ်ကွက်ထဲကလူတွေနဲ့တိုင်ပင်ကြည့်တယ်။ မိတ်ဆွေတွေကတော့တစ်ယောက်တမျိုးပြောကြတာပေ့ါ။<br /><br />ဖုတ်ဝင်တာထင်တယ်လို့အများဆုံးပြောကြတယ်။ အန်တီကတော့သူ့အဖေကိုအဲဒီလိုမထင်ရက်ဘူးလေ၊ အဲဒါနဲ့မလေးမှာရှိတဲ့ယောင်္ကျားဆီဖုန်းခေါ်ပြီးပြောတော့ သူ့ယောင်္ကျားက အဲဒါတွေအယုံအကြည်မရှိတော့ အဖိုးကြီးတစ်ရက် အိမ်ရှေ့မှာလဲကျတုန်းက ဦးခေါင်းကိုထိခိုက်သွားပီး ဦးဏှောက်ထိသွားတယ် ထင်တယ်။ <br /><br />ဆရာဝန်ပြကြည့် လို့ပြောတယ်တဲ့ဗျ။ ဆေးခန်းသွားဖို့ခေါ်တဲ့အခါကျပြန်တော့လည်း အဖိုးကြီးက မလိုက်ချင် ဘူးလို့ငြင်းတယ်လေ။ ရပ်ကွက်ထဲက ဆရာဝန်ကို အိမ်ပင့်ပီးပြရော…ဆရာဝန်သွေးချိန်ကြည့် တော့ ပြဒါးက တက်မလာဘူးတဲ့ ။ ဘယ်တက်မလဲ။ အဖိုးကြီးက အသက်မှ မရှိတော့တာ။ သွေးစမ်းတော့လည်း ဘယ်လိုမှ သွေးခုန်နှုန်းစမ်းလို့မရဘူး ။ ဆရာဝန်လည်းနည်းနည်းလန့်သွားတယ်။<br /><br />ဆရာဝန်ကအဖိုးကြီးကို ဦးလေး နေကောင်းရဲ့လားတော့မေးတော့အဖိုးကြီးက အသံခပ်မာမာနဲ့ မကောင်းဘူး လို့ပြန်ဖြေတယ်။ ဘယ်နေရာက ဘာဖြစ်လဲလို့မေးတော့ငါဆာတယ်လို့ပြောတယ်။ ဘာစားချင်လဲလို့ မေးတော့ရင်ခေါင်းသံကြီး နဲ့အသားလို့ပြောပီး ဆရာဝန်နဲ့အန်တီတို့ရဲ့တခြားတစ်ဖက်ကိုလှည့်သွားရော။ <br /><br />ဆရာဝန်လည်း အခန်းအပြင်လည်း ရောက်ရော အန်တီ့ကို အဖိုးကြီးကို သူကုလို့မရဘူး။ ပျောက်မှာ မဟုတ် ဘူးလို့ … အရိပ်အမြွက်ပဲ ပြောပြီးပြန်သွားတယ်။ အန်တီလည်း နယ်မှာရှိတဲ့သူ့မောင်နှမတွေဆီကို အကြောင်း ကြားလိုက်တယ်။ လူပျိုဖြစ်တဲ့မောင်အငယ်ဆုံးက ချက်ချင်းရောက်လာတယ်။<br /><br />ဒါပေမယ့်အဖိုးကြီးကသူ့သားကိုမသိဘူးဖြစ်နေတယ်။ တွေ့တွေ့ချင်း မင်းဘယ်သူလဲ လို့မေးတယ်။ အန်တီ လည်း အဖေ့သားအငယ်(မောင်——-)လေလို့ပြောတော့အဖိုးကြီးက အသက်ကြီးတော့ မေ့တတ်တယ်လို့ ပြန်ဖြေ သတဲ့။ နယ်က အမျိုးတွေစီစဉ်ပေး လိုက်တဲ့ခုံဖိနပ်တို့ သြဇာရွက်တို့ သိမ်ဝင်အပ်တို့ကို အဖိုးကြီး အိပ်ယာအောက်ကိုထည့်ဖို့မောင်နှမနှစ်ယောက်တိုးတိုးတိုင်ပင်သတဲ့။ <br /><br />အဲဒါကိုအဖိုးကြီးက အခန်းထဲက ဘယ်လိုမှ မကြားနိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့အခန်းထဲကအသံသြကြီးနဲ့အဖိုးကြီးက မင်းတို့ဖိနပ်စုတ်၊ အပ်စုတ်ကို ငါကြောက်တယ်လို့ထင်နေလား…။ အားလုံးအသေဆိုးနဲ့သေသွားမယ်။ ငါ့ကိုဘာမှတ်နေလဲလို့ အော်တယ် တဲ့ဗျ။ အန်တီလည်း အရမ်းလန့်သွားပီး အဲဒီအိမ်မှာ မအိပ်ရဲတာနဲ့မျက်စောင်းထိုးက မိတ်ဆွေအိမ်မှာ မောင်နှမတွေသွားအိပ်ကြရတယ်…<br /><br />အဲဒီညကစပီး အဖိုးကြီးလဲသောင်းကြမ်းတော့တာဘဲ….၊တောက်ခေါက်သံတွေ အကျယ်ကြီးကြားရတယ်လို့ ဘေးအိမ်ကပြောတယ်။ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ဖနောင့်တွေလည်း ဆောင့်တယ်တဲ့…. ဘေးအိမ်နဲ့က အရမ်းကပ် နေတော့ အားလုံးကြားနေရတယ်ဗျ…<br /><br /> နောက်တနေ့ အန်တီ့မိတ်ဆွေအကူညီနဲ့ ဖုတ်ထုတ်တဲ့ ဆရာ တစ်ယောက်ကို အိမ်ကိုခေါ်လာတယ်။ သူတို့ အိမ်ထဲကိုရောက်ရောက်ချင်းမှာ မြင်လိုက်ကြရတာက အိမ်တွင်းအုန်း ကိုဆွဲဖြုတ်ထားတယ်။ အိမ်မှာမွေးထားတဲ့ ကြောင်ကြီးကိုလည်း မတွေ့ရဘူးတဲ့….<br /><br />အဲဒီအချိန်မှာ အဖိုးကြီးကသောင်းကြမ်းပါလေရော… ဆရာကိုလည်း အရမ်းကြိမ်းတော့တာပဲ။…. ပြီးတော့အခန်းထဲကထွက်လာပြီး ဆရာ့ကိုလည်ပင်း ညှစ်မလို့လုပ်သတဲ့။ ဆရာလည်း ထွက်ပြေးရောဗျာ။ <br /><br />အန်တီတို့မောင်နှမလည်း အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းပြေးရရော… ညကအိပ်တဲ့အိမ်ကိုပြန်ပြေးလာကြပြီး အန်တီလည်း ကြောက်လို့ငိုပါလေရောတဲ့….. အဲဒီအချိန်မှာ အဲဒီအိမ်ကို ဆွမ်းခံကြွနေ တဲ့ဦးပဇင်းလေး ကမြင်ပြီး ဒါယကာမကြီး ဘာဖြစ်တာလဲလ့ို့မေးတယ်။ <br /><br />အန်တီလည်း ဦးပဇင်းလေးကို အကြောင်းစုံ လျှှောက်ထားလိုက်တယ်….ဦးဇင်းလေးကလည်း ဒါမျိုးတွေဟာ ဘုရားရှင်လက်ထက်ထဲက ရှိကြောင်း၊ ဘုရားရှင်ရဲ့တရားတော်တွေနဲ့ကမ္မဝါ ၊နဲ့ပရိတ်တော်တွေကို သီလသမာဓိရှိတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက ရွတ်ဖတ်ပေးရင် အစိမ်းသရဲ၊ နာနာဘာဝတွေထွက်ပြေးရကြောင်းကိုရှင်းပြပါတယ်။<br /><br />အန်တီလည်း ဦးဇင်းလေးရှင်းပြတာနားထောင်ပြီး ဦးဇင်းလေး၏ကျောင်းတိုက်သို့လိုက်ကာ ဆရာတော်ကို အကြောင်းစုံလျှောက်ထားပြီးမကောင်းဆိုးဝါးရန်မှကာကွယ်ရန်လျှောက်တင် အကူညီတောင်းလိုက်ပါတယ်။ <br /><br />ဆရာတော်က ဒကာမကြီးရဲ ဖခင်ဟာ လူ့လောကထဲမှာမရှိတော့ဘူး။ ဒကာကြီးရဲ့ဝိညာဉ်မဲ့နေ တဲ့  ကိုယ်ခန္ဒာ ကို တစ်စုံတခုသော ပုဂ္ဂိုလ်ကဝင်ရောက်မှီခိုနေတာမို့ ဆရာတော်တို့ကဘုရားရှင်၏ ပရိတ်တရားတော်တွေ ကမ္မဝါစာတွေ ရွတ်ဖတ်ပီး သာသနာစောင့်နတ်နဲ့နတ်မင်းကြီးလေးပါးကိုအမိန့်ပြန်စာတမ်းတွေ ရွတ်ဖတ်လျှင် ဝင်ရောက်နေတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ချက်ချင်းဖယ်ရှားသွားမှာဖြစ်တယ်။ <br /><br />အဲဒီအခါမှာ ဒကာကြီးရဲ့ ဝိညာဉ်မဲ့ ခန္ဒာကိုယ် သာကျန်ခဲ့မှာဖြစ်လို့ဒကာမကြီးအနေနဲ့ ဒီသောကမီးကိုကြံ့ကြံ့ခံနိုင်ပါ့မလားလို့မေးပါတယ်။ အန်တီလည်း ကြိုတင်ပြင်ဆင်ပြီးသားပါဘုရားလို့ဖြေပါတယ်။ <br /><br />ဆရာတော်က ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ရှိတဲ့ ပရိတ်ချည်တွေကို ပေးလိုက်ပြီး အိမ်ပတ်ပတ်လည်ကိုချည်တားစေပါတယ်။ အိမ်အဝင်ပေါက်တခုတည်းသာ ချန်ခဲ့စေပါတယ်။ ဒါကလည်း ဆရာတော်တွေကြွလာရင် အိမ်ထဲဝင်ဖို့နဲ့ဖုတ်ထွက်သွားဖို့ပါ။<br /><br />အိမ်ပြန်ရောက်တော့အန်တီ့မောင်နဲ့အတူ ရပ်ကွက်ထဲက ယောက်ျားလေးသုံးယောက်လောက်က အိမ်ပတ် ပတ်လည်ကိုပရိတ်ကြိုးတားပါတော့တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာအဖိုးကြီးလည်း အရမ်းသောင်းကြမ်းပါတော့တာပါပဲ။ ပထမတော့ခြိမ်းခြောက်တယ်။ ပြီးတော့တောက်တွေခေါက်၊ ဖနောင့်တွေ စောင့်ပြီး သေချင်လို့လား ဘာညာ တွေ ပြောပီး အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုကောက်ပေါက်တာတွေ လုပ်သတဲ့ဗျ…..<br /><br />မရလည်း မရရော ငိုပီး တော့ သူ့သားကို အဖေ့ကိုမသတ်ပါနဲ့အဖေမသေချင်သေးဘူးလို့လိမ်ပြီးဟန်ဆောင်ပြောသတဲ့။ သူ့သား ကလည်း မသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီးလုပ်စရာရှိတာကိုဆက်လုပ်တယ်။ ညနေသုံးနာရီလောက်မှာ ဆရာတော်တွေ ကြွလာကြတယ်။<br /><br />ဆရာတော်တွေ အိမ်ပေါ်လည်းရောက်ရော အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ပရိတ်ပန်း၊ ရေ၊ သဲ၊ အပ်ချည် စတာတွေကို အန်တီက သူသွားနေတဲ့အိမ်ကယူပီး သူ့အိမ်ကိုကူးလာခဲ့တယ် ။ အဖိုးကြီးကလည်း အိမ်ခန်းထဲမှာ သောင်းကြမ်း နေတာဗြောင်းဆန်နေတာဘဲတဲ့။ တောက်တွေလည်းခေါက် ။ သက်ပြင်းတွေချ အသံသြကြီး နဲ့အော်နေသတဲ့။<br /><br />ဆရာတော်တွေကလည်း အိမ်ရှင်ကို ဒီအိမ်မှာ မကောင်းသော နာနာဘာဝတွေနေထိုင်တာကို ကြိုက်မကြိုက် အရင်မေးပါတယ်။့ပြီးတော့အိမ်ရှင်မကြိုက်လို့နှင်ပေးပါရန် ဆရာတော်များကို လျှှောက်တင် ပါကြောင်း ပြောတဲ့ အခါ ဆရာတော်က အိမ်ပိုင်ရှင်မကြိုက်ပါသောကြောင့် သာသနာစောင့်နတ်နဲ့ဝိရူပက္ခ၊ ဝိရူယက္ခ၊ ဒသရဌ၊ ကုဝေရ….စတဲ့နတ်မင်းကြီးလေးပါး သိကြားမင်း ၊ မြို ု့စောင်၊့လမ်းစောင်၊့အိမ်စောင့်နတ် တွေကိုမြတ်စွာဘုရား၏ အမိန့်ပြန်စာတွေရွတ်ဖတ်ပီး နာနာဘာဝကိုသင့်တော်ရာသို့ ခေါ်ဆောင် သွားရန် ပြောဆိုပီး ကမ္မဝါ၊ရတနာသုတ်၊့အာဋာဏာဋိယသုတ်နဲ့ဘုရားဂုဏ်တော်၊ တရားဂုဏ်တော်၊ သံဃာဂုဏ်တော် တွေ ကိုရွတ်ဖတ်ပေးပါတယ်။ <br /><br />ဘုရားရှင်ရဲ့ပရိတ်တရားတော်တွေရွတ်ဖတ်စဉ်မှာ အိပ်ခန်းထဲကအဖိုးကြီးက ပူလောင်လှကြောင်း၊ သူ့ကိုဝိုင်းပီးနှောင့်ယုက်နေကြကြောင်း နားထဲကို သံရည်ပူတွေ လောင်းထည့့် နေကြ ကြောင်း အော်ပြောပါတယ်။<br /><br />ဆရာတော်လည်း ပရိတ်များ ရွတ်ဖတ်ပီး အဖိုးကြးီကိုအပြင်ထွက်ခဲ့ဖို့ခေါ ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ အဖိုးကြီးဟာ အိပ်ခန်းထဲကနေပီး လည်ပင်းကြီးကို၉၀ဒီဂရီလောက်စောင်းပီး လေးဖက်ထောက်ထွက် လာပါတယ်…. ပြီးတော့ဆရာတော်တွေရှေ့မှာခြေဆင်းထိုင်ပီး ပါးစပ်မှလည်း သွားရေတမျှားမျှားနဲ့ ကြောက်စရာ အလွန် ကောင်းတယ် လို့မြင်တွေ့ရတဲ့လူတွေကပြောပြပါတယ်။ <br /><br />ဆရာတော်ကဦးချခိုင်းတော့ဦးချလို့သူမရပါဘူး။ အမျှဝေတော့လည်းသူသာဓုမခေါ်နိုင်ပါဘူး မကြားရဘူးလို့ပြောပါတယ်။ ပြီးတော့ဆရာတော်က ဒကာကြီး ခန္ဒာကိုယ်အတွင်းကထွက်သွာဖို့ မိန့်ကြားတော့သူကရိုးရိုးဖုတ်မဟုတ်ဘူး။ ဖုတ်ဘုရင်လို့ပြောပါတယ်။ <br /><br />အိမ်ခေါင်မိုးဖွင့်ပေးမှထွက်လို့ရမယ်ပြောတော့ချက်ချင်းဘဲ တရားနာနေတဲ့ထဲက လူတစ်ယောက်က လှေကား နဲ့ တက်ပြီး အိမ်ခေါင်သွပ်တစ်ချက်ကို လှန်လိုက်တော့အဲဒီဖုတ်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး လဲကျသွား ပါတယ်။ အန်တီလည်း ဆရာဝန်ခေါ်ပြီး သူအဖေ့ရဲ့ ကျန်ရစ်တဲ့ ရုပ်အလောင်းကိုစစ်ဆေးခိုင်းပါတယ်။<br /><br />ဥပဒေအရ သေစာရင်းရေးရန်အတွက်ဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာဝန်စစ်ဆေးချိန်မှာ ရုပ်အလောင်းဟာ သေသေပြီးခါစ နှင့်မတူဘဲ အပုတ်နံ့ဟာ မခံနိုင်အောင်နံလာပါတယ်။ ချက်ချင်းရေခဲတိုက်ကိုအကြောင်းကြားပြီး လာသယ် သွားစေပြီးနောက်နေ့မှာသဂြိုလ်ဖို့စီစဉ်ပါတယ်…နယ်မှာရှိတဲ့အမျိုးတွေကိုလည်းအကြောင်းကြားပါတယ်….<br /><br /> နောက်တနေ့သဂြိုဟ်ဖို့အလောင်းကို ရေခဲတိုက်ထဲက ထုတ်လာချိန်မှာ အန်တီဟာ သူ့အဖေမှ ဟုတ်ရဲ့လား လို့ တောင် အမြင်မှားသွားပါတယ်။ အလောင်းက မနေ့ကနဲ့မတူဘဲ အရိုးပေါ်အရေတင်ပိန်ပီးနေပါတယ်….<br /><br /> သေသေချင်းမနေ့ကရုပ်နဲ့အရမ်းကွာနေပါတယ်။ မီးသဂြိုလ်ပီးတဲ့နောက် အိမ်ပြန်လာပြီး အဖိုးကြီးအခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်တော့ကြက်မွှေးတွေရယ်၊ ပျောက်သွားတဲ့ကြောင်ကြီးရ ဲ့အမွှေးတွေရယ်ကို တွေ့ရပါတယ်…. အကယ်၍သာ ဖုတ်ကိုဒီအတိုင်းထားခဲ့ရင် အချိန်ကြာလာခဲ့သည်နှင့်အမျှ အန်တီတို့ မိသားစုဘဝဟာ ကြောက်စရာကြီးပါ… ဒီအကြောင်းလေးဟာ ကျွန်တော်အသိရဲ့အဖြစ်အပျက်အမှန်လေးပါ။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:Tha Yae Blog

လူသားစားဖုတ္ (သုိ႔မဟုတ္) ဖုတ္ဘုရင္တုိ႔ရဲ႕ မာယာ

ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာျပမွာကေတာ ့ဖုတ္ဝင္တဲ ့အေႀကာင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြအန္တီတစ္ေယာက္၏ ဖခင္ရဲ့ ့ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းဝင္ေရာက္သြားတဲ့ ဖုတ္အေႀကာင္းပါ။...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

ကြဲကြဲျပားျပား မသိသူမ်ားအတြက္ ေတာၾကက္ဥ၊ အိမ္ၾကက္ဥ နဲ႔ စီပီ ၾကက္ဥတုိ႔ အေၾကာင္း

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-jHwpYra2hBQ/XRb7doNvAdI/AAAAAAACAOI/cJr3EBzELQ0RkQKpEE1rcReoYmzKPYxEACLcBGAs/s1600/11.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="287" data-original-width="550" height="332" src="https://1.bp.blogspot.com/-jHwpYra2hBQ/XRb7doNvAdI/AAAAAAACAOI/cJr3EBzELQ0RkQKpEE1rcReoYmzKPYxEACLcBGAs/s640/11.gif" width="640" /></a></div> <br /> ေတာၾကက္​ဥ မျမင္​ဖူးသူ​ေတြအတြက္​ ေတာၾကက္​ဥ အိမ္​ၾကက္​ဥ CP ၾကက္​ဥယွဥ္​ျပထားတာပါ….ေရာင္​းရန္​မဟုတ္​ပါ…..​ေနာက္​အလ်ွင္​းသင္​့လ်ွင္​ ​ေရၾကက္​ဥ၊​ ေရဘဲဥ၊ ဒင္​က်ီးဥႏွင္​့ ဟသၤာဥမ်ား ႐ွာ​ေဖြတင္​ျပ​ေပးပါမည္​။<br /><br />ေတာၾကက္​ဥ…….​ေတာစပ္​ ​တြင္​​ေတြ႔ရ​ေလ့႐ွိသည္​။ အပင္​ခပ္​လတ္​လတ္​ကိုင္​းျခံဳ ဆူးျခံဳမ်ား႐ွိ အသိုက္​မ်ား​တြင္​​ ေတြ႔ရသည္​။ တစ္​လံုးမွစ၍ အမ်ားဆံုး ၅လံုးခန္​႔အထိသာ​ ေတြ႔ရတတ္​သည္​။ ႐ွားပါး၍​ေဆးဖက္​ဝင္​သည္​ဟုဆိုၾက၍ တ႐ုတ္​သမား​ေတာ္​ မ်ားအဝယ္​မ်ားသည္​။ ယခင္​က​ေပါမ်ား​ေသာ္​လည္​း လက္​႐ွိ၌ ႐ွားပါး​ေနၿပီျဖစ္​သည္​။ <br /><br />တစ္​လံုးလ်ွင္​ ၂၅၀၀ က်ပ္​ခန္​႔အထိ​ေပါက္​​ေစ်း ႐ွိသည္​။ ေတာၾကက္​ဥကို ဆန္​အရက္​ျဖင္​့​ ေဖ်ာ္​​ေသာက္​ပါက အမ်ိဳးသမီးမ်ား မီးယပ္​​ေသြးဆံုးကိုင္​ျခင္​း ကိုယ္​ဝန္​ဆိပ္​တက္​ျခင္​းမ်ားသက္​သာ​ေပ်ာက္​ကင္​း​ေစသည္​။ တ႐ုတ္​႐ိုးရာအားတိုး​ေဆးမ်ားတြင္​ ထည္​့သြင္​း​ေဖာ္​စပ္​ၾကသည္​။<br /><br />အိမ္​ၾကက္​ဥ………သဘာဝအတိုင္​းလႊတ္​​ေက်ာင္​း​ ေမြးျမဴထားသည္​ ့ၾကက္​မမ်ားမွ ဥ​ေသာအ​ေကာင္​့​ေပါက္​မည္​့ဥ ျဖစ္​သည္​။​မဒမ္းမ်ားမွ ဥ​ေသာ​ေလဥသည္​ တန္​ဖိုးမ႐ွိ​ ေဆးဖက္​မဝင္​ပါ။ အိမ္​ၾကက္​ဥသည္​​ ေထြ​ေထြထူးထူး​ ေျပာစရာမ႐ွိ​ေအာင္ ​ျမန္​မာ တို႔ႏွင္​့ရင္​းႏွီးၿပီးသားပင္ ​ျဖစ္​သည္​။ အိမ္​ၾကက္​ဥတြင္​ စစ္​တ​ေကာင္​းၾကက္​ဥ၊​ ေညာင္​ကန္​ၾကက္​၊ တိုက္​ၾကက္​ဥ ႏွင္​့ တိန္​ညင္​ၾကက္​ဥ ဟူ၍ အမ်ိဳးအစားကြဲျပားသည္​။ တစ္​လံုးလ်ွင္​ ၅၀၀ က်ပ္​ခန္​႔အထိ​ေပါက္​​ေစ်း႐ွိသည္​။ အရက္​နာက်သူ​ေတြအတြက္​ အိမ္​ၾကက္​ဥ ႏွင္​့သံပုရာသီး​ေဖ်ာ္​​ေသာက္​ျခင္​း၊ အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္​ အိမ္​ၾကက္​ဥ၊ ဖီးၾကမ္​းႏွင္​့ ပ်ားရည္​​ေခါက္​စားျခင္​း စသည္​ တို႔ျဖင္​့လက္​႐ွိ၌အသံုးျပဳၾကသည္​။<br /><br />ေမြးျမဴ​ေရးၾကက္​ဥ အ​ေၾကာင္​းက​ေတာ့ ​မ​ေျပာ​ေတာ့ပါဘူး။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:baganthar<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> တောကြက်ဥ မမြင်ဖူးသူတွေအတွက် တောကြက်ဥ အိမ်ကြက်ဥ CP ကြက်ဥယှဉ်ပြထားတာပါ….ရောင်းရန်မဟုတ်ပါ…..နောက်အလျှင်းသင့်လျှင် ရေကြက်ဥ၊ ရေဘဲဥ၊ ဒင်ကျီးဥနှင့် ဟင်္သာဥများ ရှာဖွေတင်ပြပေးပါမည်။<br /><br />တောကြက်ဥ…….တောစပ် တွင်တွေ့ရလေ့ရှိသည်။ အပင်ခပ်လတ်လတ်ကိုင်းခြုံ ဆူးခြုံများရှိ အသိုက်များတွင် တွေ့ရသည်။ တစ်လုံးမှစ၍ အများဆုံး ၅လုံးခန့်အထိသာ တွေ့ရတတ်သည်။ ရှားပါး၍ဆေးဖက်ဝင်သည်ဟုဆိုကြ၍ တရုတ်သမားတော် များအဝယ်များသည်။ ယခင်ကပေါများသော်လည်း လက်ရှိ၌ ရှားပါးနေပြီဖြစ်သည်။ <br /><br />တစ်လုံးလျှင် ၂၅၀၀ ကျပ်ခန့်အထိပေါက်ဈေး ရှိသည်။ တောကြက်ဥကို ဆန်အရက်ဖြင့် ဖျော်သောက်ပါက အမျိုးသမီးများ မီးယပ်သွေးဆုံးကိုင်ခြင်း ကိုယ်ဝန်ဆိပ်တက်ခြင်းများသက်သာပျောက်ကင်းစေသည်။ တရုတ်ရိုးရာအားတိုးဆေးများတွင် ထည့်သွင်းဖော်စပ်ကြသည်။<br /><br />အိမ်ကြက်ဥ………သဘာဝအတိုင်းလွှတ်ကျောင်း မွေးမြူထားသည့်ကြက်မများမှ ဥသောအကောင့်ပေါက်မည့်ဥ ဖြစ်သည်။မဒမ်းများမှ ဥသောလေဥသည် တန်ဖိုးမရှိ ဆေးဖက်မဝင်ပါ။ အိမ်ကြက်ဥသည် ထွေထွေထူးထူး ပြောစရာမရှိအောင် မြန်မာ တို့နှင့်ရင်းနှီးပြီးသားပင် ဖြစ်သည်။ အိမ်ကြက်ဥတွင် စစ်တကောင်းကြက်ဥ၊ ညောင်ကန်ကြက်၊ တိုက်ကြက်ဥ နှင့် တိန်ညင်ကြက်ဥ ဟူ၍ အမျိုးအစားကွဲပြားသည်။ တစ်လုံးလျှင် ၅၀၀ ကျပ်ခန့်အထိပေါက်ဈေးရှိသည်။ အရက်နာကျသူတွေအတွက် အိမ်ကြက်ဥ နှင့်သံပုရာသီးဖျော်သောက်ခြင်း၊ အမျိုးသားများအတွက် အိမ်ကြက်ဥ၊ ဖီးကြမ်းနှင့် ပျားရည်ခေါက်စားခြင်း စသည် တို့ဖြင့်လက်ရှိ၌အသုံးပြုကြသည်။<br /><br />မွေးမြူရေးကြက်ဥ အကြောင်းကတော့ မပြောတော့ပါဘူး။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:baganthar

ကြဲကြဲျပားျပား မသိသူမ်ားအတြက္ ေတာၾကက္ဥ၊ အိမ္ၾကက္ဥ နဲ႔ စီပီ ၾကက္ဥတုိ႔ အေၾကာင္း

ေတာၾကက္​ဥ မျမင္​ဖူးသူ​ေတြအတြက္​ ေတာၾကက္​ဥ အိမ္​ၾကက္​ဥ CP ၾကက္​ဥယွဥ္​ျပထားတာပါ….ေရာင္​းရန္​မဟုတ္​ပါ…..​ေနာက္​အလ်ွင္​းသင္​့လ်ွင္​ ​ေရၾကက္​ဥ...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

လက္ေပၚမွာ ကပ္သြားတဲ့ Super Glue ေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းမ်ား

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-XBrTyA-q5t8/XRb6IqnOK9I/AAAAAAACAOA/vHnyGBlOKqE9Fa3XiDKsXpf96nAm7_YGgCLcBGAs/s1600/10.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="353" data-original-width="550" height="410" src="https://1.bp.blogspot.com/-XBrTyA-q5t8/XRb6IqnOK9I/AAAAAAACAOA/vHnyGBlOKqE9Fa3XiDKsXpf96nAm7_YGgCLcBGAs/s640/10.gif" width="640" /></a></div> <br /> တစ္ခါတစ္ေလ ပစၥည္းကို Super Glue ကပ္ရင္း လက္မွာေပကုန္လုိ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြကပ္သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ဖူးမွာပါ။ အဲ့လုိအခ်ိန္က်ရင္ လက္မွာ ကပ္ေနတဲ့ Super Glue ကိုအလြယ္တကူ ဖယ္ရွားဖုိ႕ နည္းလမ္းမသိတာနဲ႕ လက္နဲ႕ပဲ ပြတ္တုိက္ၿပီး အတင္းခြာလိုက္တာမ်ိဳး လုပ္မိတတ္ၾကတယ္။ ကဲ … ဒါဆုိရင္ နည္းလမ္းေလးေတြကို ဗဟုသုတ အေနနဲ႕ မွွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္ေနာ္။<br /><br />(၁) ဆားနဲ႕ ေရေႏြး<br /><br />ဆားကိုသုံးၿပီးေတာ့ လက္မွာ ကပ္သြားတဲ့ super glue ေတြကို ဖယ္ခ်ပစ္လုိ႕ရပါတယ္။ နည္းလမ္းေလးကေတာ့ … ခြက္တစ္ခြက္ထဲကို ေရေႏြးေႏြးထည့္ေပးပါ။ (ပြတ္ပြတ္ဆူေရေႏြးကို မဆုိလုိပါ) super glue ကပ္သြားတဲ့ လက္ျဖစ္ျဖစ္ကို ေရေႏြးနဲ႕ (၁၀)မိနစ္ေလာက္စိမ္ေပးထားပါ။ တကယ္လုိ႕ super glue ကပ္သြားတဲ့ေနရာက လက္မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္လည္း ေရေႏြးထဲ အ၀တ္စကို စိမ္ၿပီး super glue ကပ္သြားတဲ့ေနရာမွာ ကပ္ေပးပါ။<br /><br />ၿပီးရင္ အဖက္လုိက္ကြာက်လာမွာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ….. ဆားနဲ႕ super glue ကပ္သြားတဲ့ေနရာကို ပြတ္တုိက္ေပးပါ။ အခ်ိန္ (၁)မိနစ္ၾကာေအာင္ super glue ေတြ မကြာလာမခ်င္း ပြတ္ေပးပါ။ super glue ေတြကြာလာၿပီးဆုိရင္ေတာ့ ေရေႏြးေႏြးေလးထဲ (၁-၂)မိနစ္ေလာက္စိမ္ေပးထားပါ။ ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ super glue ေတြ ျမန္ျမန္ ကြာလာမွာပါ။<br /><br />(၂) ဆပ္ျပာရည္နဲ႕ ေရေႏြး<br /><br />သင့္က sensitive skin ဆုိရင္ ဒီနည္းကို လုပ္ၾကည့္ပါ။ ပန္းကန္ေဆးဆပ္ျပာရည္ကို သုံးေပးႏုိင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ပန္းကန္ေဆးဆပ္ျပာရည္က အရမ္းမျပင္းလုိ႕ သင့္အသားအေရကို မထိခုိက္ေစပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ super glue ေတြကို ဖယ္ပစ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ နည္းလမ္းေလးကေတာ့ …<br /><br />ပန္းကန္ေဆး ဆပ္ျပာရည္ (၅-၆စက္) ေလာက္နဲ႕ ေရ (၁ခြက္)ကို ေရာေပးပါ။ super glue ကပ္သြားတဲ့ လက္ကို ခုနက ဆပ္ျပာရည္ အေရာထဲ (၅)မိနစ္ေလး စိမ္ေပးပါ။ စိမ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္မွာ ကပ္ေနတဲ့ super glue ေတြကို ခြာေနပါ။ တကယ္လုိ႔မွ ေရစိမ္ၿပီးတာေတာင္ မကြာက်သြာဘူးဆုိရင္ ၊ ဆက္ၿပီး ေရစိမ္ ၊ ပြတ္ေနေပးပါ။ (၃) အရက္ျပန္ အရက္ျပန္နဲ႕ ပြတ္ေပးတာက super glue ေတြကို ေဆးေပးသလုိမ်ိဳးပါပဲ။ နည္းလမ္းေလးကေတာ့ …<br /><br />ပထမအေနနဲ႕ ေရေႏြးေႏြးေလးနဲ႕ ေဆးေပးပါ။ super glue ကို အားေပ်ာ႕သြားေအာင္ လက္ေဆးဆပ္ျပာနဲ႕ေဆးေပးႏုိင္တယ္။ အရက္ျပန္ကို ဂြမ္းနဲ႕ တုိ႕ၿပီးရင္ super glue ကပ္သြားတဲ့ ေနရာကို (၁)မိနစ္ေလာက္ ဖိေပးထားပါ။ ဖိၿပီးရင္ ပြတ္ေပးလုိက္ပါ။ လုိအပ္ရင္ အရက္ျပန္ မ်ားမ်ားနဲ႕ ပြတ္ေပးပါ။ တစ္ႀကိမ္တည္းမွာပဲ super glue ေတြ ကြာက်သြားရင္ေတာ့ moisturizer ေလးကို လိမ္းေပးထားႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:မူရင္းေရးသားသူ<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> တစ်ခါတစ်လေ ပစ္စည်းကို Super Glue ကပ်ရင်း လက်မှာပေကုန်လို့ လက်ချောင်းတွေကပ်သွားတာမျိုး ဖြစ်ဖူးမှာပါ။ အဲ့လိုအချိန်ကျရင် လက်မှာ ကပ်နေတဲ့ Super Glue ကိုအလွယ်တကူ ဖယ်ရှားဖို့ နည်းလမ်းမသိတာနဲ့ လက်နဲ့ပဲ ပွတ်တိုက်ပြီး အတင်းခွာလိုက်တာမျိုး လုပ်မိတတ်ကြတယ်။ ကဲ … ဒါဆိုရင် နည်းလမ်းလေးတွေကို ဗဟုသုတ အနေနဲ့ မျှဝေပေးလိုက်ပါတယ်နော်။<br /><br />(၁) ဆားနဲ့ ရေနွေး<br /><br />ဆားကိုသုံးပြီးတော့ လက်မှာ ကပ်သွားတဲ့ super glue တွေကို ဖယ်ချပစ်လို့ရပါတယ်။ နည်းလမ်းလေးကတော့ … ခွက်တစ်ခွက်ထဲကို ရေနွေးနွေးထည့်ပေးပါ။ (ပွတ်ပွတ်ဆူရေနွေးကို မဆိုလိုပါ) super glue ကပ်သွားတဲ့ လက်ဖြစ်ဖြစ်ကို ရေနွေးနဲ့ (၁၀)မိနစ်လောက်စိမ်ပေးထားပါ။ တကယ်လို့ super glue ကပ်သွားတဲ့နေရာက လက်မဟုတ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်လည်း ရေနွေးထဲ အဝတ်စကို စိမ်ပြီး super glue ကပ်သွားတဲ့နေရာမှာ ကပ်ပေးပါ။<br /><br />ပြီးရင် အဖက်လိုက်ကွာကျလာမှာပါ။ ဒါမှမဟုတ် ….. ဆားနဲ့ super glue ကပ်သွားတဲ့နေရာကို ပွတ်တိုက်ပေးပါ။ အချိန် (၁)မိနစ်ကြာအောင် super glue တွေ မကွာလာမချင်း ပွတ်ပေးပါ။ super glue တွေကွာလာပြီးဆိုရင်တော့ ရေနွေးနွေးလေးထဲ (၁-၂)မိနစ်လောက်စိမ်ပေးထားပါ။ ဒီလိုဆိုရင်တော့ super glue တွေ မြန်မြန် ကွာလာမှာပါ။<br /><br />(၂) ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ရေနွေး<br /><br />သင့်က sensitive skin ဆိုရင် ဒီနည်းကို လုပ်ကြည့်ပါ။ ပန်းကန်ဆေးဆပ်ပြာရည်ကို သုံးပေးနိုင်ပါတယ်။ အကြောင်းကတော့ ပန်းကန်ဆေးဆပ်ပြာရည်က အရမ်းမပြင်းလို့ သင့်အသားအရေကို မထိခိုက်စေပါဘူး။ ဒါ့အပြင် super glue တွေကို ဖယ်ပစ်နိုင်ပါသေးတယ်။ နည်းလမ်းလေးကတော့ …<br /><br />ပန်းကန်ဆေး ဆပ်ပြာရည် (၅-၆စက်) လောက်နဲ့ ရေ (၁ခွက်)ကို ရောပေးပါ။ super glue ကပ်သွားတဲ့ လက်ကို ခုနက ဆပ်ပြာရည် အရောထဲ (၅)မိနစ်လေး စိမ်ပေးပါ။ စိမ်ထားတဲ့အချိန်မှာ လက်မှာ ကပ်နေတဲ့ super glue တွေကို ခွာနေပါ။ တကယ်လို့မှ ရေစိမ်ပြီးတာတောင် မကွာကျသွာဘူးဆိုရင် ၊ ဆက်ပြီး ရေစိမ် ၊ ပွတ်နေပေးပါ။ (၃) အရက်ပြန် အရက်ပြန်နဲ့ ပွတ်ပေးတာက super glue တွေကို ဆေးပေးသလိုမျိုးပါပဲ။ နည်းလမ်းလေးကတော့ …<br /><br />ပထမအနေနဲ့ ရေနွေးနွေးလေးနဲ့ ဆေးပေးပါ။ super glue ကို အားပျော့သွားအောင် လက်ဆေးဆပ်ပြာနဲ့ဆေးပေးနိုင်တယ်။ အရက်ပြန်ကို ဂွမ်းနဲ့ တို့ပြီးရင် super glue ကပ်သွားတဲ့ နေရာကို (၁)မိနစ်လောက် ဖိပေးထားပါ။ ဖိပြီးရင် ပွတ်ပေးလိုက်ပါ။ လိုအပ်ရင် အရက်ပြန် များများနဲ့ ပွတ်ပေးပါ။ တစ်ကြိမ်တည်းမှာပဲ super glue တွေ ကွာကျသွားရင်တော့ moisturizer လေးကို လိမ်းပေးထားနိုင်ပါတယ်။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:မူရင်းရေးသားသူ

လက္ေပၚမွာ ကပ္သြားတဲ့ Super Glue ေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းမ်ား

တစ္ခါတစ္ေလ ပစၥည္းကို Super Glue ကပ္ရင္း လက္မွာေပကုန္လုိ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြကပ္သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ဖူးမွာပါ။ အဲ့လုိအခ်ိန္က်ရင္ လက္မွာ ကပ္ေနတဲ့ Supe...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

Crush က သင့္ကိုျပန္ႀကိဳက္လာေစမယ့္ အလြယ္ကူဆံုးနည္း(၈)မ်ိဳး

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-g1RrSD_QIZY/XRb4-AyyTXI/AAAAAAACAN0/aRxoswWYT9UKvddM7eS9UO02YQi5ilmAwCLcBGAs/s1600/9.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="550" height="462" src="https://1.bp.blogspot.com/-g1RrSD_QIZY/XRb4-AyyTXI/AAAAAAACAN0/aRxoswWYT9UKvddM7eS9UO02YQi5ilmAwCLcBGAs/s640/9.gif" width="640" /></a></div> <br /> အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ေျပာမယ္ေနာ္။ ဘာမွမသိပဲ cb ကေန မစပါနဲ႔။ စရင္လည္း ထမင္းစားပီးပီလား၊ ေရခ်ိဳးပီပီလား စတဲ့ ဂလယ္အူေၾကာင္ေတြသြားမေမးပါနဲ႔။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွားၾကတဲ့အခ်က္ေတြ …. ဆိုေတာ့ကာ ေအာက္ကအခ်က္ေလးေတြ အရင္လုပ္ပါ …။<br /><br />၁။ အရင္ဆုံး သူကိုယ့္ကိုသတိထားမိလာေအာင္ လုပ္ရမယ္။<br /><br />သူ႔ပို႔စ္မွန္သမွ် react တခုခုေပး ( likeေတာ့ မေပးနဲ႔။ အသဲႀကီးပဲလဲစြတ္မေပးနဲ။႔ စိတ္မေကာင္းစရာ ေရးထားရင္ sad ရီစရာဆို ha ha ဖီးလ္ပို႔စ္ဆို sad) အ့လိုတလွည့္စီေပး အစုံ။<br /><br />၂။ ၿပီးရင္ပိူ႔စ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကြန္မန႔္ေလးေတြေရး ( အေခ်ာေလး ဂုညေတာ့ မလုပ္နဲ႔ ) သူမ်ားသတိမထားမိတဲ့ အရာေလးေတြ မန႔္ေပး။<br /><br />ဥပမာ လည္ပင္းနားမွာ မဲေနတယ္ေနာ္။<br /><br />လက္သည္းနီက ဒီအေရာင္ေလးနဲ႔ လိုက္တယ္ ဘာညာ။<br /><br />၃။ အေပၚကႏွစ္ခုကို တပတ္ေလာက္ေတာ့လုပ္ေပး။<br /><br />အ့ေလာက္ဆို သူမင္းကို သတိထားမိေလာက္ပါၿပီ။<br /><br />၄။ ကဲ အေရးႀကီးတဲ့အဆင့္ေရာက္ၿပီ cbမွာ ေျပာမယ္။<br /><br />(Hi ခင္ခ်င္လို႔ စားပီးပီးလား ) ဘာညာဆို မင္းေရွ႕မေရာက္ဖို႔ 80 ရာခိုင္ႏႈန္းပါ။<br /><br />စဟိုင္းမယ္ဆို ညဘက္ စဟိုင္းပါ။ သူလဲအလုပ္မရႈပ္ေတာ့ဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ေနၿပီ။<br /><br />ၿပီးရင္ သူတင္ထားတဲ့ စေတးတပ္နဲ႔ ဆိုင္တာေလးေျပာပါ။<br /><br />ပုံတင္ထားရင္ အ့ဒါဘယ္ေနရာလဲ locationမဆိုးဘူး။<br /><br />မင္းသိတဲ့ေနရာဆိုရင္လဲ။ အ့ဆိုင္ေဈးတက္သြားၿပီလားတို႔ ဘာတို႔ေမးပါ။<br /><br />#Feel ပိူ႔စ္တင္ထားတာဆို exကိူဖီးလ္ေနတာလား ဘာညာ<br /><br />#တကယ္လို႔ အ့ေန႔ဘာစေတးတပ္မွ မတင္ထားရင္လဲ။<br /><br />ဒီေန႔ၾကေတာ့ ဘာမွမတင္ဘူးေနာ္ လို႔ေျပာရင္ မင္းသူ႔ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတာ သူသိသြားပါၿပီ။<br /><br />၅။ My dayမွာလဲတင္မယ္ facebookမွာလဲ Feel satus/one sided love စာေလးေတြတင္မယ္။<br /><br />( Crush အေၾကာင္းေပါ့ exဖီးလ္တာေတာ့မတင္နဲ႔ေပါ့ )<br /><br />ပီးရင္ ကို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို မန႔္မွာ သူ႔နာမည္အစေလးနဲ႔ စသလိုလိုေနာက္သလိုလိုမန႔္ခိုင္း<br /><br />ဥပမာ crushက နန္းဆို နန္းေရေျပာေနၿပီဘာညာ<br /><br />ၿပီးရင္ ခင္ဗ်ားက rpျပန္ မသာ ေသခ်င္လို႔လား ဘာညာ<br /><br />၆။ အေရးႀကီးတာေျပာဖို႔က်န္ခဲ့တယ္ သူဘေလာက္rpၾကာၾကာ ခင္ဗ်ားမၾကာပါေစနဲ႔။<br /><br />ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ ခင္ဗ်ားသူ႔ကိုဘေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ cbမွာဖီးလ္ျပပါ။ ၿပီးရင္ ဟိုေကာင့္ကို ss႐ိုက္ခိုင္းၿပီး.<br /><br />ခင္ဗ်ားကိုေဆးထိုးတဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ကိုတဖက္လွည့္သြားျပခိုင္းပါ။<br /><br />၇။ Pageေတြကတင္တဲ့ crushနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ပို႔စ္ေတြမွာ<br /><br /><3 emojiေလးထဲ့ပီး သူ႔ကိုမန္းရွင္းေခၚပါ။<br /><br />၈။ အဓိကအဆင့္ေရာက္ၿပီ။<br /><br />ခင္ဗ်ားလိုင္းေပၚကေပ်ာက္ရမယ္<br /><br />ႏွစ္ရက္ေလာက္ လိုင္းမသုံးပါနဲ႔<br /><br />ျပန္သုံးတဲ့ေန႔စာဝင္ေနတယ္ဆို ဖြင့္သာေျပာလိုက္ပါေတာ့<br />အဆင္ေျပဖို႔ 100%ပါ။<br /><br />စဖတ္မလုပ္ထားဘူးဆိုရင္ေတာ့<br /><br />စိတ္ဒုံးဒုံးခ်ၿပီး rpထုပါ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါထုခိုင္းပါ<br /><br />ၿပီးရင္ block လိုက္ပါေတာ့ ဟီးဟီး …………….<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:Gabriel<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> အရေးကြီးတဲ့အချက်တစ်ချက်ပြောမယ်နော်။ ဘာမှမသိပဲ cb ကနေ မစပါနဲ့။ စရင်လည်း ထမင်းစားပီးပီလား၊ ရေချိုးပီပီလား စတဲ့ ဂလယ်အူကြောင်တွေသွားမမေးပါနဲ့။ လူတော်တော်များများ မှားကြတဲ့အချက်တွေ …. ဆိုတော့ကာ အောက်ကအချက်လေးတွေ အရင်လုပ်ပါ …။<br /><br />၁။ အရင်ဆုံး သူကိုယ့်ကိုသတိထားမိလာအောင် လုပ်ရမယ်။<br /><br />သူ့ပို့စ်မှန်သမျှ react တခုခုပေး ( likeတော့ မပေးနဲ့။ အသဲကြီးပဲလဲစွတ်မပေးနဲ။့ စိတ်မကောင်းစရာ ရေးထားရင် sad ရီစရာဆို ha ha ဖီးလ်ပို့စ်ဆို sad) အ့လိုတလှည့်စီပေး အစုံ။<br /><br />၂။ ပြီးရင်ပိူ့စ်နဲ့ဆိုင်တဲ့ ကွန်မန့်လေးတွေရေး ( အချောလေး ဂုညတော့ မလုပ်နဲ့ ) သူများသတိမထားမိတဲ့ အရာလေးတွေ မန့်ပေး။<br /><br />ဥပမာ လည်ပင်းနားမှာ မဲနေတယ်နော်။<br /><br />လက်သည်းနီက ဒီအရောင်လေးနဲ့ လိုက်တယ် ဘာညာ။<br /><br />၃။ အပေါ်ကနှစ်ခုကို တပတ်လောက်တော့လုပ်ပေး။<br /><br />အ့လောက်ဆို သူမင်းကို သတိထားမိလောက်ပါပြီ။<br /><br />၄။ ကဲ အရေးကြီးတဲ့အဆင့်ရောက်ပြီ cbမှာ ပြောမယ်။<br /><br />(Hi ခင်ချင်လို့ စားပီးပီးလား ) ဘာညာဆို မင်းရှေ့မရောက်ဖို့ 80 ရာခိုင်နှုန်းပါ။<br /><br />စဟိုင်းမယ်ဆို ညဘက် စဟိုင်းပါ။ သူလဲအလုပ်မရှုပ်တော့ဘူး။ အေးအေးဆေးဆေးဖြစ်နေပြီ။<br /><br />ပြီးရင် သူတင်ထားတဲ့ စတေးတပ်နဲ့ ဆိုင်တာလေးပြောပါ။<br /><br />ပုံတင်ထားရင် အ့ဒါဘယ်နေရာလဲ locationမဆိုးဘူး။<br /><br />မင်းသိတဲ့နေရာဆိုရင်လဲ။ အ့ဆိုင်ဈေးတက်သွားပြီလားတို့ ဘာတို့မေးပါ။<br /><br />#Feel ပိူ့စ်တင်ထားတာဆို exကိူဖီးလ်နေတာလား ဘာညာ<br /><br />#တကယ်လို့ အ့နေ့ဘာစတေးတပ်မှ မတင်ထားရင်လဲ။<br /><br />ဒီနေ့ကြတော့ ဘာမှမတင်ဘူးနော် လို့ပြောရင် မင်းသူ့ကိုစောင့်ကြည့်နေတာ သူသိသွားပါပြီ။<br /><br />၅။ My dayမှာလဲတင်မယ် facebookမှာလဲ Feel satus/one sided love စာလေးတွေတင်မယ်။<br /><br />( Crush အကြောင်းပေါ့ exဖီးလ်တာတော့မတင်နဲ့ပေါ့ )<br /><br />ပီးရင် ကို့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်ကို မန့်မှာ သူ့နာမည်အစလေးနဲ့ စသလိုလိုနောက်သလိုလိုမန့်ခိုင်း<br /><br />ဥပမာ crushက နန်းဆို နန်းရေပြောနေပြီဘာညာ<br /><br />ပြီးရင် ခင်ဗျားက rpပြန် မသာ သေချင်လို့လား ဘာညာ<br /><br />၆။ အရေးကြီးတာပြောဖို့ကျန်ခဲ့တယ် သူဘလောက်rpကြာကြာ ခင်ဗျားမကြာပါစေနဲ့။<br /><br />ခင်ဗျားသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီမှာ ခင်ဗျားသူ့ကိုဘလောက်ချစ်ကြောင်းတွေ cbမှာဖီးလ်ပြပါ။ ပြီးရင် ဟိုကောင့်ကို ssရိုက်ခိုင်းပြီး.<br /><br />ခင်ဗျားကိုဆေးထိုးတဲ့အနေနဲ့ သူ့ကိုတဖက်လှည့်သွားပြခိုင်းပါ။<br /><br />၇။ Pageတွေကတင်တဲ့ crushနဲ့ဆိုင်တဲ့ ပို့စ်တွေမှာ<br /><br /><3 emojiလေးထဲ့ပီး သူ့ကိုမန်းရှင်းခေါ်ပါ။<br /><br />၈။ အဓိကအဆင့်ရောက်ပြီ။<br /><br />ခင်ဗျားလိုင်းပေါ်ကပျောက်ရမယ်<br /><br />နှစ်ရက်လောက် လိုင်းမသုံးပါနဲ့<br /><br />ပြန်သုံးတဲ့နေ့စာဝင်နေတယ်ဆို ဖွင့်သာပြောလိုက်ပါတော့<br />အဆင်ပြေဖို့ 100%ပါ။<br /><br />စဖတ်မလုပ်ထားဘူးဆိုရင်တော့<br /><br />စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး rpထုပါ သူငယ်ချင်းတွေကိုပါထုခိုင်းပါ<br /><br />ပြီးရင် block လိုက်ပါတော့ ဟီးဟီး …………….<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:Gabriel

Crush က သင့္ကိုျပန္ႀကိဳက္လာေစမယ့္ အလြယ္ကူဆံုးနည္း(၈)မ်ိဳး

အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ေျပာမယ္ေနာ္။ ဘာမွမသိပဲ cb ကေန မစပါနဲ႔။ စရင္လည္း ထမင္းစားပီးပီလား၊ ေရခ်ိဳးပီပီလား စတဲ့ ဂလယ္အူေၾကာင္ေတြသြားမေမးပါန...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

ဘ၀ခရီးမွာ အျမဲတိုးတက္ခ်င္ရင္ စာဖတ္ပါ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-fav_cA4gtSE/XRb2b9SIpnI/AAAAAAACANo/IRK9jc_qdT83_Qgsm7nRZ7CX0zKVIvHOwCLcBGAs/s1600/8.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="625" data-original-width="1000" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-fav_cA4gtSE/XRb2b9SIpnI/AAAAAAACANo/IRK9jc_qdT83_Qgsm7nRZ7CX0zKVIvHOwCLcBGAs/s640/8.png" width="640" /></a></div> <br /> “စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ” ဆိုသလိုပဲ စာမ်ားမ်ားဖတ္ျခင္းက သင့္ကို လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳေစပါတယ္။<br /><br />စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္လိုက္တယ္၊ အဲဒီစာအုပ္ထဲက အဓိကအေၾကာင္းအရာေတြ၊ ေပးခ်င္တဲ႕ရသေတြြကို ျပန္လည္မွ်ေဝေပးတာေၾကာင့္လည္း သင့္ကို လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေစျပီး လူပံုအလယ္မွာ ထင္ရွားေစမွာပါ။<br /><br />စာမ်ားမ်ားဖတ္ေလ အသိညဏ္ပိုၾကြယ္ဝေလျဖစ္ျပီး ေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္နဲ႔ ပိုနီးေလျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ နိင္ငံတကာမွစာအုပ္ေတြကို အခေၾကးေပးျပီး ဝယ္ယူနိင္ရုံသာမက အခမဲ႔ေဒါင္းလုတ္ဆြဲနိင္တဲ႔ ဝက္ဆိုဒ္မ်ားလည္းရွိပါတယ္။ သြားေလရာကို စာအုပ္အထူၾကီး ယူသြားေနစရာမလိုဘဲ ဖတ္လိုတဲ႔စာအုပ္ကို မိုဘိုင္းဖုန္းေတါ၊ လက္ေတာပ့္ေတါထဲကို ထည့္သြင္းျပီး အလြယ္တကူဖတ္ရႈလို႔ရေနပါျပီ။<br /><br /> အေရးၾကီးတာတစ္ခုကေတာ့ သင္မွာ စာဖတ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ဆႏၵရွိဖို႕ပါပဲ။ သင့္မွာတကယ္လို႔ စာဖတ္ခ်င္တဲ႕ဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုေအာက္မွာေဖာ္ျပထားတဲ႔ အခ်က္မ်ားက သင္စာဖတ္ရာမွာ အေထာက္အကူမ်ားစြာျဖစ္ေစနိုင္မွာပါ။<br /><br />စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ျပီဆိုရင္ ပထမဆံုး မာတိကာနဲ႔ စာေရးသူအမွာစာကို ျပီးဆံုးေအာင္ဖတ္ပါ။ စာဖတ္သူအမ်ားစုဟာ စာေရးသူရဲ့ အမွာစာကိုေက်ာ္ျပီး ေနာက္က စိတ္ဝင္စားစရာမ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္ဖတ္တတ္ၾကပါတယ္။ စာေရးသူရဲ့ အမွာစာမွာ သူ႔ရဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ဘာလို႔ ဒီစာအုပ္ကိုေရးသားထားတယ္၊ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရတယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ အထဲမွာ ေရးထားတဲ႔စာေတြကိုေတာ့ သေဘာက်တယ္၊ စာေရးသူရဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ မသိဘူးဆိုရင္ စာေရးသူကို မေလးစားရာေရာက္ပါတယ္။<br /><br />သင့္ရဲ့ လက္ရွိ စိတ္အေျခအေနအတိုင္း ေရြးခ်ယ္ဖတ္သင့္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေနခ်ိန္၊ အားငယ္ေနခ်ိန္မ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေစမယ့္ စာအုပ္မ်ားေရြးခ်ယ္ဖတ္ျခင္းက သင့္ကိုအျမန္ဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုးအေနအထားတစ္ခုကို ျပန္လည္တြန္းပို႕ေပးႏိုင္ေပမယ့္ သင္အသည္းကြဲေနခ်ိန္မွာ ရုိမန္႔တစ္ဆန္တဲ႔အခ်စ္ဝတၱဳတစ္ပုဒ္ကို ေရြးခ်ယ္ဖတ္မိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သင့္အေနနဲ႔ ပိုျပီးစိတ္ညစ္ရမွာပါ။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ သင့္စိတ္အေျခအေနအေပၚမူတည္ျပီး ေရြးခ်ယ္တတ္ဖို႕ကလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။<br /><br />ဒီစာအုပ္ကို သင္ ဘယ္ေလာက္ထိဖတ္မွာလဲ။ တစ္ထိုင္တည္း အျပီးဖတ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေန႕နဲနဲခ်င္းစီဖတ္မလားဆိုတာ သင္ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ပါ။ သင္ဖတ္ေနတာ ဝတၱဳတစ္အုပ္ဆိုရင္ တစ္ခါတည္းအျပီးဖတ္တာ အဆင္ေျပေပမယ့္ အေတြးအေခၚပိုင္း၊ ပညာရပ္ပိုင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနတာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္မွတ္မိနိုင္မယ့္ ပမာဏေလာက္သာ ဖတ္ျခင္းက အေကာင္းဆံုးပါပဲ။<br /><br />စာဖတ္ရင္း ကိုုယ့္အတြက္အသံုးတည့္မယ့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို တစ္ခါတည္းမွွတ္သားတတ္ပါေစ။ ေရာင္စံုခဲတံမ်ား အသံုးျပဳျပီးမွတ္သားျခင္း ဒါမွမဟုတ္ မွတ္သားလိုတဲ႔အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ေရးသားထားတာက စာအုပ္ထဲကအေရးအသားေတြကို အေတြးအေခၚမ်ားအျဖစ္ ဦးေႏွာက္ထဲ ေရာက္ေစမွာပါ။<br /><br />စာဖတ္သူအမ်ားစုက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုဖတ္ျပီး မၾကာမီ ေမ့ေပ်ာက္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ စဖတ္ကတည္းက အလ်င္အျမန္နဲ႔ အေပၚယံသာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ထားသမွ်ကို မွတ္မိေနေစဖို႕အတြက္ တစ္ေန႕တာ ဖတ္ထားသမွ် အေၾကာင္းအရာေတြကို သင္မအိပ္ခင္ ျပန္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ေပးပါ။ ဒီလိုလုပ္တာက စာအုပ္ေတြ ေပ်ာက္သြားရင္ေတာင္ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ႔အေၾကာင္းအရာေတြကို သင့္ရဲ့မွတ္ညဏ္ထဲမွာ သံမႈိလို စြဲျမဲေနေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:photo & original<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> “စာအုပ်စာပေ လူ့မိတ်ဆွေ” ဆိုသလိုပဲ စာများများဖတ်ခြင်းက သင့်ကို လူမှုဆက်ဆံရေးမှာ များစွာအထောက်အကူပြုစေပါတယ်။<br /><br />စာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်လိုက်တယ်၊ အဲဒီစာအုပ်ထဲက အဓိကအကြောင်းအရာတွေ၊ ပေးချင်တဲ့ရသတွေကို ပြန်လည်မျှဝေပေးတာကြောင့်လည်း သင့်ကို လူချစ်လူခင်ပေါများစေပြီး လူပုံအလယ်မှာ ထင်ရှားစေမှာပါ။<br /><br />စာများများဖတ်လေ အသိညဏ်ပိုကြွယ်ဝလေဖြစ်ပြီး အောင်မြင်မှုပန်းတိုင်နဲ့ ပိုနီးလေဖြစ်ပါတယ်။ ဒီနေ့ခေတ်မှာတော့ နိင်ငံတကာမှစာအုပ်တွေကို အခကြေးပေးပြီး ဝယ်ယူနိင်ရုံသာမက အခမဲ့ဒေါင်းလုတ်ဆွဲနိင်တဲ့ ဝက်ဆိုဒ်များလည်းရှိပါတယ်။ သွားလေရာကို စာအုပ်အထူကြီး ယူသွားနေစရာမလိုဘဲ ဖတ်လိုတဲ့စာအုပ်ကို မိုဘိုင်းဖုန်းတေါ၊ လက်တောပ့်တေါထဲကို ထည့်သွင်းပြီး အလွယ်တကူဖတ်ရှုလို့ရနေပါပြီ။<br /><br /> အရေးကြီးတာတစ်ခုကတော့ သင်မှာ စာဖတ်ချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒရှိဖို့ပါပဲ။ သင့်မှာတကယ်လို့ စာဖတ်ချင်တဲ့ဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင်တော့ အခုအောက်မှာဖော်ပြထားတဲ့ အချက်များက သင်စာဖတ်ရာမှာ အထောက်အကူများစွာဖြစ်စေနိုင်မှာပါ။<br /><br />စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ပြီဆိုရင် ပထမဆုံး မာတိကာနဲ့ စာရေးသူအမှာစာကို ပြီးဆုံးအောင်ဖတ်ပါ။ စာဖတ်သူအများစုဟာ စာရေးသူရဲ့ အမှာစာကိုကျော်ပြီး နောက်က စိတ်ဝင်စားစရာများကိုသာ ရွေးချယ်ဖတ်တတ်ကြပါတယ်။ စာရေးသူရဲ့ အမှာစာမှာ သူ့ရဲ့အကြောင်းနဲ့ဘာလို့ ဒီစာအုပ်ကိုရေးသားထားတယ်၊ ဘယ်လိုအခက်အခဲတွေနဲ့ ကြုံတွေ့ခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ဖော်ပြပေးထားပါတယ်။ အထဲမှာ ရေးထားတဲ့စာတွေကိုတော့ သဘောကျတယ်၊ စာရေးသူရဲ့အကြောင်းကိုတော့ မသိဘူးဆိုရင် စာရေးသူကို မလေးစားရာရောက်ပါတယ်။<br /><br />သင့်ရဲ့ လက်ရှိ စိတ်အခြေအနေအတိုင်း ရွေးချယ်ဖတ်သင့်ပါတယ်။ စိတ်ဓာတ်ကျနေချိန်၊ အားငယ်နေချိန်များမှာ စိတ်ဓာတ်တက်ကြွစေမယ့် စာအုပ်များရွေးချယ်ဖတ်ခြင်းက သင့်ကိုအမြန်ဆုံးနဲ့ အကောင်းဆုံးအနေအထားတစ်ခုကို ပြန်လည်တွန်းပို့ပေးနိုင်ပေမယ့် သင်အသည်းကွဲနေချိန်မှာ ရိုမန့်တစ်ဆန်တဲ့အချစ်ဝတ္တုတစ်ပုဒ်ကို ရွေးချယ်ဖတ်မိတယ်ဆိုရင်တော့ သင့်အနေနဲ့ ပိုပြီးစိတ်ညစ်ရမှာပါ။ ဒီအတွက်ကြောင့် သင့်စိတ်အခြေအနေအပေါ်မူတည်ပြီး ရွေးချယ်တတ်ဖို့ကလည်း အရေးကြီးပါတယ်။<br /><br />ဒီစာအုပ်ကို သင် ဘယ်လောက်ထိဖတ်မှာလဲ။ တစ်ထိုင်တည်း အပြီးဖတ်မလား။ ဒါမှမဟုတ် တစ်နေ့နဲနဲချင်းစီဖတ်မလားဆိုတာ သင်ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ပါ။ သင်ဖတ်နေတာ ဝတ္တုတစ်အုပ်ဆိုရင် တစ်ခါတည်းအပြီးဖတ်တာ အဆင်ပြေပေမယ့် အတွေးအခေါ်ပိုင်း၊ ပညာရပ်ပိုင်းနဲ့ဆိုင်တဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေတာဆိုရင်တော့ ကိုယ်မှတ်မိနိုင်မယ့် ပမာဏလောက်သာ ဖတ်ခြင်းက အကောင်းဆုံးပါပဲ။<br /><br />စာဖတ်ရင်း ကိုယ့်အတွက်အသုံးတည့်မယ့် အကြောင်းအရာများကို တစ်ခါတည်းမှတ်သားတတ်ပါစေ။ ရောင်စုံခဲတံများ အသုံးပြုပြီးမှတ်သားခြင်း ဒါမှမဟုတ် မှတ်သားလိုတဲ့အကြောင်းအရာများကို စာအုပ်တစ်အုပ်ထဲမှာ ရေးသားထားတာက စာအုပ်ထဲကအရေးအသားတွေကို အတွေးအခေါ်များအဖြစ် ဦးနှောက်ထဲ ရောက်စေမှာပါ။<br /><br />စာဖတ်သူအများစုက အကြောင်းအရာတစ်ခုကိုဖတ်ပြီး မကြာမီ မေ့ပျောက်သွားတတ်ကြပါတယ်။ ဒါဟာ စဖတ်ကတည်းက အလျင်အမြန်နဲ့ အပေါ်ယံသာဖတ်ခြင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဖတ်ထားသမျှကို မှတ်မိနေစေဖို့အတွက် တစ်နေ့တာ ဖတ်ထားသမျှ အကြောင်းအရာတွေကို သင်မအိပ်ခင် ပြန်ပြီး စဉ်းစားကြည့်ပေးပါ။ ဒီလိုလုပ်တာက စာအုပ်တွေ ပျောက်သွားရင်တောင် စာအုပ်ထဲမှာပါတဲ့အကြောင်းအရာတွေကို သင့်ရဲ့မှတ်ညဏ်ထဲမှာ သံမှိုလို စွဲမြဲနေစေမှာ ဖြစ်ပါတယ်။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:photo & original

ဘ၀ခရီးမွာ အျမဲတိုးတက္ခ်င္ရင္ စာဖတ္ပါ

“စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ” ဆိုသလိုပဲ စာမ်ားမ်ားဖတ္ျခင္းက သင့္ကို လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳေစပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္လိုက္တယ္၊ အဲဒီ...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

လာဘ္လာဘ ပိတ္ေနသူမ်ားအတြက္ … လက္ေတြ႕ခ်မ္းသာ ရွင္သီဝလိ ဂါထာ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-k04j--A_8ag/XRbz29LwSaI/AAAAAAACANc/0GmU3u3RKhQ-YhHSy5ThJbJ5uDWt1Yu-QCLcBGAs/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="381" data-original-width="678" height="358" src="https://1.bp.blogspot.com/-k04j--A_8ag/XRbz29LwSaI/AAAAAAACANc/0GmU3u3RKhQ-YhHSy5ThJbJ5uDWt1Yu-QCLcBGAs/s640/7.jpg" width="640" /></a></div> <br /> ကြ်န္ုပ္ နွင့္ ဆရာေတာ္ အရွင္စႏၵာသူရိယတို ႔ ့လက္ေတြ႕အသုံးျပဳထားေသာ ရွင္သီဝလိ ကုိယ္ေတာ္ျကီးအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔၍ လာဘ္လာဘ ရရွိရန္ ဆုေတာင္းေသာ လာဘ္ဖြင့္ အစီအရင္ တစ္ခုပါ။လိုအပ္တဲ႕ပစၥည္းေတြကေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိူုင္ကုိ သနေခ် သိဒိၶတင္ ဂုဏ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ျပီးပါက ရွင္သီဝလိ ဂါထာကုိ ဖေယာင္းတိူင္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ အေျခကေန စေရးပါ။ထို ့ေနာက္ ရွင္သီဝလိ ကုိယ္ေတာ္ျကီးကုိ<br /> <br /> 1- ဆြမ္းအျဖဴ တစ္ပြဲကုိ ဆီစမ္း<br /> <br /> 2 – ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လုံး အခြံႏႊာ သျကားျဖဴ း<br /> <br /> 3 – ရွင္သီဝလိ ဂါထာ ေရးထားေသာ ဖေယာင္းတိုင္ကုိ ပုဂံသန္ ့သန္ ့တစ္ခ်ပ္ထဲမွာ ထြန္း<br /> <br /> 4 – ထိုဆြမ္း ငွက္ေပ်ာပြဲ ဂါထာ ဖေယာင္းတိုင္ကုိ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေဘးတြင္ ရွင္သီဝလိကုိယ္ေတာ္ကုိ ရည္မွန္းကပ္လႈ၍ ေတာင္းဆုျပဳပါ။<br /> <br /> ဖေယာင္းတိုင္တြင္ ေရးရမဲ႕ရွင္သီဝလိဂါထာ<br /> <br /> သီဝလိစ မဟာေထေရာ ၊<br /> <br /> ေဒဝ မနုႆ ပူဇိေတာ ၊<br /> <br /> ေသာရေဟာ ပစၥယာဒိနံ ၊<br /> <br /> မဟာလာဘံ ကာေရာတုေမ ။<br /> <br /> ထို ဂါထာအား ဖေယာင္းတိုင္ အေျခမွစ၍ အခြ်န္တစ္ခုခုျဖင့္ ေရးပါ ။ သန္ ့ေသာ အခြ်န္ျဖစ္ပါေစ။အခ်ြန္လည္း သနေခ်သိဒိၶတင ္ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္ပါ ။<br /> <br /> သနေခ်ရန္။ ။ ဥံဳ သန သန မဟာသန သနအေပါင္း ေထာင္းေထာင္းညက္ ေျကစရာေျက ၇အုပ္ရြတ္ပါ ။<br /> <br /> သိဒိၶတင္ရန္ ။ ။ဥံဳ သိဒိၶ သိဒိၶမဟာသိဒိၶ သိဒိၶ အေပါင္းေထာင္းေထာင္း ထက္ဆရာထက္ ။ ၇အုပ္ရြတ္ပါ ။<br /> <br /> ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္ပါ ၉ေခါက္ ထို ့ေနာက္ ရွင္သီဝလိကုိယ္ေတာ္ျကီးကုိ အထက္ပါပစၥည္းမ်ား ကပ္လႈပါ ရွင္သီဝလိ ဂါထာကုိ ၂၇ ေခါက္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါ ။<br /> <br /> ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br /> Credit:Original Uploader<br /> # Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> ကျွန်ုပ် နှင့် ဆရာတော် အရှင်စန္ဒာသူရိယတို့လက်တွေ့အသုံးပြုထားသော ရှင်သီဝလိ ကိုယ်တော်ကြီးအား ပူဇော်ကန်တော့၍ လာဘ်လာဘ ရရှိရန် ဆုတောင်းသော လာဘ်ဖွင့် အစီအရင် တစ်ခုပါ။လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေကတော့ ဖယောင်းတိုင် တစ်တိူုင်ကို သနချေ သိဒ္ဓိတင် ဂုဏ်တော် ရွတ်ဖတ်ပြီးပါက ရှင်သီဝလိ ဂါထာကို ဖယောင်းတိူင်မှာ ဖယောင်းတိုင် အခြေကနေ စရေးပါ။ထို့နောက် ရှင်သီဝလိ ကိုယ်တော်ကြီးကို<br /> <br /> 1- ဆွမ်းအဖြူ တစ်ပွဲကို ဆီစမ်း<br /> <br /> 2 – ငှက်ပျောသီးတစ်လုံး အခွံနွှာ သကြားဖြူ း<br /> <br /> 3 – ရှင်သီဝလိ ဂါထာ ရေးထားသော ဖယောင်းတိုင်ကို ပုဂံသန့်သန့်တစ်ချပ်ထဲမှာ ထွန်း<br /> <br /> 4 – ထိုဆွမ်း ငှက်ပျောပွဲ ဂါထာ ဖယောင်းတိုင်ကို ဘုရားကျောင်းဆောင်ဘေးတွင် ရှင်သီဝလိကိုယ်တော်ကို ရည်မှန်းကပ်လှု၍ တောင်းဆုပြုပါ။<br /> <br /> ဖယောင်းတိုင်တွင် ရေးရမဲ့ရှင်သီဝလိဂါထာ<br /> <br /> သီဝလိစ မဟာထေရော ၊<br /> <br /> ဒေဝ မနုဿ ပူဇိတော ၊<br /> <br /> သောရဟော ပစ္စယာဒိနံ ၊<br /> <br /> မဟာလာဘံ ကာရောတုမေ ။<br /> <br /> ထို ဂါထာအား ဖယောင်းတိုင် အခြေမှစ၍ အချွန်တစ်ခုခုဖြင့် ရေးပါ ။ သန့်သော အချွန်ဖြစ်ပါစေ။အချွန်လည်း သနချေသိဒ္ဓိတင ်ဂုဏ်တော်ရွတ်ပါ ။<br /> <br /> သနချေရန်။ ။ ဥုံ သန သန မဟာသန သနအပေါင်း ထောင်းထောင်းညက် ကြေစရာကြေ ၇အုပ်ရွတ်ပါ ။<br /> <br /> သိဒ္ဓိတင်ရန် ။ ။ဥုံ သိဒ္ဓိ သိဒ္ဓိမဟာသိဒ္ဓိ သိဒ္ဓိ အပေါင်းထောင်းထောင်း ထက်ဆရာထက် ။ ၇အုပ်ရွတ်ပါ ။<br /> <br /> ဂုဏ်တော်ရွတ်ပါ ၉ခေါက် ထို့နောက် ရှင်သီဝလိကိုယ်တော်ကြီးကို အထက်ပါပစ္စည်းများ ကပ်လှုပါ ရှင်သီဝလိ ဂါထာကို ၂၇ ခေါက် ရွတ်ဖတ်ပူဇော်ပါ ။<br /> <br /> ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br /> Credit:Original Uploader

လာဘ္လာဘ ပိတ္ေနသူမ်ားအတြက္ … လက္ေတြ႕ခ်မ္းသာ ရွင္သီဝလိ ဂါထာ

ကြ်န္ုပ္ နွင့္ ဆရာေတာ္ အရွင္စႏၵာသူရိယတို ႔ ့လက္ေတြ႕အသုံးျပဳထားေသာ ရွင္သီဝလိ ကုိယ္ေတာ္ျကီးအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔၍ လာဘ္လာဘ ရရွိရန္ ဆုေတာင္းေသာ...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

အေလာင္းမင္းတရား၏ အားအကုိးရဆုံး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး (၃) ဦး အၾကာင္း

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-biOsvr6xePM/XRXYfNagrSI/AAAAAAACAMg/sf2b3MzfLiEZQA5RbcX5XP3wKdS-x9cPwCLcBGAs/s1600/32.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="413" data-original-width="550" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-biOsvr6xePM/XRXYfNagrSI/AAAAAAACAMg/sf2b3MzfLiEZQA5RbcX5XP3wKdS-x9cPwCLcBGAs/s640/32.gif" width="640" /></a></div> <br /> ဦးေကာင္း မဟုတ္တဲ့ ဦးေကာင္း<br /><br />ဦးေကာင္း ဟု ဆုိလုိက္လွ်င္ ကင္း၀န္မင္းႀကီးဦးေကာင္း လုိ႔ အားလုံး ေၿပးၿမင္မိမွာ ၿဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာမယ့္သူက ကင္း၀န္မင္းႀကီး ဦးေကာင္းမဟုတ္ပါ။ ကင္း၀န္မင္းႀကီး နဲ႔နာမည္တူသူ မင္းေက်ာ္ပ်ံခ်ီ ေခၚ ေသနတ္၀န္ဦးေကာင္း ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီဦးေကာင္းကေတာ့ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ်ရဲ႕ အားအကုိးရဆုံးရဲေဘာ္ရဲဘက္ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္။ <br /><br />ဟံသာ၀တီေရာက္မင္းႀကီး မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ ဒုတိယၿမန္မာႏုိင္ငံဟာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မုဆုိးဖုိရြာသူႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ်ဟာ မုဆုိးဖုိရြာမွာ ထန္းလုံးတပ္ေဆာက္ကာ လက္ေရြးစင္သူရဲေကာင္း ၆၈ ေယာက္တုိ႔ႏွင့္အတူ တတိယၿမန္မာႏုိင္ငံ ဦးစြန္းကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ဒီေနရာမွာ အေလာင္းမင္းတရားလက္ထက္ သတၱိရွိမရွိ စစ္ၿပီး လက္ေရြးစင္ေရြးခ်ယ္ပုံကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။ ခြ်န္ထက္တဲ့ လွံတစ္ေခ်ာင္းကုိ အစစ္ခံမည့္သူ လည္ပင္းႏွင့္တုိင္းကာ ေထာင္ထားပါတယ္။ အစစ္ခံရမည့္သူဟာ လည္ပင္း ေရွ႕တည့္တည့္ေထာင္ထားတဲ့ လွံကုိ အရွိန္နဲ႔ ေၿပး၀င္ၿပီး အထုိးခံရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ <br /><br />လည္ပင္းအတိေရာက္မွ ကြ်မ္းက်င္တဲ့သူက လွံကုိ ဆတ္ခနဲ ဖယ္ရွားလုိက္တာပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ အခက္မသင့္လွ်င္ ဒါဏ္ရာရသြားႏုိင္ပါတယ္။ ထုိသုိ႔ေၿပးေနစဥ္မွာ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ မပ်က္ရ ၊ အေၿပးရွိန္မေလွ်ာ့ ရပါ။ ထုိသုိ႔ေသာသူမ်ားကုိသာ လက္ေရြးစင္အၿဖစ္ေရြးပါတယ္။ လက္ေရြးစင္မ်ားကုိ ရဲေရာင္ၿမန္မာ(၀ါ) ရဲၿမန္မာ ဟု ေခၚႀကပါတယ္။<br /><br />သူရဲေကာင္း ၆၈ ေယာက္ထဲတြင္ ေသနတ္၀န္ဦးေကာင္း ၊ မုဆုိးခ်ဳံဗုိလ္(ဦးတြန္) ၊ မဟာသီဟသူရ (ဦးသာ) ၊ မဟာစည္သူ (ဦးေႏွာင္း) ႏွင့္ ဗလမင္းထင္(ဦးလြင္) တုိ႔မွာ ႏွလုံးရည္ လက္ရုံးရည္ အလြန္ေကာင္းသူမ်ား အၿဖစ္ ထင္ရွားပါတယ္။ <br /><br />အထူးသၿဖင့္ ဦးေကာင္း၊ ဦးတြန္ ႏွင့္ ဦးသာ တုိ႔အား အေလာင္းမင္းတရားႀကီး၏ သားေတာ္ႀကီးမ်ားၿဖစ္တဲ့ ေမာင္ေလာက္(ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္း) ႏွင့္ ေမာင္ရြ(ဆင္ၿဖဴရွင္) တုိ႔ႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးၿခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဦးေကာင္းတုိ႔ သူရဲေကာင္း သုံးေယာက္ဟာ ဦးေအာင္ေဇယ်၏ တုိက္ပြဲတုိင္းတြင္ ေရွ႕ဆုံးမွ ပါ၀င္ခဲ့ႀကပါတယ္။ <br /><br />တိုက္ပြဲတုိင္းႏုိင္ေအာင္ အစီအမံမ်ားၿဖင့္ တုိက္ႏုိင္သၿဖင့္ ဦးေကာင္း အား ဦးေအာင္ေဇယ်က မဟာေသနာပတိအၿဖစ္ အၿမင့္ဆုံးေၿမွာက္စားခဲ့ပါတယ္။ မင္းေက်ာ္ပ်ံခ်ီ ၊ မင္းလွမင္းေခါင္ ၊ မဟာေသနာပတိ ၊ အဂၢမဟာေသနာပတိ ၊ ေသနတ္၀င္ စတဲ့ ရာထူးဘြဲ႔မ်ားစြာကိုလည္း ေပးအပ္ခံခဲ့ရပါတယ္။<br /><br />ဦးေကာင္းဟာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ၏ တုိက္ပြဲမ်ား ေအာင္ၿမင္ရန္ အဓိက စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့သူဟု ေၿပာလွ်င္မမွားပါ။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး၏ ရန္ဘက္ ငခ်စ္ညဳိႏွင့္ စီးခ်င္းယွဥ္တုိက္ခုိက္ၿခင္း ၊ နာမည္ေက်ာ္ မြန္စစ္သူႀကီးဒလဗန္း၏ အၿငိဳးတႀကီး တုိက္ခုိက္ မႈမ်ားကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခုိင္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ခဲ့သူလည္း ၿဖစ္ပါတယ္။ <br /><br />မုဆုိးဘုိတုိက္ပြဲ ၊ ခင္ဦးတုိက္ပြဲ ၊ အင္း၀ၿမဳိ႕သိမ္းတုိက္ပြဲ ႏွင့္ ရန္ကုန္ကုိသိမ္းတုိက္ပြဲ စတဲ့နာမည္ႀကီးတုိက္ပြဲေတြမွာေအာင္ၿမင္ခဲ့ေသာေသနာပတိဦးေကာင္းဟာသန္လွ်င္ၿမဳိ႕သိမ္းတုိက္ပြဲအတြင္း ရရွိခဲ့တဲ့ ေသနတ္ဒါဏ္ရာေႀကာင့္ က်ဆုံးခဲ့ပါတယ္။<br /><br />သန္လွ်င္သည္ ၿပင္သစ္တုိ႔ရဲ႕ အကူအညီေႀကာင့္ လက္နက္အင္အား ေတာင့္တင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေကာင္းက ဦးေဆာင္တုိက္ခုိက္ခဲ့တာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ၿမဳိ႕ရုိးေပၚတြင္ ေသနတ္ ၊ အေၿမွာက္မ်ား တပ္ဆင္ထားသၿဖင့္ ကုန္းေဘာင္ရဲမက္မ်ား အက်အဆုံးမ်ားခဲ့ပါတယ္။ <br /><br />အက်အဆုံးမ်ားေသာ္လည္း ဦးေကာင္းသည္ ေနာက္ဆုတ္ဖုိ႔မေၿပာ ၿမဳိ႕တြင္း၀င္ႏုိင္မည့္ နည္းလမ္းကုိ ရွာႀကံၿခင္း ၊ တပ္သားမ်ားအား အားေပးၿခင္း ၊ ကြပ္ကဲၿခင္း တုိ႔ကုိ ၿပဳလုပ္ လ်က္ရွိပါတယ္။ ထုိစဥ္ ၿမဳိ႕ရုိးေပၚရွိ ေသနတ္အလက္ ၂၀ ခန္႔သည္ ဦးေကာင္းရွိရာကုိ စုၿပဳံပစ္ႀကပါတယ္။ ရဲမက္မ်ားက စိုးရိမ္သၿဖင့္ ဦးေကာင္းကို ႀကည့္ရာ ဟန္မပ်က္ ကြပ္ကဲေနသၿဖင့္ ေသနတ္မမွန္ဟု ထင္ကာ စိတ္သက္သာရ ရသြားႀကပါတယ္။<br /><br />တကယ္ေတာ့ ဦးေကာင္းသည္ ေသနတ္ဒါဏ္ရာမ်ားကို ရရွိခဲ့ၿပီး ၿဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ တပ္သားမ်ား စိတ္ဓာတ္က်မည္ စုိးတာေႀကာင့္ ဒါဏ္ရာကိုအ၀တ္ၿဖင့္ ႀကပ္ႀကပ္စည္းကာ ဘာမွမၿဖစ္သေယာင္ ေဆာင္ခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ပါတယ္။ <br /><br />စစ္ကဲေက်ာ္ထင္ေရႊေတာင္ကုိ ဆက္လက္ တုိက္ခုိက္ေစၿပီး ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ မင္းတရားႀကီးရွိရာ သန္လ်က္စြန္းသုိ႔ ေလွၿဖင့္ ဆင္း ခဲ့ပါတယ္။ ေလွဆိပ္ကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေကာင္း၏ ကုိယ္မွာ ေသြးမ်ားရြဲနစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။<br /><br />အေလာင္းမင္းတရားႀကီးသန္လ်က္စြန္းမွ ေမွ်ာ္ႀကည့္ေနစဥ္ ေလွတစ္စင္းအၿပင္းေလွာ္လာရာ ဦးေကာင္း ဒါဏ္ရာရရွိေႀကာင္း သိၿပီးေနာက္ “ဟာဆုံးခဲ့ၿပီ” ဟု အာေမဋိတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ စုိးရိမ္စြာၿဖင့္ ” ေမာင္ေကာင္းရဲ႕ ဒဏ္ရာကို အစြမ္းကုန္ ျပဳစုၾကပါ “ဟု သမားေတာ္မ်ား အား ေၿပာေနစဥ္ ဦးေကာင္းက “မရႏုိင္ေတာ့ပါဘုရား ၊ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ယေန႔ပင္ ကုိယ္ေတာ့္ကုိ ပစ္၍ သြားရေခ်ေတာ့မည္” ဟု ေလွ်ာက္တင္ကာ ေရႊတိဂုံေစတီကို အာရုံၿပဳရင္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးက အလြန္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေတာ္မူကာ ဦးေကာင္းအား ထီးၿဖဳအုပ္ၿပီး အဂၢမဟာေသနာပတိဘြဲ႕ျဖင့္ ခမ္းခမ္းနားနား သျဂိဳလ္ေပးခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ကုန္းေဘာင္ကုိ ပူးေပါင္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္း (သုိ႔) ဦးတြန္<br /><br />အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ်၏ သူရဲေကာင္းမ်ားအနက္ မင္းေခါင္အေနာ္ရထာ (ေခၚ) ဦးတြန္ သည္ တုိက္ရည္ခုိက္ရည္ ေကာင္းလွသည္။ သူ၏ ဇာတ္သိမ္းမွာ ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာသည္ ကုန္းေဘာင္တုိက္ပြဲမ်ားတြင္ ေရွ႕ဆုံးမွ ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ တုိက္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ တုိက္တုိင္းလည္းႏုိင္သည္သာ မ်ားသည္။ မင္းတရားႀကီး အေရးမလွ၍ ဆုတ္ခြာေသာ အခါတြင္လည္း ေနာက္ဆုံးမွ ခုခံကာ ဆုတ္ေလ့ရွိသူ ျဖစ္သည္။<br /><br />ယုိးဒယားကို အေလာင္းမင္းတရား၀န္းရံထားရာမွ မေအာင္ျမင္ပဲ ဆုတ္ခြာလာရာလမ္းတြင္လည္း သူသည္ ေနာက္ဆုံးမွခ်န္ကာ ေနခဲ့သည္။ ၀ုိင္းရံထားေသာ ယုိးဒယားတပ္မ်ားကုိ တုိက္လွ်င္ မင္းတရားႀကီးတုိ႔ ျပန္လွည့္ကာ စစ္ကူေပးရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ မတုိက္ပဲ အ၀ုိင္းခံထားလုိက္သည္။ က်န္သည့္ ဗုိလ္မွဴးတပ္မွဴးမ်ားကိုလည္း အေလာင္းမင္းတရားႀကီးဆီသာလႊတ္ေလသည္။ သူကိုယ္တုိင္ကား တပ္တစ္တပ္ႏွင့္သာ က်န္ရစ္သည္။<br /><br />ထုိသုိ႔ ဆုတ္ခြာလာရာလမ္းတြင္ပင္ အေလာင္းမင္းတရားသည္ နတ္ရြာစံေလသည္။ ဆင္ျဖဴရွင္ ျဖစ္လာမည့္ ေျမဒူးမင္းသားသည္ ဦးတြန္ထံမွ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ခ်ီးျမွင့္ထားေသာ ယိမ္းႏြဲ႔ပါးဓားကုိ ျပန္သိမ္းသည့္ အျပင္ေနာက္က်န္စစ္သည္မ်ားကို ရိပ္ကၡာ မေထာက္ရဟု အမိန္႔ခ်ေလသည္။ <br /><br />ဤအခ်ိန္မွစ၍ ဦးတြန္သည္ ေျမဒူးမင္းသားအေပၚ ယုံၾကည္မႈ မရွိေတာ့။ ေနာက္ဆုံးမွ ဆုတ္ခြာလာရင္း နယ္စပ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ေနျပည္ေတာ္ကုိ မျပန္ေတာ့ပဲ ေတာင္ငူသုိ႔သာသြားေလေတာ့သည္။<br /><br />ေျမဒူးမင္းသားကလည္း ဦးတြန္သည္ စိတ္မႈမမွန္ဟု ေနာင္ေတာႀကီးမင္းအား ေလွ်ာက္ေသာ္လည္းေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းက ယုံေတာ္မမူ ၊ ဦးတြန္သည္ ခမည္းေတာ္၏ ရဲေဘာ္ရဲဘက္သာ ျဖစ္၍ လူလႊတ္၍ေခၚေစသည္။ ေခၚမရ၍ ဖမ္းေခၚရန္ႀကံေလသည္။ ေတာင္ငူမင္းက ဦးတြန္အား တရားနာရန္ ဖိတ္ၿပီး ဗုိလ္မွဴး ၆ ဦးႏွင့္ ဦးတြန္အား ဖမ္းရန္ႀကံသည္။ <br /><br />သုိ႔ေသာ္ ငယ္ေၾကာက္မ်ားျဖစ္၍ ဦးတြန္နားကိုမႈ မကပ္ရဲ ၊ တရားနာေနစဥ္ပင္ ရိပ္မိသြားေသာ ဦးတြန္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထျပန္ေလသည္။ ဆင္စီး၍ဆုတ္ရင္း အနီးတြင္ရွိေသာ စက္တုိင္ကုိ လွံျဖင့္ထုိးခဲ့ရာ ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားသည္။ မည္သူမွ် မလုိက္ရဲေတာ့။<br /><br />ဦးတြန္အေပၚ သံေယာဇဥ္ရွိလွေသာ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းသည္ ဦးတြန္အား ထပ္မံေခၚေစျပန္သည္။ ဦးတြန္၏ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ မင္းလွေနာ္ရထာတုိ႔ကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းရွင္းျပကာ ေခၚေလေသာ္လည္း ဦးတြန္သည္ မလုိက္။<br /><br />“သူတုိ႔သည္ ညီအစ္ကုိသာျဖစ္သည္။ ငါထက္စာလွ်င္ သူ၏ညီေတာ္ကုိသာ ယုံေပလိမ့္မည္။ အခုအခါငါ့ကုိကယ္မည့္ မင္းတရားႀကီးလည္း မရွိေတာ့ ။ ငါမလုိက္ေတာ့ ေသြးေသာက္တုိ႔သာ ျပန္ပါေလ” ဟု ဆုိသည္။ <br /><br />အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခၚေသာ္လည္း မလုိက္။ ဦးတြန္ႏွင့္ တပ္သည္အင္း၀ကုိ သိမ္းလုိက္ၾကသည္။ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာကုိ ေၾကာက္ရြံၾကၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ၾကာရွည္စြာ မခံပဲ အရႈံးေပးလုိက္ၾကေလသည္။<br /><br />ထုိအခါ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းက ဒီအတုိင္းဆုိမျဖစ္ေတာ့ လုပ္ႀကံမွပင္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဆုိကာ အင္း၀ကုိ ၀ုိင္းေစသည္။ ၀ိုင္းရံၿပီး ၿမဳိ႕တြင္းသုိ႔ မ၀င္ရဲ ၊ ဗုိလ္မွဴးတပ္မွဴးအေပါင္းသည္ ဦးတြန္အစြမ္းအားသိၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ရင္ဆုိင္ရမွာလန္႕ေနၾက၍ ျဖစ္သည္။ <br /><br />အျပင္မွသာ ၀န္းရံပစ္ခတ္သျဖင့္ ၿမဳိ႕တြင္းျပည္သူတုိ႔အေရးကုိ ငဲ့ညွာမိေသာ ဦးတြန္သည္ အေနာက္တံခါးမွ တပ္ႏွင့္အတူ ၿမဳိ႕ျပင္သုိ႔ထြက္ေလသည္။ ထုိသုိ႔ထြက္သည္ကုိ သိလွ်င္ ဗုိလ္မွဴးတပ္မွဴး တုိ႔ကလုိက္ၾကသည္။ သုိ႔ျဖင့္ မကၡရာဗုိလ္သီရိေရႊေတာင္သည္ ဦးတြန္တုိ႔အား မီလာသည္။<br /><br />ထုိအခါဦးတြန္က “ဟယ္ သီရိေရႊေတာင္ ၊ ပဇာမူ၍ လုိက္လာသနည္း” ဟု ဆုိရာ သီရိေရႊေတာင္က “မင္းကုိ ဖမ္းမည္ဟု လုိက္လာသည္” ဟု ျပန္ေျပာရာ “သီရိေရႊေတာင္ ၊ နင္ ထမင္းကို မုန္းၿပီလား” ဟု ဆုိကာ ျမင္းကုိလွည့္၍ လွံ ကို လႊတ္ေလသည္။ လွံသည္ သီရိေရႊေတာင္ လက္ယာနံေဘးကုိ ပတ္၍ ျမင္းကုိ စုိက္ရာ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ဆက္မလုိက္ရဲေတာ့ေပ။<br /><br /> ေနာက္ဆုံးတြင္ တပ္မ်ားသည္ ဦးတြန္နားသို႔ မကပ္ရဲပဲ အေ၀းမွပင္ ပစ္ခတ္ေလရာ ဦးတြန္၏ ဘက္ေတာ္သားမ်ား အထိနာကာ ဦးတြန္ပင္ ေသနည္က်ည္ဆန္ ထိသြားေလသည္။ စိတ္ေလွ်ာ့သြားေသာ ဦးတြန္သည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး တြင္ ထုိင္၍ မႈိင္ေတြေနေလသည္။<br /><br />ဤသည္ကုိ ေျမဒူးသားငခ်စ္ေကာင္း သိသြားၿပီး ေခ်ာင္း၍ဖမ္းခ်င္ေသာ္လည္း အနားသုိ႔မကပ္ရဲ ပဲ ခ်က္ေကာင္းကုိ ေစာင့္ေနေလသည္။ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာသည္ ဆီးစပ္တြင္ မွန္ထားေသာ ေသနတ္ဒါဏ္ရာကုိ လွန္ၾကည့္ကာ နာလွ၍ ညည္းညဴေနသည္ကုိ ျမင္မွ ခ်ဳံမွ ရုတ္တရက္ထြက္ကာ မင္းေခါင္ေနာ္ရထားအား ေခ်ာက္ထဲသို႔ တြန္းခ်ေလသည္။ <br /><br />သို႔ေသာ္ သတိမလြတ္ေသာ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာက လက္ယာဘက္ျဖင့္ ဖမ္းရာငခ်စ္ေကာင္းကို မိၿပီး ႏွစ္ဦးသားလုံးေထြးသြားၾကသည္။ ငခ်စ္ေကာင္းက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ‘ကယ္ပါ၊ ကယ္ပါ’ ေအာ္ဟစ္သည္တြင္ ေနာက္မွေသနတ္သမားတုိ႔က ေျပးလာ၍ ၀ုိင္း၀န္းပစ္ခတ္ၾကရာ ကုန္းေဘာင္တည္ေထာင္သူ အေလာင္းမင္းတရား၏ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမင္းေခါင္ေနာ္ရထာမွာ ဇာတ္သိမ္းသြားရေလေတာ့သည္။<br /><br />ဤအျဖစ္သား ေနာင္ေတာင္ႀကီးမင္းလက္ထက္ အလြန္၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းလွေသာ အျဖစ္အပ်က္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာသည္ အသက္စြန္႔ကာ ကာကြယ္လုိ၍ ေနာက္ခ်န္ေနခဲ့သည္ကုိ ပုန္ကန္ခ်င္သျဖင့္ ထုိသုိ႔ခ်န္ေနရစ္သည္ဟု ေျမဒူးမင္းသားက ထင္သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ဓါးကုိသိမ္းကာ ရိကၡာကုိလည္း ျဖတ္ေတာက္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ <br /><br />မင္းေခါင္ေနာ္ရထာကလည္း ေျမဒူးမင္းသားကို မယုံေတာ့ ၊ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္လွ်င္ သူ႔အတြက္ အေျခအေနမေကာင္းႏုိင္ေတာ့သည္ဟု ထင္ကာ ဆႏၵမရွိပါပဲ ပုန္ကန္သူအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ရသည္။ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ သကၤာမကင္းျဖစ္မႈေလးမွဤသုိ႔သူရဲေကာင္းႀကီးတစ္ေယာက္ဆုံး ရႈံးရသည္မွာ သင္ခန္းစာ ယူစရာပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။<br /><br />ဇာတ္သိမ္းမလွခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး (သုိ႔) မဟာသီဟသူရ ဦးသာ<br /><br />ဆင္ၿဖဴရွင္မင္းလက္ထက္မွာ ယုိးဒယားတုိက္ပြဲမ်ား ၊ တရုတ္တုိ႔ရဲ႕က်ဴးေက်ာ္တုိက္ပြဲမ်ားကို ေအာင္ၿမင္ေအာင္တုိက္ခဲ့ေႀကာင္း သိႀကၿပီးၿဖစ္မွာပါ။ ထုိတုိက္ပြဲတုိင္းလုိလုိမွာ အႏုိင္ရေအာင္ ဦးေဆာင္ကြပ္ကဲႏုိင္ခဲ့သူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ဦးတည္းပင္ ၿဖစ္ပါတယ္။ ထုိလက္ရုံးရည္ ႏွလုံးရည္ႏွင့္ၿပည့္စုံသူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕အမည္မွာ မဟာသီဟသူရ ၿဖစ္ပါတယ္။<br /><br />တကယ္ေတာ့ ၀န္ႀကီး မဟာသီဟသူရဟာ ဆင္ၿဖဴရွင္မင္းလက္ထက္မွာမွ ေက်ာ္ႀကားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မဟာသီဟသူရဟာ တတိယႏုိင္ငံကုိ စတင္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးရဲ႕ သူရဲေကာင္း ၿမင္းရည္တက္ ၆က်ိပ္ ၈ေယာက္ထဲမွာ ထိပ္ပိုင္းမွပါ၀င္ခဲ့သူ ဦးသာၿဖစ္ပါတယ္။ ေသနတ္၀န္ ဦးေကာင္း ၊ မုဆုိးခ်ဳံဗုိလ္ ဦးတြန္ တုိ႔ႏွင့္ အတူလက္တြဲကာ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူၿဖစ္ပါတယ္။<br /><br />ေရႊေတာင္ထြတ္ကဲ ၊ မင္းလွရာဇာဘြဲ႔မ်ားရရွိခဲ့သူ ၀န္ႀကီးမဟာသီဟသူရဟာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး နတ္ရြာစံၿပီးေနာက္ သားေတာ္ဒီပဲယင္းမင္း ၊ ေၿမဒူးမင္း ၊ စဥ့္ကူးမင္း ႏွင့္ ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တုိင္ေအာင္ အဆင့္ဆင့္ အမႈထမ္းခဲ့သူ ၿဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕စြမ္းရည္ဟာ ဆင္ၿဖဴရွင္မင္းလက္ထက္ သကၠရာဇ္ ၁၁၂၇ မွ ၁၁၃၀ အထိၿဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တရုတ္တုိ႔ႏွင့္ တုိက္ခုိက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲေလးပြဲမွာ အထင္ရွားဆုံးၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အင္အားႀကီးမားလွတဲ့ တရုတ္တပ္ေတြကို မဟာသီဟသူရရဲ႕ စစ္ေရးစြမ္းရည္ၿဖင့္ အႏုိင္ရခဲ့တာပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။<br /><br />တရုတ္တုိ႔အား ရိကၡာၿဖတ္ေတာက္တုိက္ခုိက္ၿခင္း ၊ ေပ်ာက္ႀကားစနစ္ၿဖင့္ တုိက္ခုိက္ေစၿခင္း စသည္တုိ႔ဟာ မဟာသီဟသူရရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေလးႀကိမ္စလုံး တရုတ္တုိ႔အား အႏုိင္ရရွိၿပီးေနာက္ က်န္ဗုိလ္မွဴးမ်ားက ဆက္လက္တုိက္ခုိက္ရန္ေၿပာသည္ကုိ လက္မခံပဲ ႏွစ္ဘက္ ၿပည္သူတုိ႔အား ငဲ့ညွာကာ စစ္ေၿပၿငိမ္းေစခဲ့ပါတယ္။ မဟာသီဟသူရရဲ႕ အေမွ်ာ္အၿမင္ႀကီးမႈေႀကာင့္ တရုတ္တို႔ႏွင့္ စစ္မက္မၿဖစ္ပြားေတာ့ေသာ္လည္း ဆင္ၿဖဴရွင္မင္းက မဟာသီဟသူရအား ထုိသုိ႔လုပ္ရပါမလားဟု အမ်က္ရွကာ နယ္ေၿပာင္းပစ္လုိက္ပါတယ္။<br /><br />ထုိမွ စဥ့္ကူးမင္းလက္ထက္တြင္ အသည္၀န္ႀကီး ၊ ဘုိးေတာ္ဗဒုံမင္းလက္ထက္တြင္ ၀န္ႀကီးစသည္ၿဖင့္ တာ၀န္မ်ားထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၇၈၂ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ စည္သာမင္းသားႏွင့္ အတူပူေပါင္းနန္းလုရန္ႀကံစည္မႈၿဖင့္ ကြပ္မ်က္ၿခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ တုိက္တုိင္းေအာင္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ နိဂုံးကား မလွခဲ့ပါေခ်။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:baganthar<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> ဦးကောင်း မဟုတ်တဲ့ ဦးကောင်း<br /><br />ဦးကောင်း ဟု ဆိုလိုက်လျှင် ကင်းဝန်မင်းကြီးဦးကောင်း လို့ အားလုံး ပြေးမြင်မိမှာ ဖြစ်ပေမယ့် ကျွန်တော်ပြောမယ့်သူက ကင်းဝန်မင်းကြီး ဦးကောင်းမဟုတ်ပါ။ ကင်းဝန်မင်းကြီး နဲ့နာမည်တူသူ မင်းကျော်ပျံချီ ခေါ် သေနတ်ဝန်ဦးကောင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီဦးကောင်းကတော့ အလောင်းမင်းတရားကြီး ဦးအောင်ဇေယျရဲ့ အားအကိုးရဆုံးရဲဘော်ရဲဘက် တစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ <br /><br />ဟံသာဝတီရောက်မင်းကြီး မရှိတော့တဲ့နောက် ဒုတိယမြန်မာနိုင်ငံဟာ ပျက်စီးသွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ မုဆိုးဖိုရွာသူကြီး ဦးအောင်ဇေယျဟာ မုဆိုးဖိုရွာမှာ ထန်းလုံးတပ်ဆောက်ကာ လက်ရွေးစင်သူရဲကောင်း ၆၈ ယောက်တို့နှင့်အတူ တတိယမြန်မာနိုင်ငံ ဦးစွန်းကို တည်ထောင်ခဲ့ပါတယ်။<br /><br />ဒီနေရာမှာ အလောင်းမင်းတရားလက်ထက် သတ္တိရှိမရှိ စစ်ပြီး လက်ရွေးစင်ရွေးချယ်ပုံကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ချွန်ထက်တဲ့ လှံတစ်ချောင်းကို အစစ်ခံမည့်သူ လည်ပင်းနှင့်တိုင်းကာ ထောင်ထားပါတယ်။ အစစ်ခံရမည့်သူဟာ လည်ပင်း ရှေ့တည့်တည့်ထောင်ထားတဲ့ လှံကို အရှိန်နဲ့ ပြေးဝင်ပြီး အထိုးခံရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ <br /><br />လည်ပင်းအတိရောက်မှ ကျွမ်းကျင်တဲ့သူက လှံကို ဆတ်ခနဲ ဖယ်ရှားလိုက်တာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အခက်မသင့်လျှင် ဒါဏ်ရာရသွားနိုင်ပါတယ်။ ထိုသို့ပြေးနေစဉ်မှာ မျက်နှာတစ်ချက် မပျက်ရ ၊ အပြေးရှိန်မလျှော့ ရပါ။ ထိုသို့သောသူများကိုသာ လက်ရွေးစင်အဖြစ်ရွေးပါတယ်။ လက်ရွေးစင်များကို ရဲရောင်မြန်မာ(ဝါ) ရဲမြန်မာ ဟု ခေါ်ကြပါတယ်။<br /><br />သူရဲကောင်း ၆၈ ယောက်ထဲတွင် သေနတ်ဝန်ဦးကောင်း ၊ မုဆိုးချုံဗိုလ်(ဦးတွန်) ၊ မဟာသီဟသူရ (ဦးသာ) ၊ မဟာစည်သူ (ဦးနှောင်း) နှင့် ဗလမင်းထင်(ဦးလွင်) တို့မှာ နှလုံးရည် လက်ရုံးရည် အလွန်ကောင်းသူများ အဖြစ် ထင်ရှားပါတယ်။ <br /><br />အထူးသဖြင့် ဦးကောင်း၊ ဦးတွန် နှင့် ဦးသာ တို့အား အလောင်းမင်းတရားကြီး၏ သားတော်ကြီးများဖြစ်တဲ့ မောင်လောက်(နောင်တော်ကြီးမင်း) နှင့် မောင်ရွ(ဆင်ဖြူရှင်) တို့နှင့် တန်းတူ အခွင့်အရေးပေးခြင်း ခံခဲ့ရပါတယ်။ ဦးကောင်းတို့ သူရဲကောင်း သုံးယောက်ဟာ ဦးအောင်ဇေယျ၏ တိုက်ပွဲတိုင်းတွင် ရှေ့ဆုံးမှ ပါဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။ <br /><br />တိုက်ပွဲတိုင်းနိုင်အောင် အစီအမံများဖြင့် တိုက်နိုင်သဖြင့် ဦးကောင်း အား ဦးအောင်ဇေယျက မဟာသေနာပတိအဖြစ် အမြင့်ဆုံးမြှောက်စားခဲ့ပါတယ်။ မင်းကျော်ပျံချီ ၊ မင်းလှမင်းခေါင် ၊ မဟာသေနာပတိ ၊ အဂ္ဂမဟာသေနာပတိ ၊ သေနတ်ဝင် စတဲ့ ရာထူးဘွဲ့များစွာကိုလည်း ပေးအပ်ခံခဲ့ရပါတယ်။<br /><br />ဦးကောင်းဟာ အလောင်းမင်းတရားကြီး ၏ တိုက်ပွဲများ အောင်မြင်ရန် အဓိက စွမ်းဆောင်ပေးခဲ့သူဟု ပြောလျှင်မမှားပါ။ အလောင်းမင်းတရားကြီး၏ ရန်ဘက် ငချစ်ညိုနှင့် စီးချင်းယှဉ်တိုက်ခိုက်ခြင်း ၊ နာမည်ကျော် မွန်စစ်သူကြီးဒလဗန်း၏ အငြိုးတကြီး တိုက်ခိုက် မှုများကို ကြံ့ကြံ့ခိုင် ရင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့သူလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ <br /><br />မုဆိုးဘိုတိုက်ပွဲ ၊ ခင်ဦးတိုက်ပွဲ ၊ အင်းဝမြို့သိမ်းတိုက်ပွဲ နှင့် ရန်ကုန်ကိုသိမ်းတိုက်ပွဲ စတဲ့နာမည်ကြီးတိုက်ပွဲတွေမှာအောင်မြင်ခဲ့သောသေနာပတိဦးကောင်းဟာသန်လျှင်မြို့သိမ်းတိုက်ပွဲအတွင်း ရရှိခဲ့တဲ့ သေနတ်ဒါဏ်ရာကြောင့် ကျဆုံးခဲ့ပါတယ်။<br /><br />သန်လျှင်သည် ပြင်သစ်တို့ရဲ့ အကူအညီကြောင့် လက်နက်အင်အား တောင့်တင်းနေတဲ့အချိန်မှာ ဦးကောင်းက ဦးဆောင်တိုက်ခိုက်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ မြို့ရိုးပေါ်တွင် သေနတ် ၊ အမြှောက်များ တပ်ဆင်ထားသဖြင့် ကုန်းဘောင်ရဲမက်များ အကျအဆုံးများခဲ့ပါတယ်။ <br /><br />အကျအဆုံးများသော်လည်း ဦးကောင်းသည် နောက်ဆုတ်ဖို့မပြော မြို့တွင်းဝင်နိုင်မည့် နည်းလမ်းကို ရှာကြံခြင်း ၊ တပ်သားများအား အားပေးခြင်း ၊ ကွပ်ကဲခြင်း တို့ကို ပြုလုပ် လျက်ရှိပါတယ်။ ထိုစဉ် မြို့ရိုးပေါ်ရှိ သေနတ်အလက် ၂၀ ခန့်သည် ဦးကောင်းရှိရာကို စုပြုံပစ်ကြပါတယ်။ ရဲမက်များက စိုးရိမ်သဖြင့် ဦးကောင်းကို ကြည့်ရာ ဟန်မပျက် ကွပ်ကဲနေသဖြင့် သေနတ်မမှန်ဟု ထင်ကာ စိတ်သက်သာရ ရသွားကြပါတယ်။<br /><br />တကယ်တော့ ဦးကောင်းသည် သေနတ်ဒါဏ်ရာများကို ရရှိခဲ့ပြီး ဖြစ်ပါတယ်။ သို့သော် တပ်သားများ စိတ်ဓာတ်ကျမည် စိုးတာကြောင့် ဒါဏ်ရာကိုအဝတ်ဖြင့် ကြပ်ကြပ်စည်းကာ ဘာမှမဖြစ်သယောင် ဆောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ <br /><br />စစ်ကဲကျော်ထင်ရွှေတောင်ကို ဆက်လက် တိုက်ခိုက်စေပြီး ကိုယ်တိုင်ကတော့ မင်းတရားကြီးရှိရာ သန်လျက်စွန်းသို့ လှေဖြင့် ဆင်း ခဲ့ပါတယ်။ လှေဆိပ်ကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ဦးကောင်း၏ ကိုယ်မှာ သွေးများရွဲနစ်နေခဲ့ပါပြီ။<br /><br />အလောင်းမင်းတရားကြီးသန်လျက်စွန်းမှ မျှော်ကြည့်နေစဉ် လှေတစ်စင်းအပြင်းလှော်လာရာ ဦးကောင်း ဒါဏ်ရာရရှိကြောင်း သိပြီးနောက် “ဟာဆုံးခဲ့ပြီ” ဟု အာမေဋိတ်ပြုခဲ့ပါတယ်။ စိုးရိမ်စွာဖြင့် ” မောင်ကောင်းရဲ့ ဒဏ်ရာကို အစွမ်းကုန် ပြုစုကြပါ “ဟု သမားတော်များ အား ပြောနေစဉ် ဦးကောင်းက “မရနိုင်တော့ပါဘုရား ၊ ကျွန်တော်မျိုး ယနေ့ပင် ကိုယ်တော့်ကို ပစ်၍ သွားရချေတော့မည်” ဟု လျှောက်တင်ကာ ရွှေတိဂုံစေတီကို အာရုံပြုရင်း ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပါတယ်။ အလောင်းမင်းတရားကြီးက အလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်တော်မူကာ ဦးကောင်းအား ထီးဖြုအုပ်ပြီး အဂ္ဂမဟာသေနာပတိဘွဲ့ဖြင့် ခမ်းခမ်းနားနား သဂြိုလ်ပေးခဲ့ပါတယ်။<br /><br />ကုန်းဘောင်ကို ပူးပေါင်းတည်ထောင်ခဲ့သော ဗိုလ်ချုပ်ကြီးရဲ့ ဇာတ်သိမ်းခန်း (သို့) ဦးတွန်<br /><br />အလောင်းမင်းတရားကြီး ဦးအောင်ဇေယျ၏ သူရဲကောင်းများအနက် မင်းခေါင်အနော်ရထာ (ခေါ်) ဦးတွန် သည် တိုက်ရည်ခိုက်ရည် ကောင်းလှသည်။ သူ၏ ဇာတ်သိမ်းမှာ ကြေကွဲဖွယ်ကောင်းလှသည်။ မင်းခေါင်နော်ရထာသည် ကုန်းဘောင်တိုက်ပွဲများတွင် ရှေ့ဆုံးမှ ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ တိုက်တတ်သူ ဖြစ်သည်။ တိုက်တိုင်းလည်းနိုင်သည်သာ များသည်။ မင်းတရားကြီး အရေးမလှ၍ ဆုတ်ခွာသော အခါတွင်လည်း နောက်ဆုံးမှ ခုခံကာ ဆုတ်လေ့ရှိသူ ဖြစ်သည်။<br /><br />ယိုးဒယားကို အလောင်းမင်းတရားဝန်းရံထားရာမှ မအောင်မြင်ပဲ ဆုတ်ခွာလာရာလမ်းတွင်လည်း သူသည် နောက်ဆုံးမှချန်ကာ နေခဲ့သည်။ ဝိုင်းရံထားသော ယိုးဒယားတပ်များကို တိုက်လျှင် မင်းတရားကြီးတို့ ပြန်လှည့်ကာ စစ်ကူပေးရမည် ဖြစ်သဖြင့် မတိုက်ပဲ အဝိုင်းခံထားလိုက်သည်။ ကျန်သည့် ဗိုလ်မှူးတပ်မှူးများကိုလည်း အလောင်းမင်းတရားကြီးဆီသာလွှတ်လေသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကား တပ်တစ်တပ်နှင့်သာ ကျန်ရစ်သည်။<br /><br />ထိုသို့ ဆုတ်ခွာလာရာလမ်းတွင်ပင် အလောင်းမင်းတရားသည် နတ်ရွာစံလေသည်။ ဆင်ဖြူရှင် ဖြစ်လာမည့် မြေဒူးမင်းသားသည် ဦးတွန်ထံမှ အလောင်းမင်းတရားကြီး ချီးမြှင့်ထားသော ယိမ်းနွဲ့ပါးဓားကို ပြန်သိမ်းသည့် အပြင်နောက်ကျန်စစ်သည်များကို ရိပ်က္ခာ မထောက်ရဟု အမိန့်ချလေသည်။ <br /><br />ဤအချိန်မှစ၍ ဦးတွန်သည် မြေဒူးမင်းသားအပေါ် ယုံကြည်မှု မရှိတော့။ နောက်ဆုံးမှ ဆုတ်ခွာလာရင်း နယ်စပ်သို့ရောက်သောအခါ နေပြည်တော်ကို မပြန်တော့ပဲ တောင်ငူသို့သာသွားလေတော့သည်။<br /><br />မြေဒူးမင်းသားကလည်း ဦးတွန်သည် စိတ်မှုမမှန်ဟု နောင်တောကြီးမင်းအား လျှောက်သော်လည်းနောင်တော်ကြီးမင်းက ယုံတော်မမူ ၊ ဦးတွန်သည် ခမည်းတော်၏ ရဲဘော်ရဲဘက်သာ ဖြစ်၍ လူလွှတ်၍ခေါ်စေသည်။ ခေါ်မရ၍ ဖမ်းခေါ်ရန်ကြံလေသည်။ တောင်ငူမင်းက ဦးတွန်အား တရားနာရန် ဖိတ်ပြီး ဗိုလ်မှူး ၆ ဦးနှင့် ဦးတွန်အား ဖမ်းရန်ကြံသည်။ <br /><br />သို့သော် ငယ်ကြောက်များဖြစ်၍ ဦးတွန်နားကိုမှု မကပ်ရဲ ၊ တရားနာနေစဉ်ပင် ရိပ်မိသွားသော ဦးတွန်သည် ချက်ချင်းပင် ထပြန်လေသည်။ ဆင်စီး၍ဆုတ်ရင်း အနီးတွင်ရှိသော စက်တိုင်ကို လှံဖြင့်ထိုးခဲ့ရာ ထုတ်ချင်းပေါက်သွားသည်။ မည်သူမျှ မလိုက်ရဲတော့။<br /><br />ဦးတွန်အပေါ် သံယောဇဉ်ရှိလှသော နောင်တော်ကြီးမင်းသည် ဦးတွန်အား ထပ်မံခေါ်စေပြန်သည်။ ဦးတွန်၏ ရဲဘော်ရဲဘက် မင်းလှနော်ရထာတို့ကို အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြကာ ခေါ်လေသော်လည်း ဦးတွန်သည် မလိုက်။<br /><br />“သူတို့သည် ညီအစ်ကိုသာဖြစ်သည်။ ငါထက်စာလျှင် သူ၏ညီတော်ကိုသာ ယုံပေလိမ့်မည်။ အခုအခါငါ့ကိုကယ်မည့် မင်းတရားကြီးလည်း မရှိတော့ ။ ငါမလိုက်တော့ သွေးသောက်တို့သာ ပြန်ပါလေ” ဟု ဆိုသည်။ <br /><br />အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခေါ်သော်လည်း မလိုက်။ ဦးတွန်နှင့် တပ်သည်အင်းဝကို သိမ်းလိုက်ကြသည်။ မင်းခေါင်နော်ရထာကို ကြောက်ရွံကြပြီးဖြစ်သဖြင့် ကြာရှည်စွာ မခံပဲ အရှုံးပေးလိုက်ကြလေသည်။<br /><br />ထိုအခါ နောင်တော်ကြီးမင်းက ဒီအတိုင်းဆိုမဖြစ်တော့ လုပ်ကြံမှပင်ဖြစ်တော့မည်ဟု ဆိုကာ အင်းဝကို ဝိုင်းစေသည်။ ဝိုင်းရံပြီး မြို့တွင်းသို့ မဝင်ရဲ ၊ ဗိုလ်မှူးတပ်မှူးအပေါင်းသည် ဦးတွန်အစွမ်းအားသိပြီးဖြစ်သဖြင့် ရင်ဆိုင်ရမှာလန့်နေကြ၍ ဖြစ်သည်။ <br /><br />အပြင်မှသာ ဝန်းရံပစ်ခတ်သဖြင့် မြို့တွင်းပြည်သူတို့အရေးကို ငဲ့ညှာမိသော ဦးတွန်သည် အနောက်တံခါးမှ တပ်နှင့်အတူ မြို့ပြင်သို့ထွက်လေသည်။ ထိုသို့ထွက်သည်ကို သိလျှင် ဗိုလ်မှူးတပ်မှူး တို့ကလိုက်ကြသည်။ သို့ဖြင့် မက္ခရာဗိုလ်သီရိရွှေတောင်သည် ဦးတွန်တို့အား မီလာသည်။<br /><br />ထိုအခါဦးတွန်က “ဟယ် သီရိရွှေတောင် ၊ ပဇာမူ၍ လိုက်လာသနည်း” ဟု ဆိုရာ သီရိရွှေတောင်က “မင်းကို ဖမ်းမည်ဟု လိုက်လာသည်” ဟု ပြန်ပြောရာ “သီရိရွှေတောင် ၊ နင် ထမင်းကို မုန်းပြီလား” ဟု ဆိုကာ မြင်းကိုလှည့်၍ လှံ ကို လွှတ်လေသည်။ လှံသည် သီရိရွှေတောင် လက်ယာနံဘေးကို ပတ်၍ မြင်းကို စိုက်ရာ ကြောက်လန့်ပြီး ဆက်မလိုက်ရဲတော့ပေ။<br /><br /> နောက်ဆုံးတွင် တပ်များသည် ဦးတွန်နားသို့ မကပ်ရဲပဲ အဝေးမှပင် ပစ်ခတ်လေရာ ဦးတွန်၏ ဘက်တော်သားများ အထိနာကာ ဦးတွန်ပင် သေနည်ကျည်ဆန် ထိသွားလေသည်။ စိတ်လျှော့သွားသော ဦးတွန်သည် ချောက်ကမ်းပါး တွင် ထိုင်၍ မှိုင်တွေနေလေသည်။<br /><br />ဤသည်ကို မြေဒူးသားငချစ်ကောင်း သိသွားပြီး ချောင်း၍ဖမ်းချင်သော်လည်း အနားသို့မကပ်ရဲ ပဲ ချက်ကောင်းကို စောင့်နေလေသည်။ မင်းခေါင်နော်ရထာသည် ဆီးစပ်တွင် မှန်ထားသော သေနတ်ဒါဏ်ရာကို လှန်ကြည့်ကာ နာလှ၍ ညည်းညူနေသည်ကို မြင်မှ ချုံမှ ရုတ်တရက်ထွက်ကာ မင်းခေါင်နော်ရထားအား ချောက်ထဲသို့ တွန်းချလေသည်။ <br /><br />သို့သော် သတိမလွတ်သော မင်းခေါင်နော်ရထာက လက်ယာဘက်ဖြင့် ဖမ်းရာငချစ်ကောင်းကို မိပြီး နှစ်ဦးသားလုံးထွေးသွားကြသည်။ ငချစ်ကောင်းက ကြောက်လန့်ပြီး ‘ကယ်ပါ၊ ကယ်ပါ’ အော်ဟစ်သည်တွင် နောက်မှသေနတ်သမားတို့က ပြေးလာ၍ ဝိုင်းဝန်းပစ်ခတ်ကြရာ ကုန်းဘောင်တည်ထောင်သူ အလောင်းမင်းတရား၏ ရဲဘော်ရဲဘက် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးမင်းခေါင်နော်ရထာမှာ ဇာတ်သိမ်းသွားရလေတော့သည်။<br /><br />ဤအဖြစ်သား နောင်တောင်ကြီးမင်းလက်ထက် အလွန်ဝမ်းနည်းဖွယ်ကောင်းလှသော အဖြစ်အပျက်ပင် ဖြစ်လေသည်။ မင်းခေါင်နော်ရထာသည် အသက်စွန့်ကာ ကာကွယ်လို၍ နောက်ချန်နေခဲ့သည်ကို ပုန်ကန်ချင်သဖြင့် ထိုသို့ချန်နေရစ်သည်ဟု မြေဒူးမင်းသားက ထင်သည်။ သို့ဖြင့် ဓါးကိုသိမ်းကာ ရိက္ခာကိုလည်း ဖြတ်တောက်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ <br /><br />မင်းခေါင်နော်ရထာကလည်း မြေဒူးမင်းသားကို မယုံတော့ ၊ နေပြည်တော်ရောက်လျှင် သူ့အတွက် အခြေအနေမကောင်းနိုင်တော့သည်ဟု ထင်ကာ ဆန္ဒမရှိပါပဲ ပုန်ကန်သူအဖြစ်သို့ရောက်ရသည်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သင်္ကာမကင်းဖြစ်မှုလေးမှဤသို့သူရဲကောင်းကြီးတစ်ယောက်ဆုံး ရှုံးရသည်မှာ သင်ခန်းစာ ယူစရာပင်ဖြစ်လေတော့သည်။<br /><br />ဇာတ်သိမ်းမလှခဲ့တဲ့ သူရဲကောင်းဗိုလ်ချုပ်ကြီး (သို့) မဟာသီဟသူရ ဦးသာ<br /><br />ဆင်ဖြူရှင်မင်းလက်ထက်မှာ ယိုးဒယားတိုက်ပွဲများ ၊ တရုတ်တို့ရဲ့ကျူးကျော်တိုက်ပွဲများကို အောင်မြင်အောင်တိုက်ခဲ့ကြောင်း သိကြပြီးဖြစ်မှာပါ။ ထိုတိုက်ပွဲတိုင်းလိုလိုမှာ အနိုင်ရအောင် ဦးဆောင်ကွပ်ကဲနိုင်ခဲ့သူ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးတစ်ဦးတည်းပင် ဖြစ်ပါတယ်။ ထိုလက်ရုံးရည် နှလုံးရည်နှင့်ပြည့်စုံသူ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးရဲ့အမည်မှာ မဟာသီဟသူရ ဖြစ်ပါတယ်။<br /><br />တကယ်တော့ ဝန်ကြီး မဟာသီဟသူရဟာ ဆင်ဖြူရှင်မင်းလက်ထက်မှာမှ ကျော်ကြားခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ မဟာသီဟသူရဟာ တတိယနိုင်ငံကို စတင်ထူထောင်ခဲ့တဲ့ အလောင်းမင်းတရားကြီးရဲ့ သူရဲကောင်း မြင်းရည်တက် ၆ကျိပ် ၈ယောက်ထဲမှာ ထိပ်ပိုင်းမှပါဝင်ခဲ့သူ ဦးသာဖြစ်ပါတယ်။ သေနတ်ဝန် ဦးကောင်း ၊ မုဆိုးချုံဗိုလ် ဦးတွန် တို့နှင့် အတူလက်တွဲကာ တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့သူဖြစ်ပါတယ်။<br /><br />ရွှေတောင်ထွတ်ကဲ ၊ မင်းလှရာဇာဘွဲ့များရရှိခဲ့သူ ဝန်ကြီးမဟာသီဟသူရဟာ အလောင်းမင်းတရားကြီး နတ်ရွာစံပြီးနောက် သားတော်ဒီပဲယင်းမင်း ၊ မြေဒူးမင်း ၊ စဉ့်ကူးမင်း နှင့် ဘိုးတော်ဘုရားလက်ထက်တိုင်အောင် အဆင့်ဆင့် အမှုထမ်းခဲ့သူ ဖြစ်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့စွမ်းရည်ဟာ ဆင်ဖြူရှင်မင်းလက်ထက် သက္ကရာဇ် ၁၁၂၇ မှ ၁၁၃၀ အထိဖြစ်ပွားခဲ့သော တရုတ်တို့နှင့် တိုက်ခိုက်ခဲ့တဲ့ စစ်ပွဲလေးပွဲမှာ အထင်ရှားဆုံးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အင်အားကြီးမားလှတဲ့ တရုတ်တပ်တွေကို မဟာသီဟသူရရဲ့ စစ်ရေးစွမ်းရည်ဖြင့် အနိုင်ရခဲ့တာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။<br /><br />တရုတ်တို့အား ရိက္ခာဖြတ်တောက်တိုက်ခိုက်ခြင်း ၊ ပျောက်ကြားစနစ်ဖြင့် တိုက်ခိုက်စေခြင်း စသည်တို့ဟာ မဟာသီဟသူရရဲ့ အစီအစဉ်တွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ လေးကြိမ်စလုံး တရုတ်တို့အား အနိုင်ရရှိပြီးနောက် ကျန်ဗိုလ်မှူးများက ဆက်လက်တိုက်ခိုက်ရန်ပြောသည်ကို လက်မခံပဲ နှစ်ဘက် ပြည်သူတို့အား ငဲ့ညှာကာ စစ်ပြေငြိမ်းစေခဲ့ပါတယ်။ မဟာသီဟသူရရဲ့ အမျှော်အမြင်ကြီးမှုကြောင့် တရုတ်တို့နှင့် စစ်မက်မဖြစ်ပွားတော့သော်လည်း ဆင်ဖြူရှင်မင်းက မဟာသီဟသူရအား ထိုသို့လုပ်ရပါမလားဟု အမျက်ရှကာ နယ်ပြောင်းပစ်လိုက်ပါတယ်။<br /><br />ထိုမှ စဉ့်ကူးမင်းလက်ထက်တွင် အသည်ဝန်ကြီး ၊ ဘိုးတော်ဗဒုံမင်းလက်ထက်တွင် ဝန်ကြီးစသည်ဖြင့် တာဝန်များထမ်းဆောင်ခဲ့သော်လည်း ၁၇၈၂ ဖေဖော်ဝါရီလ ၂၃ ရက်နေ့တွင် စည်သာမင်းသားနှင့် အတူပူပေါင်းနန်းလုရန်ကြံစည်မှုဖြင့် ကွပ်မျက်ခြင်းခံခဲ့ရပါတယ်။ တိုက်တိုင်းအောင် စစ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ နိဂုံးကား မလှခဲ့ပါချေ။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:baganthar

အေလာင္းမင္းတရား၏ အားအကုိးရဆုံး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး (၃) ဦး အၾကာင္း

ဦးေကာင္း မဟုတ္တဲ့ ဦးေကာင္း ဦးေကာင္း ဟု ဆုိလုိက္လွ်င္ ကင္း၀န္မင္းႀကီးဦးေကာင္း လုိ႔ အားလုံး ေၿပးၿမင္မိမွာ ၿဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာမယ့္သ...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

“ေရာဂါေပါင္း (၁၀၁)မ်ိဳးကို ကုသေပးႏိုင္တဲ့ ရဲယိုသီးရဲ႕ အံ့မခန္းအစြမ္းနဲ႔ အသုံးျပဳပုံမ်ား”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-rrDlZE6eKc0/XRXVlde2z4I/AAAAAAACAMM/enZOUMuq2KEcMBtSibAclB7kaeAiQXdjACLcBGAs/s1600/30.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="673" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-rrDlZE6eKc0/XRXVlde2z4I/AAAAAAACAMM/enZOUMuq2KEcMBtSibAclB7kaeAiQXdjACLcBGAs/s640/30.jpg" width="640" /></a></div> <br /> ရဲယိုသီးကေတာ့ အသက္ႀကီးတဲ့ အဘိုးအဘြားေတြ အၿမဲစားသုံးေလ့ရွိတာကို ျမင္ေတြ႕ရမွာပါ။ ရဲယိုပင္က ရွားပါးတဲ့ အပင္မ်ိဳးမဟုတ္ပဲေနရာေဒသတိုင္းမွာ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္လို႔ အပင္မ်ိဳးျဖစ္တာေၾကာင့္ အိမ္တိုင္းစိုက္ပ်ိဳးထားသင့္တဲ့ နတ္ေဆးပင္ပမာ အစြမ္းထက္တဲ့ အပင္တစ္ပင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />ရဲယိုသီးက ဒီတိုင္းစားရင္ေတာင္ အစြမ္းထက္တဲ့ အသီးတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အျပင္ ေရာဂါေပါင္း (၁၀၁) မ်ိဳးကိုေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္တဲ့ အစြမ္းသတၱိရွိပါတယ္။ ရဲယိုသီးကို စားသုံးမယ္ဆိုရင္ ဗိုက္ထဲမွာ အစာမရွိတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ပိုၿပီး စားေပးသင့္ပါတယ္။ ရဲယိုသီးရဲ႕ အနံက ထူျခားတာေၾကာင့္ ဒီတိုင္းစားရမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနရင္ ပ်ားရည္၊ ထန္းလ်က္တို႔နဲ႔ ေရာၿပီး စားသုံးလို႔ရပါတယ္။ ေရာဂါေဝဒနာခံစားေနရတဲ့ သူေတြဆိုရင္တစ္ေန႔ကို သုံးႀကိမ္ေလာက္စားေပးရင္ ပိုၿပီး သင့္ေတာ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဲယိုသီးက ေရာဂါျဖစ္မွစားရတဲ့ အသီးမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။<br /><br />အာဟာရတစ္ခုလို ေန႔စဥ္မွီဝွဲမယ္ဆိုရင္ ေရာဂါဆိုးေတြကို ကင္းေဝးေစၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္စြာနဲ႔ ေနထိုင္ႏိုင္မွာပါ။ ရဲယိုသီးကိုစားမယ္ဆို သိထားသင့္တဲ့ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဓာတုဓာတ္ေတြပါတဲ့ အစားအစာေတြနဲ႔ အခ်ိန္နီးကပ္စြာ မစားသုံးသင့္ပါဘူး။ ဥပါဒ္မျဖစ္ေပမယ့္ အသီးရဲ႕ အာနိသင္ကို ေလွ်ာ့နည္းေစႏိုင္တာေၾကာင့္ အခ်ိန္ခြာၿပီးစားသင့္ပါတယ္။<br /><br />ရဲယိုသီးစားရင္း ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ ေရာဂါေတြကေတာ့ အဆိုးဆုံးျဖစ္တဲ့ ကင္ဆာ၊ ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးခ်ိဳ၊ ေလးျဖတ္ျခင္း၊ ေလးဘက္နာေရာဂါမ်ား၊ ေဂါက္ေရာဂါမ်ား၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း၊ မွတ္ဉာဏ္စြမ္းရည္မေကာင္းျခင္း၊ အဝလြန္ျခင္း၊ ရင္က်ပ္ျခင္း၊ သူငယ္ျပန္ျခင္း၊အယ္ဇိုင္းမား စတဲ့ ေရာဂါ (၁၀၁)မ်ိဳးကို ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္တဲ့ အျပင္ ကိုယ္ခံအားစနစ္ကိုေကာင္းမြန္ေစၿပီးေရာဂါဆိုးေတြမဝင္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ တားဆီးေပးႏိုင္တဲ့ ေဆးစြမ္းထက္ အသီးတစ္မ်ိဳးျဖစ္တာေၾကာင့္ စားၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းအႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။<br /><br />ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကင္ဆာေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ တစ္ကမာၻလုံးဆိုင္ရာ top 10 ဝင္တဲ့အသီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ကင္ဆာေဝဒနာရွင္ေတြအတြက္လည္း အထူး သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အသီးတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားလိုက္ရပါတယ္။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:မူရင္းေရးသားသူ<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> ရဲယိုသီးကတော့ အသက်ကြီးတဲ့ အဘိုးအဘွားတွေ အမြဲစားသုံးလေ့ရှိတာကို မြင်တွေ့ရမှာပါ။ ရဲယိုပင်က ရှားပါးတဲ့ အပင်မျိုးမဟုတ်ပဲနေရာဒေသတိုင်းမှာ ပေါက်ရောက်နိုင်လို့ အပင်မျိုးဖြစ်တာကြောင့် အိမ်တိုင်းစိုက်ပျိုးထားသင့်တဲ့ နတ်ဆေးပင်ပမာ အစွမ်းထက်တဲ့ အပင်တစ်ပင်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။<br /><br />ရဲယိုသီးက ဒီတိုင်းစားရင်တောင် အစွမ်းထက်တဲ့ အသီးတစ်မျိုးဖြစ်တဲ့ အပြင် ရောဂါပေါင်း (၁၀၁) မျိုးကိုပျောက်ကင်းစေနိုင်တဲ့ အစွမ်းသတ္တိရှိပါတယ်။ ရဲယိုသီးကို စားသုံးမယ်ဆိုရင် ဗိုက်ထဲမှာ အစာမရှိတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ ပိုပြီး စားပေးသင့်ပါတယ်။ ရဲယိုသီးရဲ့ အနံက ထူခြားတာကြောင့် ဒီတိုင်းစားရမှာ တစ်မျိုးဖြစ်နေရင် ပျားရည်၊ ထန်းလျက်တို့နဲ့ ရောပြီး စားသုံးလို့ရပါတယ်။ ရောဂါဝေဒနာခံစားနေရတဲ့ သူတွေဆိုရင်တစ်နေ့ကို သုံးကြိမ်လောက်စားပေးရင် ပိုပြီး သင့်တော်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရဲယိုသီးက ရောဂါဖြစ်မှစားရတဲ့ အသီးမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။<br /><br />အာဟာရတစ်ခုလို နေ့စဉ်မှီဝှဲမယ်ဆိုရင် ရောဂါဆိုးတွေကို ကင်းဝေးစေပြီး ကျန်းမာအသက်ရှည်စွာနဲ့ နေထိုင်နိုင်မှာပါ။ ရဲယိုသီးကိုစားမယ်ဆို သိထားသင့်တဲ့ နောက်တစ်ချက်ကတော့ ဓာတုဓာတ်တွေပါတဲ့ အစားအစာတွေနဲ့ အချိန်နီးကပ်စွာ မစားသုံးသင့်ပါဘူး။ ဥပါဒ်မဖြစ်ပေမယ့် အသီးရဲ့ အာနိသင်ကို လျှော့နည်းစေနိုင်တာကြောင့် အချိန်ခွာပြီးစားသင့်ပါတယ်။<br /><br />ရဲယိုသီးစားရင်း ပျောက်ကင်းနိုင်တဲ့ ရောဂါတွေကတော့ အဆိုးဆုံးဖြစ်တဲ့ ကင်ဆာ၊ ဆီးချို၊ သွေးချို၊ လေးဖြတ်ခြင်း၊ လေးဘက်နာရောဂါများ၊ ဂေါက်ရောဂါများ၊ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း၊ မှတ်ဉာဏ်စွမ်းရည်မကောင်းခြင်း၊ အဝလွန်ခြင်း၊ ရင်ကျပ်ခြင်း၊ သူငယ်ပြန်ခြင်း၊အယ်ဇိုင်းမား စတဲ့ ရောဂါ (၁၀၁)မျိုးကို ပျောက်ကင်းစေနိုင်တဲ့ အပြင် ကိုယ်ခံအားစနစ်ကိုကောင်းမွန်စေပြီးရောဂါဆိုးတွေမဝင်ရောက်နိုင်အောင် တားဆီးပေးနိုင်တဲ့ ဆေးစွမ်းထက် အသီးတစ်မျိုးဖြစ်တာကြောင့် စားကြည့်ဖို့ တိုက်တွန်းအကြံပြုချင်ပါတယ်။<br /><br />နောက်တစ်ချက်ကတော့ ကင်ဆာရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေနိုင်တဲ့ နေရာမှာ တစ်ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ top 10 ဝင်တဲ့အသီးဖြစ်တာကြောင့် ကင်ဆာဝေဒနာရှင်တွေအတွက်လည်း အထူး သင့်လျော်တဲ့ အသီးတစ်မျိုးဖြစ်ကြောင်း ထပ်လောင်းပြောကြားလိုက်ရပါတယ်။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:မူရင်းရေးသားသူ

“ေရာဂါေပါင္း (၁၀၁)မ်ိဳးကို ကုသေပးႏိုင္တဲ့ ရဲယိုသီးရဲ႕ အံ့မခန္းအစြမ္းနဲ႔ အသုံးျပဳပုံမ်ား”

ရဲယိုသီးကေတာ့ အသက္ႀကီးတဲ့ အဘိုးအဘြားေတြ အၿမဲစားသုံးေလ့ရွိတာကို ျမင္ေတြ႕ရမွာပါ။ ရဲယိုပင္က ရွားပါးတဲ့ အပင္မ်ိဳးမဟုတ္ပဲေနရာေဒသတိုင္းမွာ ေပါက...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္

“ဂ်ပန္စစ္သား တမလြန္က ေစာင့္ေနသည္”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-r2_K1DO5O-E/XRXThNUYElI/AAAAAAACAL0/RJMAKPf1Wp8hTE50ulTIL_kb6Py4fJxBgCLcBGAs/s1600/28.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="455" data-original-width="373" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-r2_K1DO5O-E/XRXThNUYElI/AAAAAAACAL0/RJMAKPf1Wp8hTE50ulTIL_kb6Py4fJxBgCLcBGAs/s640/28.jpg" width="524" /></a></div> <br /> “နိဟြန္းဂ်င္းႏို႔ ဟဲအိ႐ွိ (ဂ) မတဲအိမတ္စု ………………. ” ဂ်ပန္စာကိုျမင္တိုင္း အမွတ္မထင္ အသံထြက္ ဖတ္ဖတ္မိ တတ္ ေနတဲ့အက်င့္က   ဂ်ပန္စာေလ့လာေနသူ သတိုး အတြက္ အဆန္းတက်ယ္ေတာ့မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး…. ၊   ထူးဆန္းတာ က ဒီေနရာမွာ ဘာလို႕ ဒီစာမ်ိဳးကိုေတြ႕ေနရတာလဲဆိုတာကို   စဥ္းစားရၾကပ္ေနမိတာပဲ … ဒီေလာက္ေခါင္လြန္းလွတဲ့ ရြာမွာ ဂ်ပန္စာ…..အဂၤလိပ္စာ …တျခားဘာသာစကားေတြမေျပာနဲ႕ ျမန္မာစာေတာင္ ေသစာရွင္စာေလာက္ပဲ တတ္ၾက တဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ေက်ာင္းေတြမွာပဲ   ၾကီးပ်င္းလာၾကပံုရတဲ့ ရြာမွာေနသူေတြက …. ဒီလုိမ်ိဳး ဂ်ပန္စာကို   ရြာအ၀င္ အ၀ ရြာနာမည္ထိုးထားတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာရွိတဲ့ သစ္ျပားေလးမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ားထြင္းထားနိုင္တာလဲဆိုတာေလး …၊<br /><br />ရြာထဲေရာက္မွ ေဒသခံေတြကိုေသခ်ာေမးေတာ့မယ္ဆိုျပီး   သတိုး တက္ၾကြတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ ၾကိဳးေလးကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕   တင္းတင္းကိုင္ထားရင္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ …. ၊   ေျမၾကမ္းျပီး ဆိုင္ကယ္တိုးမေပါက္တဲ့ ဒီလိုေတာေတာင္ထဲမွာ ေျခေထာက္က   ပိုအသံုး၀င္ေနတယ္ေလ ၊ သတိုးက ရန္ကုန္သားစစ္…   ရန္ကုန္သားဆိုေပမယ့္ ပထ၀ီဘာသာနဲ႕ ဘြဲ႕ရေက်ာင္းျပီးထားျပီးေတာ့   လက္ရွိမွာလည္း ပထ၀ီနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ နိုင္ငံျခား ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ   ၀န္ထမ္း ၀င္လုပ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ ၊ သူတို႕အလုပ္က အလုပ္လာအပ္တဲ့သူ   လိုခ်င္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးရတဲ့အထိကို ေျမပံုတိတိက်က်ဆြဲေပးတာတို႕   ေျမတိုင္းေပးရတာတို႕ကို လုပ္ေပးရတာေလ ၊ အစိုးရေျမတိုင္းရံုးက   အလုပ္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္… ၊<br /><br />အျပင္ထြက္ field ထဲမွာ survey ဆင္းရတဲ့အခါ   ရံုးက ၀န္ထမ္းေတြကို လိုအပ္တာတစ္ကိုယ္္ရည္စာအျပည့္အစံုနဲ႕ ခရီး စရိတ္ေပးျပီး   လႊတ္တတ္တယ္…. ၊ သြားနိုင္ျခင္း မသြားနိုင္ျခင္းဆိုတာ ၀န္ထမ္းေတြမွာလည္း   ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိၾကပါတယ္ … ၊ တစ္ခါတစ္ေလ မတည္ျငိမ္ေသးတဲ့ ေဒသေတြအထိကို   သြားျပီး ေျမတိုင္းၾကရတယ္… ၊ တစ္ခါ သြားရ ရင္ အဖြဲ႕လိုက္ ၃ေယာက္တြဲ အနည္းဆံုး သြားၾကရတယ္…သံုးေယာက္လံုးက သူတို႕ေတြတိုင္းရမယ့္ ေနရာ၀န္းက်င္ကိုေရာက္ရင္   အဲ့ေနရာေတြ ကိုမေရာက္ခင္ အနီးဆံုး ေန႕ခ်င္းျပန္သြားနိုင္ေလာက္တဲ့ ဆက္သြယ္ေရးအဆင္ေျပေလာက္တဲ့   ျမိဳ႕ၾကီး ၊ ျမိဳ႕ငယ္ ၊ ရြာၾကီး ၊ ရြာငယ္ ေတြမွာ စုရပ္အျဖစ္အေျခခ်ၾကတယ္ … ၊ ေနာက္ေတာ့   သူတို႕တိုင္းတာရမယ့္ အစြန္အဖ်ား ေနရာေတြကို မတိုင္းတာခင္ရက္ပိုင္းေလာက္ေစာျပီး   ေဒသအေျခအေနကိုသြားၾကည့္ၾကတယ္ … တိုင္းတာလို႕ အေကာင္းဆံုး ေနရာ ၊   ေျမျပင္မွာ ၾကာရွည္ခံအမွတ္အသားလုပ္လို႕ရတဲ့ေနရာကိုရွာေဖြၾကတယ္ ၊<br /><br />သတိုးကိုယ္တိုင္က စြန္စားခန္းဖြင့္တဲ့စာအုပ္ေတြ သည္းထိတ္ရင္ဖိုစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ျပီးၾကီးလာတဲ့သူတစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့   စြန္႕စားရတာကိုၾကိဳက္တယ္ ၊ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ဆိုေပမယ့္ အဲ့ဒီ့လိုရူးတတ္တဲ့စိတ္ေလးနဲ႕အတူ   အရမ္းေခါင္တဲ့ေဒသေတြကို သြားဖို႕ကိစၥရွိလာတိုင္း သတိုးက ေရွ႕ဆံုးက သြားမယ့္စာရင္းေပးေလ့ရွိတယ္ ၊   တစ္ရံုးလံုးက သတိုးကို လက္ဖ်ားခါၾကတာ အဲ့လိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လည္းပါတယ္ ၊   သတိုးက သူမ်ားမသြားခ်င္…မသြားရဲတဲ့ ေနရာေတြဆို တက္တက္ၾကြၾကြ သြားတတ္တာမို႕ေလ ၊<br /><br />အခုလည္း ျမန္မာျပည္ေျမပံုထဲမွာေတာင္ ျပဴးျဖဲရွာေနရတဲ့ ေတာထဲေတာင္ထဲကရြာေသးေသးေလးတစ္ခုကို သတိုး တစ္ေယာက္တည္း ကြင္းဆင္းၾကည့္ေနျပန္တယ္… အနီးဆံုးရြာၾကီးမွာ က်န္ခဲ့တဲ့   အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သတိုး အေၾကာင္းျပန္လာတာနဲ႕အလုပ္စဖို႕ျပင္ေနၾကတယ္… ၊   ဒီခရီးစဥ္ကိုလည္းထံုးစံအတိုင္း သတိုးကိုယ္တိုင္ စိတ္အား ထက္သန္စြာနဲ႕ ေရြးထားတာမဟုတ္လား…. ။<br /><br />“ အရီးေလး မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ… ေက်းဇူးျပဳျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ရြာက   တာ၀န္ရွိတဲ့သူဆီကိုလမ္းညြန္ေပးပါလားခင္ဗ်ာ … ”   ရြာ၀င္၀င္ျခင္းမွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ရြာသူအေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ကို   ေဖာ္ေရြရိုးသားတဲ့ေလသံနဲကႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ျပီး လွမ္းညြန္ဖို႕   အကူညီေတာင္းလိုက္ေတာ့ အေဒၚၾကီးက သတိုးကို လူစိမ္းမို႕ထင္တယ္   အံ့ၾသတၾကီးၾကည့္ေနရင္းက လမ္းညြန္ေပးလိုက္တယ္… ၊<br /><br />မၾကာခင္မွာပဲ သတိုးတစ္ေယာက္ သူၾကီးအိမ္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ ၊   သူၾကီးအိမ္ကိုအေရာက္ခင္လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာ တစ္ရြာလံုးမွာရွိတဲ့   လူေတြ ေနပံုထိုင္ပံု ၊ အိမ္အေနအထားေတြကိုလည္း အကဲခတ္ခဲ့ေသးတယ္ ၊   ထူးထူးျခားျခားရယ္ လို႕မေတြ႕ေသးဘူး ၊ အျခားရြာပံုစံေတြအတိုင္းပါပဲ… ၊   သူၾကီးအိမ္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္းတစ္ျခားရြာေတြက သူၾကီးအိမ္ ေတြလို   တစ္ရြာလံုးမွာ အခန္႕ထည္ဆံုးျဖစ္ေနတာကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရတယ္ ၊   အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့ ရြာသူၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကိုလွမ္းေျပာလိုက္တယ္   ဒီအခါမွ အိမ္ထဲက သူ႕ကိုစိမ္းစိမ္းၾကီးၾကည့္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြက   သူၾကီးကိုသြားေခၚေပးျပန္တယ္…မၾကာခင္မွာပဲ ၀၀ဖိုင့္ဖိုင့္ၾကီးနဲ႕လူတစ္ေယာက္   အိမ္ထဲကေနထြက္လာခဲ့တယ္ …. ။<br /><br />“က်ဳပ္ကိုေမးေနတယ္ဆိုတာ ဒီကေမာင္ရင္ထင္တယ္ ”   အေျခအေနကိုၾကည့္ျပီး ရြာသူၾကီးမွန္းသိသြားေတာ့ သတိုးက   သူ႕ရဲ႕ခါးကို ေလးေလးနက္နက္ဟန္ေလးနဲ႕ ကိုင္းညြတ္ခ်လိုက္ျပီးေတာ့   “ ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ…သူၾကီးမင္း ခင္ဗ်.. ကၽြန္ေတာ္က   ရန္ကုန္ကေနလာခဲ့တာပါ….၊ အဘတို႕ရြာရဲ႕နယ္နိမတ္တစ္ခုမွာ ေျမတိုင္းလို႕ရတဲ့ ေနရာရွိမရွိ ရြာအေျခအေန ကိုလာေလ့လာတာပါ ၊ အဘဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္လာေတာင္းရင္းနဲ႕   ရြာထဲမွာ တစ္ညေလာက္ တည္းခ်င္လို႕ အကူအညီေလးလည္းလာေတာင္းတာပါသူၾကီးမင္းခင္ဗ်ာ ”<br /><br />“ေအးကြယ္…ရြာထဲမွာ တည္းဖို႕ကေတာ့မပူပါနဲ႕   ေမာင္ရင္တို႕ တိုင္းတာတယ္ဆိုတာေတြကိုေတာ့ တို႕ေတြ နားမလည္ ပါဘူးကြယ္…   ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ရင္တို႕အလုပ္က က်ဳပ္တို႕ရြာကိုမထိခိုက္ဘူးေသခ်ာရင္ လုပ္ေပါ့ကြယ္…. ၊   ခြင့္ျပဳျပီး သားပါ… ဒီေလာက္ေခါင္တဲ့ရြာေလးအထိလာနိုင္တဲ့ ျမိဳ႕သားဆိုလို႕လည္း   က်ဳပ္တစ္သက္ ေမာင္ရင္တစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ဖူးေသးတယ္ ဟား..ဟား..   ေၾသာ္ဒါနဲ႕ ေမာင္ရင့္နာမည္က ဘယ္သူ ”   ေဖာ္ေရြသေဘာေကာင္းလြန္းတဲ့ သူၾကီးေၾကာင့္   သတိုး အလုပ္အတြက္ ပထမအဆင့္ေအာင္ျမင္သြားတာမို႕   ျပံဳးရင္း သက္ျပင္းေလးခိုးခ်မိလိုက္ျပီး   “ ဟုတ္ကဲ့ဗ် ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က သတိုးပါဗ်ာ (….)ကုမပၸဏီက၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ပါ ”<br /><br />“ေအးကြယ္…သတိုး..လူေလးလည္းဗိုက္ဆာေရာေပါ့   ကဲကဲလာ ေဟာ…ဟိုဘက္မွာျမင္ေနရတဲ့အိမ္ေလးေတြ႕လား အဲ့ဒီ့ အိမ္မွာ ဂ်ပန္ၾကီးဆိုတဲ့ ဘၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္   သူ႕ဆီမွာ တည္းခိုရင္း ေရမိုးခ်ိဳး ခဏနားဦးကြယ္….   လာလာ ငါလို္က္ ပို႕ေပးမယ္ ”   သတိုးတစ္ေယာက္ ရြာသူၾကီးေနာက္က ကုတ္ကုတ္ေလး   လိုက္သြားခဲ့လိုက္တယ္ ။   အိမ္ရဲ႕ အေနအထားက ေတာ္ေတာ္ခိုင္ခံ့တဲ့ သစ္မ်ိဳးေတြကိုသံုးထားပံုရတယ္… ၊   ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ နည္းစနစ္ေတြ ထုပ္တန္း ေတြ ကို ခ်ဳပ္ထားပံုေတြ ၊ အိမ္တိုင္အေနအထားေတြကို   အိမ္ထဲေရာက္မွ ပိုသတိထားမိသြားတယ္ … အတြင္းပိုင္း အေနအထား တစ္ခ်ိဳ႕က ျမန္မာနည္းနဲ႕လံုး၀မတူပဲ   အျပင္ကၾကည့့္ရင္သူလိုကိုယ္လိုဆိုေပမယ့္ အထဲက်မွ ပိုသိသာကြဲလြဲေနတာကို   ျမင္လိုက္ရတယ္ ၊<br /><br />အိမ္ထဲမွာေတာ့ ဆံပင္ေတြေဖြးေဖြးျဖဴေနတဲ့ အသက္ ၆၀ ၀န္းက်င္   လူၾကီးတစ္ေယာက္ကို ထိုင္လ်က္သား တစ္ခုခု ကိုေလးေလးနက္နက္ေတြးေနတဲံပံုစံမ်ိဳးနဲ႕   ျမင္လိုက္ရတယ္ ၊   “ ဂ်ပန္ၾကီးေရ … ဒါက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကလာတဲ့ ဧည့္သည္ ကြဲ႕…တို႕ရြာမွာလည္း မင္းတစ္အိမ္တည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႕က်က်နနေလးရွိျပန္… ၊   မင္းအိမ္မွာလည္း မင္းတစ္ေယာက္ တည္းဆိုေတာ့ လူငယ္ေလး ေနရထိုင္ရတာ   လြတ္လပ္တာေပါ့ကြယ္…. ကဲ လူေလး သတိုးေရ … ဂ်ပန္ၾကီးနဲ႕သာ ေနရစ္ ခဲ့ေပေတာ့   လိုအပ္တာရွိရင္ အဘဆီအခ်ိန္မေရြးလာခဲ့ေနာ္…. ဂ်ပန္ၾကီးေလး ေကာင္ေလးကို   ဂရုစိုက္ေပးလိုက္ဦးကြာ… ”<br /><br />သူၾကီးက သတိုးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီးျပန္သြားေတာ့   ဂ်ပန္ၾကီးဆိုနဲ႕သတိုးသာက်န္ခဲ့တယ္   “ ေကာင္ေလး…မင္းတို႕ ရန္ကုန္ ကို ငါတစ္ေခါက္ေတာ့ေရာက္ဖူးတယ္   ငါေရာက္တုန္းကအေျခအေနနဲ႕အခုဆို အမ်ားၾကီးကြဲလြဲေနျပီထင္ရဲ႕ ”   “ အဘက ဘယ္တုန္းကေရာက္ဖူးတာလဲ ”   သတိုး ရုတ္တရက္ေမးလိုက္တဲ့စကားကို မေျဖခ်င္သလိုနဲ႕   လႊတ္ခနဲထြက္သြားတဲ့ သူ႕စကားကို သူျပန္ထိန္းတဲ့ပံုစံနဲ႕ ဂ်ပန္ၾကီးက   “ လူေလး မင္းေရအရင္ခ်ိဳးေခ်…ျပီးမွ တို႕တူ၀ရီးေတြ   စကားေအးေဆး ေျပာၾကတာေပါ့ကြယ္…. ”   သတိုးစိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္ေနေပမယ့္ အိမ္ရွင္စကားမုိ႕   အဒြန္႕မတက္၀ံ့ေတာ့ဘဲ အိမ္ေရွ႕က အ၀ီစိေရတြင္းေလးနားမွာ ေရအရင္ေျပးခ်ိဳးလိုက္တယ္ …. ၊<br /><br />ေရခ်ိဳးျပီးျပန္တက္လာေတာ့ အိမ္ထဲမွာ ရြာထမင္း၀ိုင္းေလးနဲ႕ အဆင္သင့္   ျပင္ျပီး ေစာင့္ေနတဲ့ ဂ်ပန္ၾကီးကို ေတြ႕လိုက္ရ တယ္ ၊ သတိုးလည္းတစ္ေနကုန္   ပင္ပန္းလာတာမို႕ ျမန္ျမန္အ၀တ္လဲျပီး ထမင္းကိုအငမ္းမရ စားေသာက္လိုက္တယ္ ၊   ဗိုက္ကေလးျပည့္သြားေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲတစ္ခုခု ေတြးမိလာတယ္…. ၊   ဒီအဘနာမည္က ဂ်ပန္ၾကီးတဲ့…ရြာအ၀င္၀မွာ လည္း ဂ်ပန္စာေတြေရးထားတာျမင္ခဲ့တယ္… ၊   ဒီစာေတြက ဒီအဘလက္ခ်က္မ်ားလား… ၊ ဒါဆို ဒီဘဘ ဂ်ပန္ၾကီးက ဂ်ပန္စာေတြတတ္ေနတာလား ၊   ဒီလိုေခါင္လြန္းတဲ့ေနရာမွာ ဒီစာေတြကိုဘယ္လိုသင္ခဲ့တာလဲ… ၊ ရန္ကုန္ကိုလည္း သူေရာက္ဖူးတယ္ေျပာတယ္၊   သူ႕နာမည္ကေရာ ဘာလို႕ ဂ်ပန္ၾကီးျဖစ္ေနတာလဲ…. ၊   သတိုးရဲ႕အေတြးစေတြကုိ အသံတစ္သံက ေခ်ဖ်က္လိုက္ေတာ့တယ္<br /><br />“ လူကေလး…အဘနာမည္ကိုစိတ္၀င္စားေနတာထင္တယ္…ဟားဟား ”   သတိုးတစ္ခ်က္အံ့ၾသျပီး မ်က္နာ ဟန္မေဆာင္ နိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားမိတယ္   စိတ္ထဲမွာလည္း ဒီအဘ ငါ့စိတ္ထဲကအေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လိုမ်ားသိေန သလဲလို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္ ၊   အေတြးစေတြနဲ႕အတူ ေခါင္းကိုတဆက္ဆက္ျငိမ့္လိုက္မိတဲ့ေနာက္ ဂ်ပန္ၾကီးဆိုသူအဘက   “ မအံ့ၾသပါနဲ႕…လူစိမ္းတိုင္း အဘကိုစိတ္၀င္စားၾကတာ မစမ္းပါဘူး … ”   “ ဟုတ္တယ္ အဘ…အဘနာမည္ရယ္ ၊ ရြာအ၀င္အ၀မွာေရးထားတဲ့ စာအေၾကာင္းရယ္ကုိ   ကၽြန္ေတာ္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနတာ ”   “ ေၾသာ္…လူေလးက အဲ့စာေလးကို ျမင္ခဲ့ေသးတယ္ေပါ့ေလ…. ”   “ ဟုတ္တယ္အဘ ကၽြန္ေတာ္က ဂ်ပန္စာကိုေလ့လာေနတဲ့သူတစ္ေယာက္မို႕ အဲ့ဒီ့စာေလး ကို လည္း ေသခ်ာနားလည္တယ္ အဘ ”<br /><br />“ လူေလးက ဂ်ပန္စာသင္ေနတာလား….ဒါဆိုပိုအဆင္ေျပတာေပါ့……   ဒီစာေလးရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို လူေလးဘယ္လို နားလည္လဲ ”   သတိုး အေျဖၾကပ္သြားျပီးေတာ့ သူေတြးမိသလို   စာလံုးေပါင္းမိတဲ့အတိုင္းေျပာခ်လိုက္တယ္   “ 日本人のへいしが待っています { じじつ }   နိဟြန္းဂ်င္းႏို႔ ဟဲအိ႐ွိ (ဂ) မတဲအိမတ္စု   ဂ်ပန္စစ္သား ေစာင့္ေနသည္ …. လို႕ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ အဘ…. ”   ဒီအခါမွ ဂ်ပန္ၾကီးက ေက်နပ္သြားဟန္နဲ႕   “ လူေလးေျပာတာမွန္တယ္ …. အဘက လူေလးဂ်ပန္စာတကယ္တက္မတက္   စမ္းၾကည့္ခ်င္လို႕ေမးလိုက္တာပါ…. ဟား… ”   “ ဒါဆို အဘ ဒီစာအေၾကာင္းနဲ႕ အဘနဲ႕ဘယ္လိုဆက္စပ္တယ္ဆိုတာ   ကၽြန္ေတာ္ သိခြင့္မ်ားရနိုင္မလားခင္ဗ်ာ ”   “ လူေလးက ေခတ္ပညာတတ္ဆုိေတာ့ အဘျပန္ေျဖတာေတြကို   ယံုၾကည္ဖို႕ခတ္ေနမယ္… ၊ ေနာက္ျပီးအဘကိုလည္း လူလိမ္ၾကီး ၊ အရူးၾကီးလို႕   ထင္မွာလည္းစိုးတယ္ကြယ္..ေျဖခ်င္ေပမယ့္ မေျဖသင့္ဘူးလို႕ထင္တယ္ကြယ္ ”<br /><br />“ ဟာအဘရယ္ မဟုတ္တာပဲ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က သိခ်င္လို႕   ေမးတာပဲအဘရယ္… အဘက ပံုမွန္လူတစ္ေယာက္ ဆုိတာလည္း   အဘနဲ႕ စေတြ႕ျပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သိတယ္… ဘာလို႕လဲဆို   ကၽြန္ေတာ္က စာဖတ္ရတာ အရမ္း ၀ါသနာပါတယ္… ၊ ပံုမွန္ျဖစ္ေနတဲ့သူနဲ႕   စိတ္တဇျဖစ္ေနတဲ့သူကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းခြဲတတ္ပါတယ္…   အထူး သျဖင့္ မ်က္လံုးက စကားေတြကို ဖတ္ျပီးေတာ့ပိုသိတာေပါ့အဘ… ”   “ လူေလးက လူေတာ္ပဲ ကိုယ္ဖတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ ေတြထဲက ပညာေတြကိုပါ   လက္ေတြ႕အသံုးခ်တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့…ကဲပါေလ…လူေလးယံုၾကည္တယ္ဆိုေတာ့   အဘ ဆက္ေျပာရမွာေပါ့….<br /><br />ဒီလိုကြဲ႕….   အရင္တုန္းက အဘတို႕ဒီရြာေလးက ရြာရယ္လို႕သက္သက္မွတ္မွတ္ မရွိေသးတဲ့အခ်ိန္….   လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြအမ်ားၾကီးၾကာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကေပါ့…. ၊   ဒီရြာမွာ ဂ်ပန္တပ္သားေတြအမ်ားၾကီး တပ္စြဲခဲ့ၾကတဲ့ စစ္စခန္း တစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးတယ္… ”   “ ဟင္… အဘဒီအသက္အရြယ္နဲ႕ ဂ်ပန္ေတြရွိခဲ့တယ္လို႕ ဘာလို႕တပ္အပ္ေျပာနိုင္တာလဲ…   အဲ့တုန္း က အခ်ိန္ဆို အဘက ေမြးျပီးမို႕လို႕လား….ဒါမွမဟုတ္ အဘရဲ႕ အဘိုးအဘြားေတြျပန္ေျပာျပတာလား ”   “လူေလး က သိပ္ေလာသကို……ဒီမယ္..   အဘေျပာတာေလးကိုသာ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕နားေထာင္ၾကည့္….   ဒီဇာတ္လမ္းက လံုး၀ ျဖစ္ရပ္မွန္ဆိုတာ အဘအသက္နဲ႕ရင္းျပီးအာမခံရဲတယ္   ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ပရေလာကနဲ႕သက္ဆုိင္တဲ့ ေသြးပ်က္စရာေလး ေတြ နည္းနည္းေတာ့ပါမယ္   လူေလးသရဲေတြဘာေတြ ေၾကာက္တတ္လား ”<br /><br />သတိုး မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္တယ္   “ ဗ်ာ…ကၽြန္…ကၽြန္…ကၽြန္ေတာ္လား အဘ…   ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္…ေၾကာက္တတ္တာေပါ့ဗ်ာ… ဒါေပမယ့္   ခရီးေတြဘာေတြသြားေတာ့ ေၾကာက္တိုင္းအျမဲရြတ္တတ္တဲ့   သရဏဂံုေလးအားကိုးျပီးသြားလာေနတာပဲအဘေရ   ပရေလာကကို သူမ်ားေတြဘယ္လိုနားလည္ထားတယ္ေတာ့မသိဘူး   ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ကိုယ္တည္းမဲ့ေနရာေရာက္ရင္   ကိုယ့္အရင္ေရာက္ခဲ့ ပိုင္ခ့ဲ့တဲ့သူေတြအပါအ၀င္ အားလံုးကို ေမတၱာပို႕ အမွ်ေ၀ျပီးမွ   အိပ္ျဖစ္တယ္…အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ထင္တယ္…အခုထိေတာ့ တစ္ၾကိမ္မွ မၾကံဳေသးဘူး အဘေရ… ”<br /><br />“ ဟား… ဒီေလာက္ဆို လူေလး ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္တတ္တယ္ဆိုတာ   အဘသိပါျပီ….အေပါ့အပါးကိစၥရွိရင္ တခါတည္း သြားထားေနာ္… ”   သတိုးက ေခါင္းခါျပေတာ့ ဂ်ပန္ၾကီးက တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ရင္း   “ ကဲ ..ဒါဆိုလည္း တို႕ေတြ လြတ္လပ္ေလး မရေသးတဲ့ေခတ္….   ျမန္မာ့ေျမက ဂ်ပန္ေတြကို အဂၤလိပ္နဲ႕ ျမန္မာ့မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ့ ေပါင္းျပီး   တြန္းလွန္တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ေခတ္ကေလးတစ္ခုဆီကို ျပန္သြားလိုက္ၾကတာေပါ့………   အဲ့ဒီ့တုန္းကေလ……… ”<br /><br />“ ရဲေဘာ္တို႕ သင္တို႕သည္ အမိဂ်ပန္ျပည္ၾကီးနဲ႕   ဂ်ပန္ဘုရင္မင္းျမတ္အတြက္ အမႈေတာ္ထမ္းရြက္ေနၾကတဲ့   ရဲရဲေတာက္ သူရဲေကာင္းေတြျဖစ္ၾကတယ္…. ၊ ဒီေတာ့   တို႕ေသြးေတြ ဘယ္ေလာက္ရဲတယ္ဆိုတာကို ဒီေန႕ ေျမာက္ပိုင္း   စစ္ေျမျပင္မွာ ျပသခြင့္ရေတာ့မယ္… ဂ်ပန္စစ္သားေတြဆိုတာ   ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္မခ်ဘူး… ၊ မေတာ္တဆ ရႈံးနိမ့္ သြားရင္ေတာင္   ရန္သူ႕လက္မွာ အေသမခံဘူး…. ၊ ကိုယ့္ဘာကိုယ္သက္ေသပစ္ၾကရမယ္ ၊   ရဲေဘာ္တို႕ အမိဂ်ပန္ အင္ပါယာၾကီးနဲ႕ ဂ်ပန္ဘုရင္မင္းျမတ္အတြက္   အသက္ေပးဖို႕ အဆင္သင့္ပဲလား….ေဟ့ ”   “ အဆင္သင့္ပါပဲ ဗို္လ္ၾကီး ”   “ ေကာင္းျပီ တို႕ေတြ ေအာင္ပြဲခံဖို႕ ရန္သူေတြကို   အကုန္ သုတ္သင္ၾကဖို႕ ျပင္ဆင္ထားၾက ဒီည တိုက္ပြဲေနရာကို   သြားၾကမယ္ ၊ လက္ဦးမႈယူထားရမယ္ ၾကိဳတင္ဗ်ဴဟာခင္းထားနိုင္မွ   ျဖစ္မယ္ မဟုတ္ရင္ ဟို ဗမာေကာင္ အစုတ္ပလုတ္ ေတြနဲ႕ အရွည္ေကာင္   အဂၤလိပ္ေတြ တို႕ကို လာသတ္ၾကလိမ့္မယ္ ၊ ကဲျပင္ၾကေတာ့ ရဲေဘာ္တို႕.. ”<br /><br />ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ၾကီးရဲ႕ အာဏာသံနဲ႕အမိန္႕ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ တပ္စခန္းမွာရွိတဲ့   စစ္သားေတြအကုန္လံုး ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္း ေတြကို ခ်င္ခ်င္း ေျပးလႊားစစ္ေဆးၾကရင္း   စစ္၀တ္စံုအျပည့္အစံု၀တ္ေနၾကတယ္ ၊ အားလံုးကိုယ္စီက ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ၾကရင္းနဲ႕   ျပာယာခတ္ေနၾကပံုက ပုရြတ္ဆိတ္ကေလးေတြ မိုးရြာခါနီးမို႕ တြင္းနား၀န္းက်င္မွာ   ဟိုေျပးဒီေျပး ျဖစ္ေနၾကပံုနဲ႕ တူေနတယ္…. ၊   အဲ့လို ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ စစ္သားေပါင္းမ်ားစြာထဲကမွ အမွတ္မထင္   ဂ်ပန္ စစ္ဗိုလ္ၾကီးနားက ျဖတ္သြားေတာ့မယ္လို႕ျပင္ေနတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားေလး အိုးယားစံ ကို   ျမင္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ဗိုလ္ၾကီးက လွမ္းေခၚလိုက္တယ္ … ၊<br /><br />“ အိုယားစံ …ဒီလိုခဏလာစမ္း ”   “ ေရာက္ပါျပီ ဗိုလ္ၾကီး …အေလး..ျပဳ ”   “ ေအး…မင္းကို ငါ တာ၀န္တစ္ခုေပးစရာ ရွိတယ္။ မင္းတာ၀န္ေက်ေအာင္ ထမ္းေဆာင္မယ္မဟုတ္လား”   အထပ္က ဗိုလ္ၾကီးရဲ႕အမိန္႕ကို စိတ္၀င္တစားနဲ႕   အိုယားစံတစ္ေယာက္ နားေထာင္ရင္း   “ ဟုတ္ တာ၀န္ေက်တဲ့အထိ အသက္ေပးျပီး   တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ပါ့မယ္လို႕ ကတိျပဳပါတယ္ ”   “ ေကာင္းျပီ….ဒီတပ္ရင္းေတြအားလံုးက မနက္ျဖန္ တိုက္ပြဲကိုသြားၾကရေတာ့မယ္ ငါတို႕ျပန္လာခ်င္ လည္းျပန္လာနိုင္မယ္ မလာခ်င္လည္းမလာနိုင္ေတာ့ဘူး… ၊   ဒါေပမယ့္ မင္းကေတာ့ တို႕နဲ႕ မလိုက္ရဘူး…..ဒီေနရာကို တို႕ေတြ ျပန္မလာနိုင္ခင္အထိ   ဒီစခန္းေနရာကေန တစ္ဖ၀ါးမွ မခြါဘဲ ကာကြယ္ေစာင့္ေရာက္ေပးရမယ္လို႕   အမိန္႕ေပးခဲ့ တယ္ ရဲေဘာ္ အိုယားစံ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ပါ ”<br /><br />“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဗိုလ္ၾကီး ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေသတဲ့အထိ တာ၀န္ကို   အသက္နဲ႕လဲျပီး ထမ္းေဆာင္ပါ့မယ္လို႕ ကတိျပဳပါ တယ္ … ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္က်တဲ့ေနရာမွာ   ရန္သူေတြတစ္ေယာက္မွ မလာနိုင္တဲ့အထိ အသက္ေပးကာကြယ္္သြားပါမယ္ ၊   ဂ်ပန္အင္ပါယာၾကီး ေနမင္းၾကီးလို ေတာက္ပပါေစ……. အေလးျပဳ ”   အိုယားစံရဲ႕ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့ေလသံနဲ႕ စကား ကို ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ၾကီးက   ေက်နပ္သလိုနဲ႕ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ရင္း အိုယားစံရဲ႕ ပုခံုးကို ပုတ္လိုက္ရင္း   ထြက္သြားေတာ့ တယ္ ၊   အဲ့ဒီ့ေန႕ညက ဂ်ပန္ဗိုလ္ၾကီးနဲ႕ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေရာင္းရင္း တပ္မေတာ္သားေတြကို   ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရ လိုက္ျခင္းလို႕ဆိုရမယ္…. ။<br /><br />တိုက္ပြဲ၀င္ ဂ်ပန္စစ္သည္ေတာ္ေတြအားလံုးကို   ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ နဲ႕ မဟာမိတ္တပ္ေတြ ႏွစ္ဖြဲ႕ေပါင္း အင္အား အလံုးအရင္းလက္နက္အျပည့္အစံု   ေလေၾကာင္းအင္အားေတြေရာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ တင္းမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ ဂ်ပန္စစ္သား ေတြ   အတုန္းအရုန္း ေသဆံုးသြားၾကျပီး တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးသြားၾကတယ္… ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြက   မေန႕တစ္ေန႕က လိုပါပဲ…. မေန႕ကမွ တစည္းတလံုးတည္း နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြသီဆို ၊   ညစာကိုအတူတူ၀ိုင္းဖြဲ႕စား ၾကရင္း မနက္ဘက္ စစ္ထြက္သြားၾကတဲ့ ေရာင္းရင္းေတြ   တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ ျပန္မလာေလျခင္းဆိုကတည္းက အိုယားစံ အေျခအေနကို   ရိပ္စားမိလိုက္တယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ကတိတည္ သစၥာေစာင့္တတ္ အမိန္႕နာခံလြန္းတဲ့   ဂ်ပန္စစ္သား ပီပီ သူ႕အထက္ က အရာရွိေပး ခဲ့တဲ့ အမိန္႕အတိုင္း ေက်ပြန္ေအာင္   စခန္းေဟာင္းေနရာေလးမွာ ပုန္းေအာင္း ေနရင္း ရန္သူ႕တပ္ေတြ ျဖတ္သန္းအလာကို   ေစာင့္ရင္း မိုင္းေတြၾကိဳေထာင္ထားလိုက္တယ္ ၊<br /><br />နာရီပိုင္းအတြင္း သူမွန္းထားတဲ့အတိုင္းပဲ   ရန္သူ႕စစ္တပ္က အလံုးအရင္းနဲ႕ ေျပး၀င္လာၾကတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္ ၊ သူေထာင္ထားတဲ့မိုင္ေတြေၾကာင့္   လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေၾကြလြင့္သြားၾကျပီ…အခု သူ႕ဘ၀ရဲ႕အခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္ျပည္ၾကီးမွာရွိတဲ့   သူ႕အေမနဲ႕ ေမြးရပ္ေျမက မိသားစုေတြကို တစ္ခ်က္သတိရသြားမိတယ္ … ၊ တစ္ဖက္မွာလည္း   ဂ်ပန္နိုင္ငံေတာ္အတြက္ ဂုဏ္ယူစြာ အသက္ေပးရေတာ့မွာမို႕ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာမ်က္ရည္က်လိုက္မိရင္း   စက္ေသနတ္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း အသံအက်ယ္ၾကီးနဲ႕မာန္တင္းေအာ္လိုက္ရင္း   ေသနတ္ကိုက်ည္ကုန္တဲ့အထိ ဆြဲရမ္းပစ္လိုက္တယ္…. ၊   “ ဂ်ပန္အင္ပါယာၾကီး အဓြန္႕ရွည္ပါေစ … ”   “ ဒတ္…ဒတ္…ဒတ္…ဒတ္…ဒတ္…ဒတ္ ”   “ ေဖာင္းေဖာင္းေဖာင္း ဒိုင္း ”   မၾကာခင္မွာပဲ တစ္ဖက္က လာတဲ့ က်ည္ဆံမိုးေတြက   အိုယားစံရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ေဖာက္၀င္လွ်ိဳထြက္သြားေတာ့တယ္ ၊   အိုယားစံတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ႕ သူ႕တာ၀န္ကိုေက်ပြန္ေအာင္   မထမ္းေဆာင္နိုင္ေတာ့ဘူး ၊ ဒီေနရာကို မကာကြယ္နိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့   အသိေတြနဲ႕ မ်က္လံုးမမွိတ္နိုင္ စိတ္မခ်နိုင္စြာနဲ႕ ေျမျပင္ေပၚ ပတ္လက္လန္လဲက်သြားေတာ့တယ္ ၊   စစ္ယူနီေဖာင္းတစ္ခုလံုးကေတာ့ ရဲရဲနီလို႕…… ။<br /><br />လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္း ၊ ရြာငယ္ေလးရွိတဲ့နယ္ေျမအပိုင္းေတြမွာ   ေအးခ်မ္းေနျပီး ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ စစ္ပြဲရဲကအပ်က္အစီးေတြၾကားထဲကေန   ျပန္ ကုန္းထဖို႕ ၾကိဳးစားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ေလး…. ၊ တစ္ခ်ိန္က အိုယားစံတို႕   ဂ်ပန္စစ္တပ္ေတြ စခန္းခ်ခဲ့ၾကတဲ့ေနရာေလးမွာေတာင္ ရြာငယ္ေလးတစ္ခု   ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ… ၊   အဲ့ဒီ့ရြာေလးမွာေနၾကတဲ့သူ ေတြက အျခားအျခားေသာ ေနရာေတြကေန   ေရခံေျမခံေကာင္းမြန္တဲ့ေနရာတစ္ခုကိုရွာေဖြေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကတဲ့သူေတြမို႕   ဒီနယ္ရဲ႕ ငယ္ေမြးျခံေပါက္ေတြ မဟုတ္ၾကဘူး… ၊ ဒီေျမသမိုင္းေၾကာင္းကို   မသိၾကသလို … ၊ ဒီေျမျပင္မွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ် သမိုင္းပံုရိပ္ေတြကိုလည္း   မသိနိုင္ၾကဘူး…. ၊   ရြာကေလး အိမ္ေျခ ဆယ္ဂဏန္းေလာက္နဲ႕ အစျပဳထားတာမို႕   လူအရမ္းနည္းျပီး ေတာထဲေတာင္ထဲမွာည္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အျပင္ေလာက   ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ အသြားအလာ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္ေနသလုိျဖစ္ေနျပန္တယ္   လိုအပ္တာမွန္သမွ်ကိုလည္း ရြာထဲတင္ အျပန္အလွန္ ကူညီၾကရင္းျပည့္စံုေနျပီးသားမုိ႕   အျပင္ထြက္ျပီး တစ္ျခားရြာေတြဆီအဆက္အသြယ္နည္းပါးတာလည္းပါတယ္ ၊<br /> <br /><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Ay9AdD85xMU/XRXThKApHaI/AAAAAAACAL4/RI6X-E-nDHkXmxNyLajhL8BML9ATim6CACLcBGAs/s1600/29.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="500" height="472" src="https://1.bp.blogspot.com/-Ay9AdD85xMU/XRXThKApHaI/AAAAAAACAL4/RI6X-E-nDHkXmxNyLajhL8BML9ATim6CACLcBGAs/s640/29.jpg" width="640" /></a><br /><br /> ရြာထဲမွာ ရြာျပင္ဘက္ကတစ္ျခားရြာေတြနဲ႕ျမိဳ႕ေတြဆီကို အျမဲလိုလို မျဖစ္မေန   အဆက္အသြယ္လုပ္ေနရတဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ေတာ့ရွိေနေသးတယ္ ၊   အဲ့ဒီ့အိမ္က ကိုဘေက်ာ္ နဲ႕ မၾကင္ျမိဳင္ တို႕ အိမ္ပဲ ၊ ကိုဘေက်ာ္တို႕ လင္မယားက   သားသမီးမထြန္းကားၾကဘူး ၊ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ယာအလုပ္အကိုင္ကိုလည္း   ၀ါသနာမပါၾကတာမို႕ အနီးဆံုးမွာရွိတဲ့ ျမိဳ႕ေတြ ၊ နယ္ေတြ အထိ တက္ျပီး လိုအပ္တဲ့   ကုန္ေျခာက္ေလးေတြကို ၀ယ္ျပီး ရြာထဲမွာ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္အေသးေလးဖြင့္ရင္း   စီးပြားရွာျဖစ္တယ္ ၊ သူတို႕အလုပ္အကိုင္ေလးက အလုပ္ျဖစ္တယ္လို႕ဆိုရမယ္ ၊   တစ္ရြာလံုးေျပးၾကည့္မွ ဒီတစ္ဆိုင္တည္း ရွိတာမို႕ စီးပြားေရးက အဆင္ေျပတယ္ေလ ၊   ကိုဘေက်ာ္ တစ္ခါတစ္ခါ ျမိဳ႕ဘက္ကို ခရီးသြားရင္ သံုးေလးရက္ေလာက္အထိၾကာတတ္တယ္ ၊   တစ္ေန႕ ထံုးစံအတိုင္း ကိုဘေက်ာ္တို႕ ဆိုင္ငယ္ေလးအတြက္   ကုန္ေျခာက္ပစၥည္းေလးေတြလိုအပ္လာေတာ့ ျမိဳ႕ဘက္ဆီကို သြားဖို႕အေၾကာင္းဖန္လာျပန္တယ္ ၊   ထံုးစံအတိုင္း သူ႕ရဲ႕ မယားေခ်ာေလး မၾကင္ျမိဳင္ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ျမိဳ႕ကိုတစ္ေယာက္တည္း   ထြက္သြားလိုက္တယ္ ၊ သူ႕ေက်ာမွာပိုးထားတဲ့ ေဘးလြယ္အိတ္ထဲမွာေတာ့ သူအျမဲေဆာင္တတ္တဲ့   ေဆာင္ဓါး ဓါးေျမွာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ရိကၡာေျခာက္ေတြ ပါေလ့ရွိတယ္ ၊ ဒီလိုနဲ႕   ကိုဘေက်ာ္တစ္ေယာက္ ျမိဳ႕တက္သြားျပီး လိုအပ္တဲ့ အသား ငါး အေျခာက္အျခမ္းေတြ   ကုန္ေျခာက္ေတြကို သယ္လာျပီး တစ္ေယာက္တည္း ရြာဆီျပန္လာျဖစ္တယ္ …. ၊<br /><br />ခါတိုင္းသူျပန္လာေနက်က မနက္ပိုင္း… ၊ ဒီတစ္ၾကိမ္လမ္းမွာစီးလာတဲ့ ကားၾကီးက   ပ်က္ေနတာနဲ႕မို႕ ညအခ်ိန္မေတာ္ၾကီးမွ ရြာထဲကို ၀င္လာျဖစ္တယ္… ၊ ရြာကလည္း လမ္းမၾကီးကေန   ရြာအထဲကိုေရာက္ဖို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ရတာမို႕ ပါလာတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ မနိုင္တနုိင္နဲ႕   နားလိုက္ ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္နဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း လွမ္းလာခဲ့တယ္ ၊ အစကတည္းက   အေၾကာက္အလန္႕မရွိတဲ့သူမို႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို သိပ္ဂရုမစိုက္ေန တတ္ဘူး… ၊ ဒါေပမယ့္   ရြာအ၀င္အ၀ေနရာနားအေရာက္ ရြာအ၀င္မွာရွိတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္နားေရာက္ေတာ့   ေညာင္ပင္ၾကီးက ေလမတိုက္ပဲ ယိမ္းယိုင္ေနတာကို ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ႕လိုက္ရတယ္ ၊   ရုတ္တရက္မုိ႕ စိတ္ထဲ ထူးဆန္း ေန တာရယ္ တစ္ခါမွ ဒီလိုမၾကံဳဖူးတာရယ္ေၾကာင့္   ကိုဘေက်ာ္ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္မိသလို ျဖစ္သြားမိတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္္   ကိုဘေက်ာ္ အပင္ၾကီးကိုမၾကည့္ပဲ ေအာက္ကိုငံု႕ထားရင္း လမ္းဆက္ေလ်ာက္လိုက္တယ္ ၊   အပင္ၾကီးနားေရာက္ေလေလ ေက်ာထဲမွာ စိမ့္တက္လာေလေလျဖစ္ေနျပန္တယ္ ၊   လမ္းတစ္ေလ်ာက္ၾကည့္ျပန္ ေတာ့ လည္း ညေမွာင္ေမွာင္ၾကီးမွာ သက္ရွိဆိုလို႕   ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတာမို႕ နည္းနည္းေလးေတာ့ အားငယ္မိသြားသလိုခံစားမိလိုက္ရတယ္ ၊<br /><br />မၾကာခင္မွာပဲ နားထဲမွာ စကားသံေတြဆက္တိုက္ၾကားေနရတယ္ ၊ သူၾကားေနရတဲ့   အသံေတြက ပီပီသသပါပဲ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစကားမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘာေတြေျပာေနမွန္း   သူနားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ၊ ေနာက္ေတာ့အမွတ္မထင္ အရဲစြန္႕ျပီး ေညာင္ပင္ၾကီးဆီကို   လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေညာင္ပင္ၾကီးေပၚမွာ မ်က္လံုးနီရဲရဲၾကီး ေတြနဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုး   မဲေမွာင္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဂ်ပန္စစ္သား စစ္၀တ္စံုအျပည့္၀တ္ထားရင္း အပင္ခြၾကားမွာ   ေဆာင့္ေဆာင့္ ထိုင္ေနတာကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္ ၊ မၾကံဳစဖူးမို႕ ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားရင္   မ်က္၀န္းသူငယ္ အိမ္ေတာင္ျပဴးသြားမိတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္ထိန္းထားလိုက္တယ္ ၊   အပင္ေပၚက မဲမဲသတၱ၀ါၾကီးက ကိုဘေက်ာ္ ဒီလမ္းကို ျဖတ္မွာကို မၾကိဳက္သလိုနဲ႕ ရန္လိုေတာ့မလို   လုပ္ျပေနတယ္ ၊ လူတစ္ေယာက္ထက္စာရင္ ၊ သတၱ၀ါၾကီးတစ္ေကာင္နဲ႕ ပိုတူေနေသးတယ္ ၊   ေမွာင္မဲေနတဲ့ညဆိုေပမယ့္ လေရာင္အားကိုးနဲ႕ မသဲမကြဲေလး ျမင္ေနရတယ္ ၊   လူ႕ရဲ႕အသိစိတ္ကလည္း လႈံ႕ေဆာ္ေပးတတ္တာမို႕ တစ္ဖက္ကတစ္စံုတစ္ရာရဲ႕   ခံစားခ်က္ကိုၾကိဳသိေနသလိုပဲ ၊ ကိုဘေက်ာ္လည္း သူ သရဲေျခာက္ခံေနရျပီဆိုတာကို   သိလိုက္ျပီးေျပးရင္လည္း လြတ္မယ္မထင္ ၊ ေက်ာေပၚမွာလည္း အထုတ္အပိုးေတြနဲ႕မို႕   မရဲတရဲ အားတင္းထားျပီး လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္   “ ငါ ဒီရြာသား…ငါ့ရြာငါျပန္လာတယ္ကြာ…. မင္းကဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ   မင္းက ဘာေကာင္လဲကြ ”<br /><br />ကိုဘေက်ာ္ စကားသံေတြက တုန္ယင္ေနတာကိုၾကည့္ျပီး   ေၾကာက္စိတ္ကို ထိန္းထားေနရတယ္ဆိုတာကို ခန္႕မွန္းနိုင္ တယ္ ၊   တစ္ဖက္က လည္း ကိုဘေက်ာ္ကို ဘာမွျပန္မတုန္႕ျပန္ပဲ   အူထဲအသဲထဲအထိ ေၾကာက္စရာေကာင္း ေလာက္တဲ့ မ်က္လံုးနီရဲၾကီးေတြနဲ႕   စိုက္ၾကည့္ေနျပန္တယ္ ၊ ကိုဘေက်ာ္လည္း မထူးပါဘူးဆိုျပီး   ဖေနာင့္နဲ႕တင္ပါး တသားတည္းက် ေအာင္ ထြက္ေျပးပါေလေရာ ၊   အဲ့က်မွ အပင္ေပၚက အေကာင္ၾကီးက အပင္ေပၚကေန ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လို   ေဇာက္ထိုးၾကီး ကုပ္တြယ္ဆင္းလာျပီး ကိုဘေက်ာ္ေနာက္ကို ေျပးလိုက္လာေတာ့တယ္ ၊   ကိုဘေက်ာ္လည္း အသက္ေဘးမို႕ ေက်ာေပၚက ကုန္ေျခာက္ေတြေရာ ပါလာသမွ်ပစၥည္းေတြပါ   အကုန္ထားခဲ့ျပီး လူပဲ အလြတ္ေျပးထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ၊<br /><br />မိုးစင္စင္လင္းလာေတာ့ ကိုဘေက်ာ္ကို ရြာလယ္ေခါင္ေနရာမွာ သတိလစ္ေနတဲ့အေနအထားနဲ႕   ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္ ၊ အဲ့ဒါနဲ႕ ရြာက ဘုန္းေတာ္ဆီေခၚသြား ပရိတ္ရည္ေတြတိုက္ ၊ ျမန္မာတိုင္းရင္းေဆးေတြနဲ႕   ကုသလိုက္ေတာ့ ခဏခ်င္း ကိုဘေက်ာ္သတိရလာတယ္ ျပီးေတာ့ ကေရာင္ေခ်ာက္ခ်ားေတြ   ထေအာ္ေသးတယ္ …   “ မလာနဲ႕ မလာနဲ႕ ဂ်ပန္သရဲၾကီး ဂ်ပန္သရဲ မဲမဲၾကီး   ဂ်ပန္စစ္သားၾကီး မလာနဲ႕ ငါ့ဆီမလာနဲ႕ ”   အၾကိမ္ၾကိမ္ အဲ့လို ေအာ္ေနရာက ဘုန္းေတာ္ၾကီးက   ဘုရားစာေတြရြတ္ဖတ္ေပးလိုက္ရာက ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ   လူေကာင္းပကတိျပန္ျဖစ္သြာ းတယ္ … ၊ အဲ့က်မွ သူၾကံဳခဲ့လာတာေတြကို   ေသခ်ာျပန္ေျပာျပပါေလေရာ ၊ ကိုဘေက်ာ္ေျပာတဲ့စကားေတြကို လူနည္းစုက   လက္ခံေပမယ့္ မယံုတဲ့သူက ပိုမ်ားၾကတယ္ ၊<br /><br />ကိုဘေက်ာ္က အရက္မေသာက္တတ္လို႕   အရက္မူးျပီးေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိေပမယ့္ ညဘက္မို႕ တစ္ေယာက္တည္း ျမင္ခ်င္ရာျမင္   ေသြးေလေခ်ာက္ခ်ားျပီး အထင္မွားတာလို႕ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ၾကတယ္ ။   ပိုျပီးထူးျခားျဖစ္လာတာက ကိုဘေက်ာ္ဒီလိုၾကံဳျပီးေနာက္ပိုင္း   ရြာထဲက အဲ့ေနရာမွာ ညဘက္ သြားစမ္းၾကတဲ့လူငယ္ေတြ ကာလသားေတြ   ရွိလာတယ္ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ကာလသားေတြဆု အိမ္ကေန အမဲသားအစမ္းေတြကိုပါသယ္သြားျပီး   အဲ့အပင္ေအာက္မွာ ခ်ထားရင္း သြားစမ္းၾကေသးတယ္ ၊ စမ္းၾကတဲ့သူတိုင္းလည္း   ကိုဘေက်ာ္ေျပာသလို ပံုစံနဲ႕ အတိအက်တူတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားသရဲၾကီး   အေနာက္က လိုက္တာကို ခံၾကရတယ္ ၊ ထူးျခားခ်က္က ညဘက္မွ   အဲ့ဒီ့ သရဲၾကီးက ေျခာက္လန္႕တတ္တာပဲ… ၊   ဒီလိုသတင္းေတြေၾကာင့္ ရြာထဲကလူေတြ ရြာျပင္ကို မသြားရဲၾကေတာ့ဘူး ၊   အေရးအေၾကာင္းရွိလို႕သြားရင္လည္း မနက္ပိုင္း မိုးစင္စင္လင္းေနမွ သြားတတ္ၾကတယ္ ၊   အျပန္ေနာက္က်တဲ့အခါမွာလည္း ရြာထဲျပန္မ၀င္ေတာ့ဘဲ ခရီးလမ္းမွာပဲ ျဖစ္သလို အိပ္ျဖစ္လိုက္ၾကတယ္ ၊   ေနာက္ေန႕မိုးလင္းျပီးအလင္းေရာင္ေသခ်ာရမွ ရြာကိုျပန္ရဲၾကေတာ့တယ္ ။<br /><br />ဒီလိုနဲ႕ ႏွစ္ေတြအလွလွၾကာလာတဲ့အခါ……   ရြာငယ္ေလးမွာရွိတဲ့ ကိုဘေက်ာ္နဲ႕မၾကင္ျမိဳင္တို႕လင္မယားမွာ သားဦးေလးတစ္ေယာက္   ေမြးဖြားလာခဲ့ၾကတယ္ ၊ တစ္ရြာလံုးက ဒီတစ္သက္ ကေလးမရနိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ ထင္ထားတဲ့   လင္မယားက ကေလးေလးရသြားၾကေတာ့ တစ္ရြာလံုးအံၾသေနၾကရတယ္ ၊ တစ္ရြာလံုးတင္မကဘူး   ကိုဘေက်ာ္တို႕လင္မယားကိုယ္တိုင္လည္း အံ့ၾသေနမိၾကတယ္ ၊ သူတို႕ကေလးေလးကလည္း   ေမြးလာကတည္းက အေဖနဲ႕ေရာ အေမနဲ႕ပါ ရုပ္မတူဘူး ၊ အသားအရည္ကလည္း ျဖဴေဖြးဥေနျပီး   အနီေရာင္ဘက္ပါသမ္းေနပါေရာ့ ၊ ကေလးေလးစကားေျပာတတ္တဲ့အရြယ္ေရာက္ကတည္းက   ဘယ္သူမွဘာမွ မသင္ေပးပါဘဲ ျမန္မာစကားမဟုတ္တဲ့စကားေတြကိုေျပာေျပာေနတတ္တယ္ ၊   “ နိဟြန္းဂ်င္းႏို႔ ” ဆိုတဲ့ စကားကို ပိုေျပာေနတတ္တယ္ ၊   သူဘာကိုဆိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာတစ္ေယာက္မွ နားမလည္က်ဘူး ၊   ကေလးေလး အရြယ္ေရာက္လို႕ လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာခါစမွာ အေမနဲ႕အေဖအလုပ္ရႈပ္ေနတုန္း   တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ကေန ထြက္သြားျပီး ရြာအ၀င္အ၀နားက ေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္နားက   ေျမၾကီးေတြကို လက္နဲ႕ ယက္ေနတတ္တာကို ရြာသားတစ္ခ်ိဳ႕ကျမင္ျပီး ကေလးကို အိမ္ကို   ျပန္ေခၚသြားေပးရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပဲ အဲ့လို ျပန္ေခၚသြားတိုင္းလည္း   ကေလးက ငယ္သံပါေအာင္ကို ေအာ္ငိုေနတတ္တယ္ ၊ ေနာက္ေတာ့ ကေလးငယ္ေလး   တစ္ခုခုထူးဆန္းေနတာကို သတိထားမိလာၾကျပီး လူၾကီးေတြက ကေလးကို   ေခ်ာ့ေမးၾကတယ္ ၊   “ သားသား ဒီေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ ဘာသြားလုပ္တာလဲ ”   “ သားပစၥည္းေတြရွိလို႕သြားတူးတာ ” တဲ့…<br /><br />ကေလးအေျဖကို မယံုရဲ ယံုရဲနဲ႕ ရြာက လူၾကီးေတြစုျပီး   ကေလးကိုေညာင္ပင္ဆီကိုေခၚလာခဲ့ၾကတယ္ ၊ ေညာင္ပင္ဆီ ေရာက္ေတာ့   ကေလးက အရင္ေျပးျပီး ေျမၾကီးေတြကို ဖယ္ေနတာကိုျမင္လိုက္တယ္… ၊   ကေလးေျမၾကီးေတြကို ဖယ္ေနတဲ့ယက္ေနတဲ့ေနရာနားကိုဦးတည္ျပီး   ရြာထဲကလူေတြ ၀ိုင္းတူးၾကပါေလေရာ ၊ တူးရင္းတူးရင္းက သံုးေပနီးနီး ေလာက္တူးျပီးတဲ့အခါ   ေညာင္ျမစ္ေတြေပြရႈပ္ေနတဲ့ၾကားက တူးေနတဲ့ ေပါက္တူးတစ္ေခ်ာင္း ေျမေအာက္က   ခပ္မာမာ ရွိတာတစ္ခုနဲ႕ ထိမိတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္   တစ္ေနကုန္တူးေနရာက အသံတစ္သံၾကားရေတာ့ တစ္ရြာလံုး   အံ့ၾသတၾကီးစိတ္၀င္စားသြားၾကျပီး အဲ့ဒီေနရာကိုဦးစားေပး သတိထားျပီး   တူးယူၾကတယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးတူးျပီးေတာ့မွ သံေခ်းေတြတက္ေနတဲ့   စစ္လက္နက္ေတြ ၊ ဂ်ပန္စစ္သားအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ ၊ ဂ်ပန္ဓါး ၊ ေတြကို   ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ အရိုးစုတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ၾကတယ္ ၊ သူ႕ေခါင္းရင္းမွာ   သံေသတၱာတစ္လံုး… ၊<br /><br />သံေသတၱာေလးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့   ေဟာင္းႏြယ္းစုတ္ပ်က္ေနတဲ့ တစ္ကိုယ္ရည္သံုးပစၥည္းေတြ ၊ စစ္သံုးမွန္ေျပာင္း ၊   က်ည္ဆံေတြ ၊ စစ္လက္နက္အေသးစားေလးေတြနဲ႕ ဒဂၤါးျပားေတြ ၊   သံေသတၱာအေသးစားထူထူေလး တစ္ခုကုိလည္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ၊   သံေသတၱာအေသးေလးက ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေနေတာ့ ဖြင့္ရခတ္ခဲေနတဲ့အထိ သံေခ်းေတြ   တြယ္ညိေနတယ္ အဲ့ဒီ့ လက္တစ္၀ါးစာ သံေသတၱာဘူး အေသးေလးကို   ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ေသတၱာထဲက ဂ်ပန္၀တ္စံုနဲ႕ ေရွ႕ဆံုးက ထိုင္ေနတဲ့မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ ၊   သူ႕ေနာက္က ဂ်ပန္စစ္သားတစ္ေယာက္နဲ႕ ဂ်ပန္စစ္သားေဘးမွာ သူ႕မိန္းမ နဲ႕ သားေလးကိုကပ္လ်က္   ျမင္ရတဲ့ အျဖဴအမဲဓါတ္ပံုေလးက ထင္ရွားေနတာကိုအံ့ၾသတၾကီးျမင္လိုက္ရတယ္… ၊ ဓါတ္ပံုေအာက္မွာ   ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ပ်က္ေနတဲ့ စာရြက္ေလးေတြနဲ႕ ဂ်ပန္ေရွးေခတ္ေငြစကၠဴေတြကို ျမင္ေတြ႕ၾကရတယ္ ၊   ကေလးငယ္ေလးက အဲ့ဒီပစၥည္းေတြကုိၾကည့္ျပီး ရႈိုက္ၾကီးတငင္ငိုယိုလို႕ ……. ။<br /><br />အိမ္ရွင္ အဘက စားေျပာေနရင္းက ေမာလြန္းလို႕ ေရေႏြးေလး ငွဲ႕ေသာက္ေနတုန္း   သတိုးကဇာတ္လမ္းတစ္ခုလံုးမွာ ေျမာပါသြားရာက သိခ်င္စိတ္ကို ဟန္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ဘဲ   “ အခု အဘေျပာေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းက ျဖစ္ရပ္မွန္ ေသခ်ာပါတယ္ ေနာ္ အဘ ”   “ ေအးေလ က်ဳပ္ကလူေလးကိုလိမ္ရမွာလား ”   “ ဒါဆို ရြာအ၀င္အ၀က ေညာင္ပင္ၾကီးမွာ ေျခာက္ေနတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားသရဲၾကီးက   သူ႕တာ၀န္နဲ႕ အမိန္႕ကို နာခံျပီး အစဲြအလမ္းနဲ႕ မကၽြတ္ဘဲျဖစ္ေနတာကေန ကၽြတ္ခ်ိန္တန္ျပီး   လူ၀င္စားျပန္ျဖစ္တာေပါ့ေနာ္…. ၊ ရြာအ၀င္အ၀က ဂ်ပန္လိုေရးထားတဲ့   ဂ်ပန္စစ္သား ေစာင့္ေနသည္ ဆိုတဲ့စာကလည္း ဒီလူ၀င္စားေရးထားတာေပါ့ေနာ္ ”   “ ဟုတ္တာေပါ့ လူေလးရ… ”   “ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ေရးထား တာလဲ သိလား အဘ ”   “ သိပ္သိတာေပါ့….ဟိုးအရင္ကဆို တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ေသေၾကသြားၾကတဲ့လူေတြထဲက   မကၽြတ္မလြတ္ၾကေသးတဲ့ အျခားလူမ်ိဳးျခားစစ္သား တေစၦေတြက က်တ္ကုန္းလို   ညဘက္ေတြဆုိ ဒီအနီးအနာမွာ စစ္တပ္လိုက္ကို ျမင္ျမင္ရတတ္တယ္ကြ…   ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္စစ္သား ေစာင့္ေနသည္ ဆိုတဲ့စာေလးကို ရြာအ၀င္မွာ   အသိေပးတဲ့အေနနဲ႕ ေရးထားတာ ဆိုလိုခ်င္တာက တစ္ျခား နာနာဘာ၀ေလာကက   မကၽြတ္ေသးတဲ့ စစ္သားတေစၦေတြ ရြာထဲ၀င္ျပီး မေႏွာက္ယွက္ရဲေတာ့ေအာင္ေပါ့ကြာ ”<br /><br />“ အဘေျပာတာၾကီးက နည္းနည္း ပံုျပင္ဆန္ေနသလားလို႕ ”   သတိုးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အိမ္္ရွင္အဘက သူ႕အိပ္ခန္းထဲကို ခဏ၀င္သြားျပီး   ေသတၱာေလးတစ္ခုကို ယူလာခဲ့တဲ့ ၊ ေသတၱာေလးကိုင္ထားတဲ့အဘကို   စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ေနတဲ့ သတိုးကို အိမ္ရွင္အဘက ေသတၱာေလးထိုးေပးလိုက္တယ္   သတိုးက အဘေပးတဲ့ ေသတၱာေလးကို မခ်င့္မရဲ ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္တဲ့အခါ   ေသတၱာထဲမွာ ေဟာင္းႏြမ္းပ်က္ဆီးေနတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြအျပည္ ၊ ဂ်ပန္ဓါးေတ ြအျပင္   ေသတၱာရဲ႕ အတြင္းအဖံုးေနရာမွာေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ပ်က္ေနတဲ့ အျဖဴအမဲ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ခု….   ဓါတ္ပံုထဲမွာ လူေလးေယာက္ ၊ အဲ့ထဲက ဂ်ပန္စစ္သား၀တ္စံုအျပည့္နဲ႕လူရဲ႕ မ်က္နာကို သတုိး   ေသခ်ာၾကည့္ေနမိရင္း ၾကက္သီးေတြ ထ လာမိျပီး ရုတ္တရက္ အိမ္ရွင္အဘမ်က္နာကို   လွမ္းၾကည့္မိလိုက္ရင္း သတိုးမ်က္လံုးျပဳးသြားမိေတာ့တယ္ …   “ ဒါ…ဒါ…ဒါ………….ဇာတ္လမ္းထဲက ဂ်ပန္စစ္သား လူ၀င္စားဆိုတာ ”   ဓါတ္ပံုကိုၾကည့္လိုက္ အိမ္ရွင္အဘကိုၾကည့္လိုက္ အိမ္ရွင္အဘရဲ႕နာမည္ကိုျပန္သတိရသြားလိုက္နဲ႕   ေညာင္ပင္က ဂ်ပန္စစ္သားသရဲၾကီးက…၊ လူ၀င္စားၾကီးက … ၊ အဘက ……. ၊   စကားေတြထစ္ေငါ့ေနရင္း သတိုး အံ့ၾသၾကီးေနမိေတာ့တယ္…….. ။<br /><br />ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)<br />Credit:မိုးေစြ<br /># Unicode Version # ျဖင့္ ဖတ္ပါ #<br /> <br /> “နိဟွန်းဂျင်းနို့ ဟဲအိရှိ (ဂ) မတဲအိမတ်စု ………………. ” ဂျပန်စာကိုမြင်တိုင်း အမှတ်မထင် အသံထွက် ဖတ်ဖတ်မိ တတ် နေတဲ့အကျင့်က   ဂျပန်စာလေ့လာနေသူ သတိုး အတွက် အဆန်းတကျယ်တော့မဟုတ်တော့ပါဘူး…. ၊   ထူးဆန်းတာ က ဒီနေရာမှာ ဘာလို့ ဒီစာမျိုးကိုတွေ့နေရတာလဲဆိုတာကို   စဉ်းစားရကြပ်နေမိတာပဲ … ဒီလောက်ခေါင်လွန်းလှတဲ့ ရွာမှာ ဂျပန်စာ…..အင်္ဂလိပ်စာ …တခြားဘာသာစကားတွေမပြောနဲ့ မြန်မာစာတောင် သေစာရှင်စာလောက်ပဲ တတ်ကြ တဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးသင်ကျောင်းတွေမှာပဲ   ကြီးပျင်းလာကြပုံရတဲ့ ရွာမှာနေသူတွေက …. ဒီလိုမျိုး ဂျပန်စာကို   ရွာအဝင် အ၀ ရွာနာမည်ထိုးထားတဲ့ဆိုင်းဘုတ်အောက်မှာရှိတဲ့ သစ်ပြားလေးမှာ ဘာကြောင့်များထွင်းထားနိုင်တာလဲဆိုတာလေး …၊<br /><br />ရွာထဲရောက်မှ ဒေသခံတွေကိုသေချာမေးတော့မယ်ဆိုပြီး   သတိုး တက်ကြွတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ကျောပိုးအိတ် ကြိုးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့   တင်းတင်းကိုင်ထားရင်း ဆက်လျှောက်သွားလိုက်တယ် …. ၊   မြေကြမ်းပြီး ဆိုင်ကယ်တိုးမပေါက်တဲ့ ဒီလိုတောတောင်ထဲမှာ ခြေထောက်က   ပိုအသုံးဝင်နေတယ်လေ ၊ သတိုးက ရန်ကုန်သားစစ်…   ရန်ကုန်သားဆိုပေမယ့် ပထဝီဘာသာနဲ့ ဘွဲ့ရကျောင်းပြီးထားပြီးတော့   လက်ရှိမှာလည်း ပထဝီနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ   ဝန်ထမ်း ဝင်လုပ်နေတဲ့သူတစ်ယောက် ၊ သူတို့အလုပ်က အလုပ်လာအပ်တဲ့သူ   လိုချင်တဲ့ပုံစံမျိုးရတဲ့အထိကို မြေပုံတိတိကျကျဆွဲပေးတာတို့   မြေတိုင်းပေးရတာတို့ကို လုပ်ပေးရတာလေ ၊ အစိုးရမြေတိုင်းရုံးက   အလုပ်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်တူတယ်… ၊<br /><br />အပြင်ထွက် field ထဲမှာ survey ဆင်းရတဲ့အခါ   ရုံးက ဝန်ထမ်းတွေကို လိုအပ်တာတစ်ကိုယ်ရည်စာအပြည့်အစုံနဲ့ ခရီး စရိတ်ပေးပြီး   လွှတ်တတ်တယ်…. ၊ သွားနိုင်ခြင်း မသွားနိုင်ခြင်းဆိုတာ ဝန်ထမ်းတွေမှာလည်း   ရွေးချယ်ခွင့် ရှိကြပါတယ် … ၊ တစ်ခါတစ်လေ မတည်ငြိမ်သေးတဲ့ ဒေသတွေအထိကို   သွားပြီး မြေတိုင်းကြရတယ်… ၊ တစ်ခါ သွားရ ရင် အဖွဲ့လိုက် ၃ယောက်တွဲ အနည်းဆုံး သွားကြရတယ်…သုံးယောက်လုံးက သူတို့တွေတိုင်းရမယ့် နေရာဝန်းကျင်ကိုရောက်ရင်   အဲ့နေရာတွေ ကိုမရောက်ခင် အနီးဆုံး နေ့ချင်းပြန်သွားနိုင်လောက်တဲ့ ဆက်သွယ်ရေးအဆင်ပြေလောက်တဲ့   မြို့ကြီး ၊ မြို့ငယ် ၊ ရွာကြီး ၊ ရွာငယ် တွေမှာ စုရပ်အဖြစ်အခြေချကြတယ် … ၊ နောက်တော့   သူတို့တိုင်းတာရမယ့် အစွန်အဖျား နေရာတွေကို မတိုင်းတာခင်ရက်ပိုင်းလောက်စောပြီး   ဒေသအခြေအနေကိုသွားကြည့်ကြတယ် … တိုင်းတာလို့ အကောင်းဆုံး နေရာ ၊   မြေပြင်မှာ ကြာရှည်ခံအမှတ်အသားလုပ်လို့ရတဲ့နေရာကိုရှာဖွေကြတယ် ၊<br /><br />သတိုးကိုယ်တိုင်က စွန်စားခန်းဖွင့်တဲ့စာအုပ်တွေ သည်းထိတ်ရင်ဖိုစာအုပ်တွေကို ဖတ်ပြီးကြီးလာတဲ့သူတစ်ယောက် ဆိုတော့   စွန့်စားရတာကိုကြိုက်တယ် ၊ အသက် နှစ်ဆယ်ကျော်အရွယ်ဆိုပေမယ့် အဲ့ဒီ့လိုရူးတတ်တဲ့စိတ်လေးနဲ့အတူ   အရမ်းခေါင်တဲ့ဒေသတွေကို သွားဖို့ကိစ္စရှိလာတိုင်း သတိုးက ရှေ့ဆုံးက သွားမယ့်စာရင်းပေးလေ့ရှိတယ် ၊   တစ်ရုံးလုံးက သတိုးကို လက်ဖျားခါကြတာ အဲ့လိုအကြောင်းတွေကြောင့်လည်းပါတယ် ၊   သတိုးက သူများမသွားချင်…မသွားရဲတဲ့ နေရာတွေဆို တက်တက်ကြွကြွ သွားတတ်တာမို့လေ ၊<br /><br />အခုလည်း မြန်မာပြည်မြေပုံထဲမှာတောင် ပြူးဖြဲရှာနေရတဲ့ တောထဲတောင်ထဲကရွာသေးသေးလေးတစ်ခုကို သတိုး တစ်ယောက်တည်း ကွင်းဆင်းကြည့်နေပြန်တယ်… အနီးဆုံးရွာကြီးမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့   အဖော်နှစ်ယောက်ကတော့ သတိုး အကြောင်းပြန်လာတာနဲ့အလုပ်စဖို့ပြင်နေကြတယ်… ၊   ဒီခရီးစဉ်ကိုလည်းထုံးစံအတိုင်း သတိုးကိုယ်တိုင် စိတ်အား ထက်သန်စွာနဲ့ ရွေးထားတာမဟုတ်လား…. ။<br /><br />“ အရီးလေး မင်္ဂလာပါခင်ဗျာ… ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကို ရွာက   တာဝန်ရှိတဲ့သူဆီကိုလမ်းညွန်ပေးပါလားခင်ဗျာ … ”   ရွာဝင်ဝင်ခြင်းမှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ ရွာသူအဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ကို   ဖော်ရွေရိုးသားတဲ့လေသံနဲကနှုတ်ခွန်းဆက်သလိုက်ပြီး လှမ်းညွန်ဖို့   အကူညီတောင်းလိုက်တော့ အဒေါ်ကြီးက သတိုးကို လူစိမ်းမို့ထင်တယ်   အံ့သြတကြီးကြည့်နေရင်းက လမ်းညွန်ပေးလိုက်တယ်… ၊<br /><br />မကြာခင်မှာပဲ သတိုးတစ်ယောက် သူကြီးအိမ်ကိုရောက်လာခဲ့တယ် ၊   သူကြီးအိမ်ကိုအရောက်ခင်လမ်းတစ်လျောက်မှာ တစ်ရွာလုံးမှာရှိတဲ့   လူတွေ နေပုံထိုင်ပုံ ၊ အိမ်အနေအထားတွေကိုလည်း အကဲခတ်ခဲ့သေးတယ် ၊   ထူးထူးခြားခြားရယ် လို့မတွေ့သေးဘူး ၊ အခြားရွာပုံစံတွေအတိုင်းပါပဲ… ၊   သူကြီးအိမ်ကလည်း ထုံးစံအတိုင်းတစ်ခြားရွာတွေက သူကြီးအိမ် တွေလို   တစ်ရွာလုံးမှာ အခန့်ထည်ဆုံးဖြစ်နေတာကိုလည်းတွေ့လိုက်ရတယ် ၊   အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ရွာသူကြီးနဲ့ တွေ့ချင်တဲ့အကြောင်းကိုလှမ်းပြောလိုက်တယ်   ဒီအခါမှ အိမ်ထဲက သူ့ကိုစိမ်းစိမ်းကြီးကြည့်နေတဲ့ မိန်းကလေးတွေက   သူကြီးကိုသွားခေါ်ပေးပြန်တယ်…မကြာခင်မှာပဲ ၀၀ဖိုင့်ဖိုင့်ကြီးနဲ့လူတစ်ယောက်   အိမ်ထဲကနေထွက်လာခဲ့တယ် …. ။<br /><br />“ကျုပ်ကိုမေးနေတယ်ဆိုတာ ဒီကမောင်ရင်ထင်တယ် ”   အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ရွာသူကြီးမှန်းသိသွားတော့ သတိုးက   သူ့ရဲ့ခါးကို လေးလေးနက်နက်ဟန်လေးနဲ့ ကိုင်းညွတ်ချလိုက်ပြီးတော့   “ ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ…သူကြီးမင်း ခင်ဗျ.. ကျွန်တော်က   ရန်ကုန်ကနေလာခဲ့တာပါ….၊ အဘတို့ရွာရဲ့နယ်နိမတ်တစ်ခုမှာ မြေတိုင်းလို့ရတဲ့ နေရာရှိမရှိ ရွာအခြေအနေ ကိုလာလေ့လာတာပါ ၊ အဘဆီက ခွင့်ပြုချက်လာတောင်းရင်းနဲ့   ရွာထဲမှာ တစ်ညလောက် တည်းချင်လို့ အကူအညီလေးလည်းလာတောင်းတာပါသူကြီးမင်းခင်ဗျာ ”<br /><br />“အေးကွယ်…ရွာထဲမှာ တည်းဖို့ကတော့မပူပါနဲ့   မောင်ရင်တို့ တိုင်းတာတယ်ဆိုတာတွေကိုတော့ တို့တွေ နားမလည် ပါဘူးကွယ်…   ဘာဖြစ်ဖြစ် မောင်ရင်တို့အလုပ်က ကျုပ်တို့ရွာကိုမထိခိုက်ဘူးသေချာရင် လုပ်ပေါ့ကွယ်…. ၊   ခွင့်ပြုပြီး သားပါ… ဒီလောက်ခေါင်တဲ့ရွာလေးအထိလာနိုင်တဲ့ မြို့သားဆိုလို့လည်း   ကျုပ်တစ်သက် မောင်ရင်တစ်ယောက်တည်း တွေ့ဖူးသေးတယ် ဟား..ဟား..   သြော်ဒါနဲ့ မောင်ရင့်နာမည်က ဘယ်သူ ”   ဖော်ရွေသဘောကောင်းလွန်းတဲ့ သူကြီးကြောင့်   သတိုး အလုပ်အတွက် ပထမအဆင့်အောင်မြင်သွားတာမို့   ပြုံးရင်း သက်ပြင်းလေးခိုးချမိလိုက်ပြီး   “ ဟုတ်ကဲ့ဗျ ကျွန်တော့်နာမည်က သတိုးပါဗျာ (….)ကုမပ္ပဏီကဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ပါ ”<br /><br />“အေးကွယ်…သတိုး..လူလေးလည်းဗိုက်ဆာရောပေါ့   ကဲကဲလာ ဟော…ဟိုဘက်မှာမြင်နေရတဲ့အိမ်လေးတွေ့လား အဲ့ဒီ့ အိမ်မှာ ဂျပန်ကြီးဆိုတဲ့ ဘကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်   သူ့ဆီမှာ တည်းခိုရင်း ရေမိုးချိုး ခဏနားဦးကွယ်….   လာလာ ငါလိုက် ပို့ပေးမယ် ”   သတိုးတစ်ယောက် ရွာသူကြီးနောက်က ကုတ်ကုတ်လေး   လိုက်သွားခဲ့လိုက်တယ် ။   အိမ်ရဲ့ အနေအထားက တော်တော်ခိုင်ခံ့တဲ့ သစ်မျိုးတွေကိုသုံးထားပုံရတယ်… ၊   ဆောက်လုပ်ထားတဲ့ နည်းစနစ်တွေ ထုပ်တန်း တွေ ကို ချုပ်ထားပုံတွေ ၊ အိမ်တိုင်အနေအထားတွေကို   အိမ်ထဲရောက်မှ ပိုသတိထားမိသွားတယ် … အတွင်းပိုင်း အနေအထား တစ်ချို့က မြန်မာနည်းနဲ့လုံးဝမတူပဲ   အပြင်ကကြည့်ရင်သူလိုကိုယ်လိုဆိုပေမယ့် အထဲကျမှ ပိုသိသာကွဲလွဲနေတာကို   မြင်လိုက်ရတယ် ၊<br /><br />အိမ်ထဲမှာတော့ ဆံပင်တွေဖွေးဖွေးဖြူနေတဲ့ အသက် ၆၀ ဝန်းကျင်   လူကြီးတစ်ယောက်ကို ထိုင်လျက်သား တစ်ခုခု ကိုလေးလေးနက်နက်တွေးနေတဲံပုံစံမျိုးနဲ့   မြင်လိုက်ရတယ် ၊   “ ဂျပန်ကြီးရေ … ဒါက ရန်ကုန်မြို့ကလာတဲ့ ဧည့်သည် ကွဲ့…တို့ရွာမှာလည်း မင်းတစ်အိမ်တည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ကျကျနနလေးရှိပြန်… ၊   မင်းအိမ်မှာလည်း မင်းတစ်ယောက် တည်းဆိုတော့ လူငယ်လေး နေရထိုင်ရတာ   လွတ်လပ်တာပေါ့ကွယ်…. ကဲ လူလေး သတိုးရေ … ဂျပန်ကြီးနဲ့သာ နေရစ် ခဲ့ပေတော့   လိုအပ်တာရှိရင် အဘဆီအချိန်မရွေးလာခဲ့နော်…. ဂျပန်ကြီးလေး ကောင်လေးကို   ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ဦးကွာ… ”<br /><br />သူကြီးက သတိုးကို နှုတ်ဆက်ပြီးပြန်သွားတော့   ဂျပန်ကြီးဆိုနဲ့သတိုးသာကျန်ခဲ့တယ်   “ ကောင်လေး…မင်းတို့ ရန်ကုန် ကို ငါတစ်ခေါက်တော့ရောက်ဖူးတယ်   ငါရောက်တုန်းကအခြေအနေနဲ့အခုဆို အများကြီးကွဲလွဲနေပြီထင်ရဲ့ ”   “ အဘက ဘယ်တုန်းကရောက်ဖူးတာလဲ ”   သတိုး ရုတ်တရက်မေးလိုက်တဲ့စကားကို မဖြေချင်သလိုနဲ့   လွှတ်ခနဲထွက်သွားတဲ့ သူ့စကားကို သူပြန်ထိန်းတဲ့ပုံစံနဲ့ ဂျပန်ကြီးက   “ လူလေး မင်းရေအရင်ချိုးချေ…ပြီးမှ တို့တူဝရီးတွေ   စကားအေးဆေး ပြောကြတာပေါ့ကွယ်…. ”   သတိုးစိတ်ထဲမတင်မကျဖြစ်နေပေမယ့် အိမ်ရှင်စကားမို့   အဒွန့်မတက်ဝံ့တော့ဘဲ အိမ်ရှေ့က အဝီစိရေတွင်းလေးနားမှာ ရေအရင်ပြေးချိုးလိုက်တယ် …. ၊<br /><br />ရေချိုးပြီးပြန်တက်လာတော့ အိမ်ထဲမှာ ရွာထမင်းဝိုင်းလေးနဲ့ အဆင်သင့်   ပြင်ပြီး စောင့်နေတဲ့ ဂျပန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရ တယ် ၊ သတိုးလည်းတစ်နေကုန်   ပင်ပန်းလာတာမို့ မြန်မြန်အဝတ်လဲပြီး ထမင်းကိုအငမ်းမရ စားသောက်လိုက်တယ် ၊   ဗိုက်ကလေးပြည့်သွားတော့ သူ့စိတ်ထဲတစ်ခုခု တွေးမိလာတယ်…. ၊   ဒီအဘနာမည်က ဂျပန်ကြီးတဲ့…ရွာအဝင်ဝမှာ လည်း ဂျပန်စာတွေရေးထားတာမြင်ခဲ့တယ်… ၊   ဒီစာတွေက ဒီအဘလက်ချက်များလား… ၊ ဒါဆို ဒီဘဘ ဂျပန်ကြီးက ဂျပန်စာတွေတတ်နေတာလား ၊   ဒီလိုခေါင်လွန်းတဲ့နေရာမှာ ဒီစာတွေကိုဘယ်လိုသင်ခဲ့တာလဲ… ၊ ရန်ကုန်ကိုလည်း သူရောက်ဖူးတယ်ပြောတယ်၊   သူ့နာမည်ကရော ဘာလို့ ဂျပန်ကြီးဖြစ်နေတာလဲ…. ၊   သတိုးရဲ့အတွေးစတွေကို အသံတစ်သံက ချေဖျက်လိုက်တော့တယ်<br /><br />“ လူကလေး…အဘနာမည်ကိုစိတ်ဝင်စားနေတာထင်တယ်…ဟားဟား ”   သတိုးတစ်ချက်အံ့သြပြီး မျက်နာ ဟန်မဆောင် နိုင်အောင် ဖြစ်သွားမိတယ်   စိတ်ထဲမှာလည်း ဒီအဘ ငါ့စိတ်ထဲကအကြောင်းတွေကို ဘယ်လိုများသိနေ သလဲလို့ တွေးလိုက်မိတယ် ၊   အတွေးစတွေနဲ့အတူ ခေါင်းကိုတဆက်ဆက်ငြိမ့်လိုက်မိတဲ့နောက် ဂျပန်ကြီးဆိုသူအဘက   “ မအံ့သြပါနဲ့…လူစိမ်းတိုင်း အဘကိုစိတ်ဝင်စားကြတာ မစမ်းပါဘူး … ”   “ ဟုတ်တယ် အဘ…အဘနာမည်ရယ် ၊ ရွာအဝင်အဝမှာရေးထားတဲ့ စာအကြောင်းရယ်ကို   ကျွန်တော် ဝေခွဲမရဖြစ်နေတာ ”   “ သြော်…လူလေးက အဲ့စာလေးကို မြင်ခဲ့သေးတယ်ပေါ့လေ…. ”   “ ဟုတ်တယ်အဘ ကျွန်တော်က ဂျပန်စာကိုလေ့လာနေတဲ့သူတစ်ယောက်မို့ အဲ့ဒီ့စာလေး ကို လည်း သေချာနားလည်တယ် အဘ ”<br /><br />“ လူလေးက ဂျပန်စာသင်နေတာလား….ဒါဆိုပိုအဆင်ပြေတာပေါ့……   ဒီစာလေးရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို လူလေးဘယ်လို နားလည်လဲ ”   သတိုး အဖြေကြပ်သွားပြီးတော့ သူတွေးမိသလို   စာလုံးပေါင်းမိတဲ့အတိုင်းပြောချလိုက်တယ်   “ 日本人のへいしが待っています { じじつ }   နိဟွန်းဂျင်းနို့ ဟဲအိရှိ (ဂ) မတဲအိမတ်စု   ဂျပန်စစ်သား စောင့်နေသည် …. လို့ ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ် အဘ…. ”   ဒီအခါမှ ဂျပန်ကြီးက ကျေနပ်သွားဟန်နဲ့   “ လူလေးပြောတာမှန်တယ် …. အဘက လူလေးဂျပန်စာတကယ်တက်မတက်   စမ်းကြည့်ချင်လို့မေးလိုက်တာပါ…. ဟား… ”   “ ဒါဆို အဘ ဒီစာအကြောင်းနဲ့ အဘနဲ့ဘယ်လိုဆက်စပ်တယ်ဆိုတာ   ကျွန်တော် သိခွင့်များရနိုင်မလားခင်ဗျာ ”   “ လူလေးက ခေတ်ပညာတတ်ဆိုတော့ အဘပြန်ဖြေတာတွေကို   ယုံကြည်ဖို့ခတ်နေမယ်… ၊ နောက်ပြီးအဘကိုလည်း လူလိမ်ကြီး ၊ အရူးကြီးလို့   ထင်မှာလည်းစိုးတယ်ကွယ်..ဖြေချင်ပေမယ့် မဖြေသင့်ဘူးလို့ထင်တယ်ကွယ် ”<br /><br />“ ဟာအဘရယ် မဟုတ်တာပဲ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်က သိချင်လို့   မေးတာပဲအဘရယ်… အဘက ပုံမှန်လူတစ်ယောက် ဆိုတာလည်း   အဘနဲ့ စတွေ့ပြီးကတည်းက ကျွန်တော်သိတယ်… ဘာလို့လဲဆို   ကျွန်တော်က စာဖတ်ရတာ အရမ်း ဝါသနာပါတယ်… ၊ ပုံမှန်ဖြစ်နေတဲ့သူနဲ့   စိတ်တဇဖြစ်နေတဲ့သူကို ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းခွဲတတ်ပါတယ်…   အထူး သဖြင့် မျက်လုံးက စကားတွေကို ဖတ်ပြီးတော့ပိုသိတာပေါ့အဘ… ”   “ လူလေးက လူတော်ပဲ ကိုယ်ဖတ်ထားတဲ့ စာအုပ် တွေထဲက ပညာတွေကိုပါ   လက်တွေ့အသုံးချတတ်တဲ့သူဆိုတော့…ကဲပါလေ…လူလေးယုံကြည်တယ်ဆိုတော့   အဘ ဆက်ပြောရမှာပေါ့….<br /><br />ဒီလိုကွဲ့….   အရင်တုန်းက အဘတို့ဒီရွာလေးက ရွာရယ်လို့သက်သက်မှတ်မှတ် မရှိသေးတဲ့အချိန်….   လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေအများကြီးကြာခဲ့တဲ့အချိန်တွေကပေါ့…. ၊   ဒီရွာမှာ ဂျပန်တပ်သားတွေအများကြီး တပ်စွဲခဲ့ကြတဲ့ စစ်စခန်း တစ်ခု ရှိခဲ့ဖူးတယ်… ”   “ ဟင်… အဘဒီအသက်အရွယ်နဲ့ ဂျပန်တွေရှိခဲ့တယ်လို့ ဘာလို့တပ်အပ်ပြောနိုင်တာလဲ…   အဲ့တုန်း က အချိန်ဆို အဘက မွေးပြီးမို့လို့လား….ဒါမှမဟုတ် အဘရဲ့ အဘိုးအဘွားတွေပြန်ပြောပြတာလား ”   “လူလေး က သိပ်လောသကို……ဒီမယ်..   အဘပြောတာလေးကိုသာ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့နားထောင်ကြည့်….   ဒီဇာတ်လမ်းက လုံး၀ ဖြစ်ရပ်မှန်ဆိုတာ အဘအသက်နဲ့ရင်းပြီးအာမခံရဲတယ်   ဇာတ်လမ်းထဲမှာ ပရလောကနဲ့သက်ဆိုင်တဲ့ သွေးပျက်စရာလေး တွေ နည်းနည်းတော့ပါမယ်   လူလေးသရဲတွေဘာတွေ ကြောက်တတ်လား ”<br /><br />သတိုး မျက်နာငယ်လေးနဲ့ ချက်ချင်းပြန်ဖြေလိုက်တယ်   “ ဗျာ…ကျွန်…ကျွန်…ကျွန်တော်လား အဘ…   ကျွန်တော် ကြောက်…ကြောက်တတ်တာပေါ့ဗျာ… ဒါပေမယ့်   ခရီးတွေဘာတွေသွားတော့ ကြောက်တိုင်းအမြဲရွတ်တတ်တဲ့   သရဏဂုံလေးအားကိုးပြီးသွားလာနေတာပဲအဘရေ   ပရလောကကို သူများတွေဘယ်လိုနားလည်ထားတယ်တော့မသိဘူး   ကျွန်တော်တော့ ရောက်ရာအရပ်မှာ ကိုယ်တည်းမဲ့နေရာရောက်ရင်   ကိုယ့်အရင်ရောက်ခဲ့ ပိုင်ခဲ့တဲ့သူတွေအပါအဝင် အားလုံးကို မေတ္တာပို့ အမျှဝေပြီးမှ   အိပ်ဖြစ်တယ်…အဲ့ဒါတွေကြောင့်ထင်တယ်…အခုထိတော့ တစ်ကြိမ်မှ မကြုံသေးဘူး အဘရေ… ”<br /><br />“ ဟား… ဒီလောက်ဆို လူလေး ဘယ်လောက်ကြောက်တတ်တယ်ဆိုတာ   အဘသိပါပြီ….အပေါ့အပါးကိစ္စရှိရင် တခါတည်း သွားထားနော်… ”   သတိုးက ခေါင်းခါပြတော့ ဂျပန်ကြီးက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း   “ ကဲ ..ဒါဆိုလည်း တို့တွေ လွတ်လပ်လေး မရသေးတဲ့ခေတ်….   မြန်မာ့မြေက ဂျပန်တွေကို အင်္ဂလိပ်နဲ့ မြန်မာ့မျိုးချစ်တပ်မတော့ ပေါင်းပြီး   တွန်းလှန်တိုက်ပွဲဝင်နေတဲ့ ခေတ်ကလေးတစ်ခုဆီကို ပြန်သွားလိုက်ကြတာပေါ့………   အဲ့ဒီ့တုန်းကလေ……… ”<br /><br />“ ရဲဘော်တို့ သင်တို့သည် အမိဂျပန်ပြည်ကြီးနဲ့   ဂျပန်ဘုရင်မင်းမြတ်အတွက် အမှုတော်ထမ်းရွက်နေကြတဲ့   ရဲရဲတောက် သူရဲကောင်းတွေဖြစ်ကြတယ်…. ၊ ဒီတော့   တို့သွေးတွေ ဘယ်လောက်ရဲတယ်ဆိုတာကို ဒီနေ့ မြောက်ပိုင်း   စစ်မြေပြင်မှာ ပြသခွင့်ရတော့မယ်… ဂျပန်စစ်သားတွေဆိုတာ   ဘယ်တော့မှ လက်နက်မချဘူး… ၊ မတော်တဆ ရှုံးနိမ့် သွားရင်တောင်   ရန်သူ့လက်မှာ အသေမခံဘူး…. ၊ ကိုယ့်ဘာကိုယ်သက်သေပစ်ကြရမယ် ၊   ရဲဘော်တို့ အမိဂျပန် အင်ပါယာကြီးနဲ့ ဂျပန်ဘုရင်မင်းမြတ်အတွက်   အသက်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပဲလား….ဟေ့ ”   “ အဆင်သင့်ပါပဲ ဗိုလ်ကြီး ”   “ ကောင်းပြီ တို့တွေ အောင်ပွဲခံဖို့ ရန်သူတွေကို   အကုန် သုတ်သင်ကြဖို့ ပြင်ဆင်ထားကြ ဒီည တိုက်ပွဲနေရာကို   သွားကြမယ် ၊ လက်ဦးမှုယူထားရမယ် ကြိုတင်ဗျူဟာခင်းထားနိုင်မှ   ဖြစ်မယ် မဟုတ်ရင် ဟို ဗမာကောင် အစုတ်ပလုတ် တွေနဲ့ အရှည်ကောင်   အင်္ဂလိပ်တွေ တို့ကို လာသတ်ကြလိမ့်မယ် ၊ ကဲပြင်ကြတော့ ရဲဘော်တို့.. ”<br /><br />ဂျပန်စစ်ဗိုလ်ကြီးရဲ့ အာဏာသံနဲ့အမိန့်ပေးလိုက်တာကြောင့် တပ်စခန်းမှာရှိတဲ့   စစ်သားတွေအကုန်လုံး ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်း တွေကို ချင်ချင်း ပြေးလွှားစစ်ဆေးကြရင်း   စစ်ဝတ်စုံအပြည့်အစုံဝတ်နေကြတယ် ၊ အားလုံးကိုယ်စီက ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ကြရင်းနဲ့   ပြာယာခတ်နေကြပုံက ပုရွတ်ဆိတ်ကလေးတွေ မိုးရွာခါနီးမို့ တွင်းနားဝန်းကျင်မှာ   ဟိုပြေးဒီပြေး ဖြစ်နေကြပုံနဲ့ တူနေတယ်…. ၊   အဲ့လို ပြေးလွှားလှုပ်ရှားနေကြတဲ့ စစ်သားပေါင်းများစွာထဲကမှ အမှတ်မထင်   ဂျပန် စစ်ဗိုလ်ကြီးနားက ဖြတ်သွားတော့မယ်လို့ပြင်နေတဲ့ ဂျပန်စစ်သားလေး အိုးယားစံ ကို   မြင်တော့ ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ဗိုလ်ကြီးက လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် … ၊<br /><br />“ အိုယားစံ …ဒီလိုခဏလာစမ်း ”   “ ရောက်ပါပြီ ဗိုလ်ကြီး …အလေး..ပြု ”   “ အေး…မင်းကို ငါ တာဝန်တစ်ခုပေးစရာ ရှိတယ်။ မင်းတာဝန်ကျေအောင် ထမ်းဆောင်မယ်မဟုတ်လား”   အထပ်က ဗိုလ်ကြီးရဲ့အမိန့်ကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့   အိုယားစံတစ်ယောက် နားထောင်ရင်း   “ ဟုတ် တာဝန်ကျေတဲ့အထိ အသက်ပေးပြီး   တာဝန်ထမ်းဆောင်ပါ့မယ်လို့ ကတိပြုပါတယ် ”   “ ကောင်းပြီ….ဒီတပ်ရင်းတွေအားလုံးက မနက်ဖြန် တိုက်ပွဲကိုသွားကြရတော့မယ် ငါတို့ပြန်လာချင် လည်းပြန်လာနိုင်မယ် မလာချင်လည်းမလာနိုင်တော့ဘူး… ၊   ဒါပေမယ့် မင်းကတော့ တို့နဲ့ မလိုက်ရဘူး…..ဒီနေရာကို တို့တွေ ပြန်မလာနိုင်ခင်အထိ   ဒီစခန်းနေရာကနေ တစ်ဖဝါးမှ မခွါဘဲ ကာကွယ်စောင့်ရောက်ပေးရမယ်လို့   အမိန့်ပေးခဲ့ တယ် ရဲဘော် အိုယားစံ တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင်ပါ ”<br /><br />“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဗိုလ်ကြီး ကျွန်တော် အသက်သေတဲ့အထိ တာဝန်ကို   အသက်နဲ့လဲပြီး ထမ်းဆောင်ပါ့မယ်လို့ ကတိပြုပါ တယ် … ကျွန်တော်တာဝန်ကျတဲ့နေရာမှာ   ရန်သူတွေတစ်ယောက်မှ မလာနိုင်တဲ့အထိ အသက်ပေးကာကွယ်သွားပါမယ် ၊   ဂျပန်အင်ပါယာကြီး နေမင်းကြီးလို တောက်ပပါစေ……. အလေးပြု ”   အိုယားစံရဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့လေသံနဲ့ စကား ကို ဂျပန်စစ်ဗိုလ်ကြီးက   ကျေနပ်သလိုနဲ့ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း အိုယားစံရဲ့ ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်ရင်း   ထွက်သွားတော့ တယ် ၊   အဲ့ဒီ့နေ့ညက ဂျပန်ဗိုလ်ကြီးနဲ့ သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းရောင်းရင်း တပ်မတော်သားတွေကို   နောက်ဆုံးမြင်လိုက်ရ လိုက်ခြင်းလို့ဆိုရမယ်…. ။<br /><br />တိုက်ပွဲဝင် ဂျပန်စစ်သည်တော်တွေအားလုံးကို   ဗမာ့မျိုးချစ်တပ်မတော် နဲ့ မဟာမိတ်တပ်တွေ နှစ်ဖွဲ့ပေါင်း အင်အား အလုံးအရင်းလက်နက်အပြည့်အစုံ   လေကြောင်းအင်အားတွေရောကြောင့် ဘယ်လိုမှ တင်းမခံနိုင်တော့ဘဲ ဂျပန်စစ်သား တွေ   အတုန်းအရုန်း သေဆုံးသွားကြပြီး တိုက်ပွဲမှာ ကျဆုံးသွားကြတယ်… ၊ အဖြစ်အပျက်တွေက   မနေ့တစ်နေ့က လိုပါပဲ…. မနေ့ကမှ တစည်းတလုံးတည်း နိုင်ငံတော်သီချင်းတွေသီဆို ၊   ညစာကိုအတူတူဝိုင်းဖွဲ့စား ကြရင်း မနက်ဘက် စစ်ထွက်သွားကြတဲ့ ရောင်းရင်းတွေ   တစ်ယောက်တစ်လေမှ ပြန်မလာလေခြင်းဆိုကတည်းက အိုယားစံ အခြေအနေကို   ရိပ်စားမိလိုက်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် ကတိတည် သစ္စာစောင့်တတ် အမိန့်နာခံလွန်းတဲ့   ဂျပန်စစ်သား ပီပီ သူ့အထက် က အရာရှိပေး ခဲ့တဲ့ အမိန့်အတိုင်း ကျေပွန်အောင်   စခန်းဟောင်းနေရာလေးမှာ ပုန်းအောင်း နေရင်း ရန်သူ့တပ်တွေ ဖြတ်သန်းအလာကို   စောင့်ရင်း မိုင်းတွေကြိုထောင်ထားလိုက်တယ် ၊<br /><br />နာရီပိုင်းအတွင်း သူမှန်းထားတဲ့အတိုင်းပဲ   ရန်သူ့စစ်တပ်က အလုံးအရင်းနဲ့ ပြေးဝင်လာကြတာကိုမြင်လိုက်ရတယ် ၊ သူထောင်ထားတဲ့မိုင်တွေကြောင့်   လူတစ်ချို့ကတော့ ကြွေလွင့်သွားကြပြီ…အခု သူ့ဘဝရဲ့အချိန်မှာ ဂျပန်ပြည်ကြီးမှာရှိတဲ့   သူ့အမေနဲ့ မွေးရပ်မြေက မိသားစုတွေကို တစ်ချက်သတိရသွားမိတယ် … ၊ တစ်ဖက်မှာလည်း   ဂျပန်နိုင်ငံတော်အတွက် ဂုဏ်ယူစွာ အသက်ပေးရတော့မှာမို့ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာမျက်ရည်ကျလိုက်မိရင်း   စက်သေနတ်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အသံအကျယ်ကြီးနဲ့မာန်တင်းအော်လိုက်ရင်း   သေနတ်ကိုကျည်ကုန်တဲ့အထိ ဆွဲရမ်းပစ်လိုက်တယ်…. ၊   “ ဂျပန်အင်ပါယာကြီး အဓွန့်ရှည်ပါစေ … ”   “ ဒတ်…ဒတ်…ဒတ်…ဒတ်…ဒတ်…ဒတ် ”   “ ဖောင်းဖောင်းဖောင်း ဒိုင်း ”   မကြာခင်မှာပဲ တစ်ဖက်က လာတဲ့ ကျည်ဆံမိုးတွေက   အိုယားစံရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဖောက်ဝင်လျှိုထွက်သွားတော့တယ် ၊   အိုယားစံတစ်ယောက် မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ သူ့တာဝန်ကိုကျေပွန်အောင်   မထမ်းဆောင်နိုင်တော့ဘူး ၊ ဒီနေရာကို မကာကွယ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့   အသိတွေနဲ့ မျက်လုံးမမှိတ်နိုင် စိတ်မချနိုင်စွာနဲ့ မြေပြင်ပေါ် ပတ်လက်လန်လဲကျသွားတော့တယ် ၊   စစ်ယူနီဖောင်းတစ်ခုလုံးကတော့ ရဲရဲနီလို့…… ။<br /><br />လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက်ပိုင်း ၊ ရွာငယ်လေးရှိတဲ့နယ်မြေအပိုင်းတွေမှာ   အေးချမ်းနေပြီး ၊ တိုင်းသူပြည်သားတွေ စစ်ပွဲရဲကအပျက်အစီးတွေကြားထဲကနေ   ပြန် ကုန်းထဖို့ ကြိုးစားနေကြတဲ့အချိန်လေး…. ၊ တစ်ချိန်က အိုယားစံတို့   ဂျပန်စစ်တပ်တွေ စခန်းချခဲ့ကြတဲ့နေရာလေးမှာတောင် ရွာငယ်လေးတစ်ခု   ဖြစ်နေခဲ့ပြီ… ၊   အဲ့ဒီ့ရွာလေးမှာနေကြတဲ့သူ တွေက အခြားအခြားသော နေရာတွေကနေ   ရေခံမြေခံကောင်းမွန်တဲ့နေရာတစ်ခုကိုရှာဖွေရွှေ့ပြောင်းလာကြတဲ့သူတွေမို့   ဒီနယ်ရဲ့ ငယ်မွေးခြံပေါက်တွေ မဟုတ်ကြဘူး… ၊ ဒီမြေသမိုင်းကြောင်းကို   မသိကြသလို … ၊ ဒီမြေပြင်မှာဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှ သမိုင်းပုံရိပ်တွေကိုလည်း   မသိနိုင်ကြဘူး…. ၊   ရွာကလေး အိမ်ခြေ ဆယ်ဂဏန်းလောက်နဲ့ အစပြုထားတာမို့   လူအရမ်းနည်းပြီး တောထဲတောင်ထဲမှာည်းဖြစ်နေတာကြောင့် အပြင်လောက   ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အသွားအလာ အဆက်အသွယ် ပြတ်တောက်နေသလိုဖြစ်နေပြန်တယ်   လိုအပ်တာမှန်သမျှကိုလည်း ရွာထဲတင် အပြန်အလှန် ကူညီကြရင်းပြည့်စုံနေပြီးသားမို့   အပြင်ထွက်ပြီး တစ်ခြားရွာတွေဆီအဆက်အသွယ်နည်းပါးတာလည်းပါတယ် ၊<br /><br />ရွာထဲမှာ ရွာပြင်ဘက်ကတစ်ခြားရွာတွေနဲ့မြို့တွေဆီကို အမြဲလိုလို မဖြစ်မနေ   အဆက်အသွယ်လုပ်နေရတဲ့ အိမ်တစ်အိမ်တော့ရှိနေသေးတယ် ၊   အဲ့ဒီ့အိမ်က ကိုဘကျော် နဲ့ မကြင်မြိုင် တို့ အိမ်ပဲ ၊ ကိုဘကျော်တို့ လင်မယားက   သားသမီးမထွန်းကားကြဘူး ၊ လင်မယားနှစ်ယောက် တောင်ယာအလုပ်အကိုင်ကိုလည်း   ဝါသနာမပါကြတာမို့ အနီးဆုံးမှာရှိတဲ့ မြို့တွေ ၊ နယ်တွေ အထိ တက်ပြီး လိုအပ်တဲ့   ကုန်ခြောက်လေးတွေကို ဝယ်ပြီး ရွာထဲမှာ ကုန်ခြောက်ဆိုင်အသေးလေးဖွင့်ရင်း   စီးပွားရှာဖြစ်တယ် ၊ သူတို့အလုပ်အကိုင်လေးက အလုပ်ဖြစ်တယ်လို့ဆိုရမယ် ၊   တစ်ရွာလုံးပြေးကြည့်မှ ဒီတစ်ဆိုင်တည်း ရှိတာမို့ စီးပွားရေးက အဆင်ပြေတယ်လေ ၊   ကိုဘကျော် တစ်ခါတစ်ခါ မြို့ဘက်ကို ခရီးသွားရင် သုံးလေးရက်လောက်အထိကြာတတ်တယ် ၊   တစ်နေ့ ထုံးစံအတိုင်း ကိုဘကျော်တို့ ဆိုင်ငယ်လေးအတွက်   ကုန်ခြောက်ပစ္စည်းလေးတွေလိုအပ်လာတော့ မြို့ဘက်ဆီကို သွားဖို့အကြောင်းဖန်လာပြန်တယ် ၊   ထုံးစံအတိုင်း သူ့ရဲ့ မယားချောလေး မကြင်မြိုင်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး မြို့ကိုတစ်ယောက်တည်း   ထွက်သွားလိုက်တယ် ၊ သူ့ကျောမှာပိုးထားတဲ့ ဘေးလွယ်အိတ်ထဲမှာတော့ သူအမြဲဆောင်တတ်တဲ့   ဆောင်ဓါး ဓါးမြှောင်လေးတစ်ချောင်းနဲ့ ရိက္ခာခြောက်တွေ ပါလေ့ရှိတယ် ၊ ဒီလိုနဲ့   ကိုဘကျော်တစ်ယောက် မြို့တက်သွားပြီး လိုအပ်တဲ့ အသား ငါး အခြောက်အခြမ်းတွေ   ကုန်ခြောက်တွေကို သယ်လာပြီး တစ်ယောက်တည်း ရွာဆီပြန်လာဖြစ်တယ် …. ၊<br /><br />ခါတိုင်းသူပြန်လာနေကျက မနက်ပိုင်း… ၊ ဒီတစ်ကြိမ်လမ်းမှာစီးလာတဲ့ ကားကြီးက   ပျက်နေတာနဲ့မို့ ညအချိန်မတော်ကြီးမှ ရွာထဲကို ဝင်လာဖြစ်တယ်… ၊ ရွာကလည်း လမ်းမကြီးကနေ   ရွာအထဲကိုရောက်ဖို့ တော်တော်လေးကို ခြေလျင် လျှောက်ရတာမို့ ပါလာတဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေ မနိုင်တနိုင်နဲ့   နားလိုက် ဆက်လျှောက်လိုက်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း လှမ်းလာခဲ့တယ် ၊ အစကတည်းက   အကြောက်အလန့်မရှိတဲ့သူမို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်နေ တတ်ဘူး… ၊ ဒါပေမယ့်   ရွာအဝင်အဝနေရာနားအရောက် ရွာအဝင်မှာရှိတဲ့ ညောင်ပင်ကြီးတစ်ပင်နားရောက်တော့   ညောင်ပင်ကြီးက လေမတိုက်ပဲ ယိမ်းယိုင်နေတာကို ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ့လိုက်ရတယ် ၊   ရုတ်တရက်မို့ စိတ်ထဲ ထူးဆန်း နေ တာရယ် တစ်ခါမှ ဒီလိုမကြုံဖူးတာရယ်ကြောင့်   ကိုဘကျော် စိတ်ထဲ နည်းနည်းတော့ ကြောက်မိသလို ဖြစ်သွားမိတယ် ၊ ဒါပေမယ့််   ကိုဘကျော် အပင်ကြီးကိုမကြည့်ပဲ အောက်ကိုငုံ့ထားရင်း လမ်းဆက်လျောက်လိုက်တယ် ၊   အပင်ကြီးနားရောက်လေလေ ကျောထဲမှာ စိမ့်တက်လာလေလေဖြစ်နေပြန်တယ် ၊   လမ်းတစ်လျောက်ကြည့်ပြန် တော့ လည်း ညမှောင်မှောင်ကြီးမှာ သက်ရှိဆိုလို့   ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတာမို့ နည်းနည်းလေးတော့ အားငယ်မိသွားသလိုခံစားမိလိုက်ရတယ် ၊<br /><br />မကြာခင်မှာပဲ နားထဲမှာ စကားသံတွေဆက်တိုက်ကြားနေရတယ် ၊ သူကြားနေရတဲ့   အသံတွေက ပီပီသသပါပဲ ဒါပေမယ့် မြန်မာစကားမဟုတ်တဲ့အတွက် ဘာတွေပြောနေမှန်း   သူနားမလည်ဘူးဖြစ်နေတယ် ၊ နောက်တော့အမှတ်မထင် အရဲစွန့်ပြီး ညောင်ပင်ကြီးဆီကို   လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့ ညောင်ပင်ကြီးပေါ်မှာ မျက်လုံးနီရဲရဲကြီး တွေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး   မဲမှောင်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်က ဂျပန်စစ်သား စစ်ဝတ်စုံအပြည့်ဝတ်ထားရင်း အပင်ခွကြားမှာ   ဆောင့်ဆောင့် ထိုင်နေတာကိုလှမ်းမြင်လိုက်ရတယ် ၊ မကြုံစဖူးမို့ ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားရင်   မျက်ဝန်းသူငယ် အိမ်တောင်ပြူးသွားမိတယ် ၊ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်ပြန်ထိန်းထားလိုက်တယ် ၊   အပင်ပေါ်က မဲမဲသတ္တဝါကြီးက ကိုဘကျော် ဒီလမ်းကို ဖြတ်မှာကို မကြိုက်သလိုနဲ့ ရန်လိုတော့မလို   လုပ်ပြနေတယ် ၊ လူတစ်ယောက်ထက်စာရင် ၊ သတ္တဝါကြီးတစ်ကောင်နဲ့ ပိုတူနေသေးတယ် ၊   မှောင်မဲနေတဲ့ညဆိုပေမယ့် လရောင်အားကိုးနဲ့ မသဲမကွဲလေး မြင်နေရတယ် ၊   လူ့ရဲ့အသိစိတ်ကလည်း လှုံ့ဆော်ပေးတတ်တာမို့ တစ်ဖက်ကတစ်စုံတစ်ရာရဲ့   ခံစားချက်ကိုကြိုသိနေသလိုပဲ ၊ ကိုဘကျော်လည်း သူ သရဲခြောက်ခံနေရပြီဆိုတာကို   သိလိုက်ပြီးပြေးရင်လည်း လွတ်မယ်မထင် ၊ ကျောပေါ်မှာလည်း အထုတ်အပိုးတွေနဲ့မို့   မရဲတရဲ အားတင်းထားပြီး လှမ်းအော်လိုက်တယ်   “ ငါ ဒီရွာသား…ငါ့ရွာငါပြန်လာတယ်ကွာ…. မင်းကဘာဖြစ်ချင်တာလဲ   မင်းက ဘာကောင်လဲကွ ”<br /><br />ကိုဘကျော် စကားသံတွေက တုန်ယင်နေတာကိုကြည့်ပြီး   ကြောက်စိတ်ကို ထိန်းထားနေရတယ်ဆိုတာကို ခန့်မှန်းနိုင် တယ် ၊   တစ်ဖက်က လည်း ကိုဘကျော်ကို ဘာမှပြန်မတုန့်ပြန်ပဲ   အူထဲအသဲထဲအထိ ကြောက်စရာကောင်း လောက်တဲ့ မျက်လုံးနီရဲကြီးတွေနဲ့   စိုက်ကြည့်နေပြန်တယ် ၊ ကိုဘကျော်လည်း မထူးပါဘူးဆိုပြီး   ဖနောင့်နဲ့တင်ပါး တသားတည်းကျ အောင် ထွက်ပြေးပါလေရော ၊   အဲ့ကျမှ အပင်ပေါ်က အကောင်ကြီးက အပင်ပေါ်ကနေ မျောက်တစ်ကောင်လို   ဇောက်ထိုးကြီး ကုပ်တွယ်ဆင်းလာပြီး ကိုဘကျော်နောက်ကို ပြေးလိုက်လာတော့တယ် ၊   ကိုဘကျော်လည်း အသက်ဘေးမို့ ကျောပေါ်က ကုန်ခြောက်တွေရော ပါလာသမျှပစ္စည်းတွေပါ   အကုန်ထားခဲ့ပြီး လူပဲ အလွတ်ပြေးထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ၊<br /><br />မိုးစင်စင်လင်းလာတော့ ကိုဘကျော်ကို ရွာလယ်ခေါင်နေရာမှာ သတိလစ်နေတဲ့အနေအထားနဲ့   တွေ့လိုက်ကြရတယ် ၊ အဲ့ဒါနဲ့ ရွာက ဘုန်းတော်ဆီခေါ်သွား ပရိတ်ရည်တွေတိုက် ၊ မြန်မာတိုင်းရင်းဆေးတွေနဲ့   ကုသလိုက်တော့ ခဏချင်း ကိုဘကျော်သတိရလာတယ် ပြီးတော့ ကရောင်ချောက်ချားတွေ   ထအော်သေးတယ် …   “ မလာနဲ့ မလာနဲ့ ဂျပန်သရဲကြီး ဂျပန်သရဲ မဲမဲကြီး   ဂျပန်စစ်သားကြီး မလာနဲ့ ငါ့ဆီမလာနဲ့ ”   အကြိမ်ကြိမ် အဲ့လို အော်နေရာက ဘုန်းတော်ကြီးက   ဘုရားစာတွေရွတ်ဖတ်ပေးလိုက်ရာက တော်တော်လေးကြာတော့မှ   လူကောင်းပကတိပြန်ဖြစ်သွာ းတယ် … ၊ အဲ့ကျမှ သူကြုံခဲ့လာတာတွေကို   သေချာပြန်ပြောပြပါလေရော ၊ ကိုဘကျော်ပြောတဲ့စကားတွေကို လူနည်းစုက   လက်ခံပေမယ့် မယုံတဲ့သူက ပိုများကြတယ် ၊<br /><br />ကိုဘကျော်က အရက်မသောက်တတ်လို့   အရက်မူးပြီးပြောတာ မဟုတ်ဘူးဆိုပေမယ့် ညဘက်မို့ တစ်ယောက်တည်း မြင်ချင်ရာမြင်   သွေးလေချောက်ချားပြီး အထင်မှားတာလို့ပဲ ကောက်ချက်ချလိုက်ကြတယ် ။   ပိုပြီးထူးခြားဖြစ်လာတာက ကိုဘကျော်ဒီလိုကြုံပြီးနောက်ပိုင်း   ရွာထဲက အဲ့နေရာမှာ ညဘက် သွားစမ်းကြတဲ့လူငယ်တွေ ကာလသားတွေ   ရှိလာတယ် ၊ တစ်ချို့ ကာလသားတွေဆု အိမ်ကနေ အမဲသားအစမ်းတွေကိုပါသယ်သွားပြီး   အဲ့အပင်အောက်မှာ ချထားရင်း သွားစမ်းကြသေးတယ် ၊ စမ်းကြတဲ့သူတိုင်းလည်း   ကိုဘကျော်ပြောသလို ပုံစံနဲ့ အတိအကျတူတဲ့ ဂျပန်စစ်သားသရဲကြီး   အနောက်က လိုက်တာကို ခံကြရတယ် ၊ ထူးခြားချက်က ညဘက်မှ   အဲ့ဒီ့ သရဲကြီးက ခြောက်လန့်တတ်တာပဲ… ၊   ဒီလိုသတင်းတွေကြောင့် ရွာထဲကလူတွေ ရွာပြင်ကို မသွားရဲကြတော့ဘူး ၊   အရေးအကြောင်းရှိလို့သွားရင်လည်း မနက်ပိုင်း မိုးစင်စင်လင်းနေမှ သွားတတ်ကြတယ် ၊   အပြန်နောက်ကျတဲ့အခါမှာလည်း ရွာထဲပြန်မဝင်တော့ဘဲ ခရီးလမ်းမှာပဲ ဖြစ်သလို အိပ်ဖြစ်လိုက်ကြတယ် ၊   နောက်နေ့မိုးလင်းပြီးအလင်းရောင်သေချာရမှ ရွာကိုပြန်ရဲကြတော့တယ် ။<br /><br />ဒီလိုနဲ့ နှစ်တွေအလှလှကြာလာတဲ့အခါ……   ရွာငယ်လေးမှာရှိတဲ့ ကိုဘကျော်နဲ့မကြင်မြိုင်တို့လင်မယားမှာ သားဦးလေးတစ်ယောက်   မွေးဖွားလာခဲ့ကြတယ် ၊ တစ်ရွာလုံးက ဒီတစ်သက် ကလေးမရနိုင်တော့ဘူးလို့ ထင်ထားတဲ့   လင်မယားက ကလေးလေးရသွားကြတော့ တစ်ရွာလုံးအံသြနေကြရတယ် ၊ တစ်ရွာလုံးတင်မကဘူး   ကိုဘကျော်တို့လင်မယားကိုယ်တိုင်လည်း အံ့သြနေမိကြတယ် ၊ သူတို့ကလေးလေးကလည်း   မွေးလာကတည်းက အဖေနဲ့ရော အမေနဲ့ပါ ရုပ်မတူဘူး ၊ အသားအရည်ကလည်း ဖြူဖွေးဥနေပြီး   အနီရောင်ဘက်ပါသမ်းနေပါရော့ ၊ ကလေးလေးစကားပြောတတ်တဲ့အရွယ်ရောက်ကတည်းက   ဘယ်သူမှဘာမှ မသင်ပေးပါဘဲ မြန်မာစကားမဟုတ်တဲ့စကားတွေကိုပြောပြောနေတတ်တယ် ၊   “ နိဟွန်းဂျင်းနို့ ” ဆိုတဲ့ စကားကို ပိုပြောနေတတ်တယ် ၊   သူဘာကိုဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာတစ်ယောက်မှ နားမလည်ကျဘူး ၊   ကလေးလေး အရွယ်ရောက်လို့ လမ်းလျှောက်တတ်လာခါစမှာ အမေနဲ့အဖေအလုပ်ရှုပ်နေတုန်း   တစ်ယောက်တည်း အိမ်ကနေ ထွက်သွားပြီး ရွာအဝင်အဝနားက ညောင်ပင်ကြီးအောက်နားက   မြေကြီးတွေကို လက်နဲ့ ယက်နေတတ်တာကို ရွာသားတစ်ချို့ကမြင်ပြီး ကလေးကို အိမ်ကို   ပြန်ခေါ်သွားပေးရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပဲ အဲ့လို ပြန်ခေါ်သွားတိုင်းလည်း   ကလေးက ငယ်သံပါအောင်ကို အော်ငိုနေတတ်တယ် ၊ နောက်တော့ ကလေးငယ်လေး   တစ်ခုခုထူးဆန်းနေတာကို သတိထားမိလာကြပြီး လူကြီးတွေက ကလေးကို   ချော့မေးကြတယ် ၊   “ သားသား ဒီညောင်ပင်ကြီးအောက်မှာ ဘာသွားလုပ်တာလဲ ”   “ သားပစ္စည်းတွေရှိလို့သွားတူးတာ ” တဲ့…<br /><br />ကလေးအဖြေကို မယုံရဲ ယုံရဲနဲ့ ရွာက လူကြီးတွေစုပြီး   ကလေးကိုညောင်ပင်ဆီကိုခေါ်လာခဲ့ကြတယ် ၊ ညောင်ပင်ဆီ ရောက်တော့   ကလေးက အရင်ပြေးပြီး မြေကြီးတွေကို ဖယ်နေတာကိုမြင်လိုက်တယ်… ၊   ကလေးမြေကြီးတွေကို ဖယ်နေတဲ့ယက်နေတဲ့နေရာနားကိုဦးတည်ပြီး   ရွာထဲကလူတွေ ဝိုင်းတူးကြပါလေရော ၊ တူးရင်းတူးရင်းက သုံးပေနီးနီး လောက်တူးပြီးတဲ့အခါ   ညောင်မြစ်တွေပွေရှုပ်နေတဲ့ကြားက တူးနေတဲ့ ပေါက်တူးတစ်ချောင်း မြေအောက်က   ခပ်မာမာ ရှိတာတစ်ခုနဲ့ ထိမိတဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ်   တစ်နေကုန်တူးနေရာက အသံတစ်သံကြားရတော့ တစ်ရွာလုံး   အံ့သြတကြီးစိတ်ဝင်စားသွားကြပြီး အဲ့ဒီနေရာကိုဦးစားပေး သတိထားပြီး   တူးယူကြတယ် တော်တော်လေးတူးပြီးတော့မှ သံချေးတွေတက်နေတဲ့   စစ်လက်နက်တွေ ၊ ဂျပန်စစ်သားအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေ ၊ ဂျပန်ဓါး ၊ တွေကို   ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ အရိုးစုတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ကြတယ် ၊ သူ့ခေါင်းရင်းမှာ   သံသေတ္တာတစ်လုံး… ၊<br /><br />သံသေတ္တာလေးကိုဖွင့်လိုက်တော့   ဟောင်းနွယ်းစုတ်ပျက်နေတဲ့ တစ်ကိုယ်ရည်သုံးပစ္စည်းတွေ ၊ စစ်သုံးမှန်ပြောင်း ၊   ကျည်ဆံတွေ ၊ စစ်လက်နက်အသေးစားလေးတွေနဲ့ ဒင်္ဂါးပြားတွေ ၊   သံသေတ္တာအသေးစားထူထူလေး တစ်ခုကိုလည်း တွေ့လိုက်ရတယ် ၊   သံသေတ္တာအသေးလေးက နှစ်ချို့နေတော့ ဖွင့်ရခတ်ခဲနေတဲ့အထိ သံချေးတွေ   တွယ်ညိနေတယ် အဲ့ဒီ့ လက်တစ်ဝါးစာ သံသေတ္တာဘူး အသေးလေးကို   ဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ သေတ္တာထဲက ဂျပန်ဝတ်စုံနဲ့ ရှေ့ဆုံးက ထိုင်နေတဲ့မိန်းမကြီးတစ်ယောက် ၊   သူ့နောက်က ဂျပန်စစ်သားတစ်ယောက်နဲ့ ဂျပန်စစ်သားဘေးမှာ သူ့မိန်းမ နဲ့ သားလေးကိုကပ်လျက်   မြင်ရတဲ့ အဖြူအမဲဓါတ်ပုံလေးက ထင်ရှားနေတာကိုအံ့သြတကြီးမြင်လိုက်ရတယ်… ၊ ဓါတ်ပုံအောက်မှာ   ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပျက်နေတဲ့ စာရွက်လေးတွေနဲ့ ဂျပန်ရှေးခေတ်ငွေစက္ကူတွေကို မြင်တွေ့ကြရတယ် ၊   ကလေးငယ်လေးက အဲ့ဒီပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုယိုလို့ ……. ။<br /><br />အိမ်ရှင် အဘက စားပြောနေရင်းက မောလွန်းလို့ ရေနွေးလေး ငှဲ့သောက်နေတုန်း   သတိုးကဇာတ်လမ်းတစ်ခုလုံးမှာ မြောပါသွားရာက သိချင်စိတ်ကို ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ   “ အခု အဘပြောနေတဲ့ ဇာတ်လမ်းက ဖြစ်ရပ်မှန် သေချာပါတယ် နော် အဘ ”   “ အေးလေ ကျုပ်ကလူလေးကိုလိမ်ရမှာလား ”   “ ဒါဆို ရွာအဝင်အဝက ညောင်ပင်ကြီးမှာ ခြောက်နေတဲ့ ဂျပန်စစ်သားသရဲကြီးက   သူ့တာဝန်နဲ့ အမိန့်ကို နာခံပြီး အစွဲအလမ်းနဲ့ မကျွတ်ဘဲဖြစ်နေတာကနေ ကျွတ်ချိန်တန်ပြီး   လူဝင်စားပြန်ဖြစ်တာပေါ့နော်…. ၊ ရွာအဝင်အဝက ဂျပန်လိုရေးထားတဲ့   ဂျပန်စစ်သား စောင့်နေသည် ဆိုတဲ့စာကလည်း ဒီလူဝင်စားရေးထားတာပေါ့နော် ”   “ ဟုတ်တာပေါ့ လူလေးရ… ”   “ ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ရေးထား တာလဲ သိလား အဘ ”   “ သိပ်သိတာပေါ့….ဟိုးအရင်ကဆို တိုက်ပွဲကြောင့် သေကြေသွားကြတဲ့လူတွေထဲက   မကျွတ်မလွတ်ကြသေးတဲ့ အခြားလူမျိုးခြားစစ်သား တစ္ဆေတွေက ကျတ်ကုန်းလို   ညဘက်တွေဆို ဒီအနီးအနာမှာ စစ်တပ်လိုက်ကို မြင်မြင်ရတတ်တယ်ကွ…   ဒါကြောင့် ဂျပန်စစ်သား စောင့်နေသည် ဆိုတဲ့စာလေးကို ရွာအဝင်မှာ   အသိပေးတဲ့အနေနဲ့ ရေးထားတာ ဆိုလိုချင်တာက တစ်ခြား နာနာဘာဝလောကက   မကျွတ်သေးတဲ့ စစ်သားတစ္ဆေတွေ ရွာထဲဝင်ပြီး မနှောက်ယှက်ရဲတော့အောင်ပေါ့ကွာ ”<br /><br />“ အဘပြောတာကြီးက နည်းနည်း ပုံပြင်ဆန်နေသလားလို့ ”   သတိုးရဲ့ စကားကြောင့် အိမ်ရှင်အဘက သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ခဏဝင်သွားပြီး   သေတ္တာလေးတစ်ခုကို ယူလာခဲ့တဲ့ ၊ သေတ္တာလေးကိုင်ထားတဲ့အဘကို   စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတဲ့ သတိုးကို အိမ်ရှင်အဘက သေတ္တာလေးထိုးပေးလိုက်တယ်   သတိုးက အဘပေးတဲ့ သေတ္တာလေးကို မချင့်မရဲ ဖွင့်ကြည့် လိုက်တဲ့အခါ   သေတ္တာထဲမှာ ဟောင်းနွမ်းပျက်ဆီးနေတဲ့ ဂျပန်စစ်သားအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေအပြည် ၊ ဂျပန်ဓါးတေ ွအပြင်   သေတ္တာရဲ့ အတွင်းအဖုံးနေရာမှာတော့ ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပျက်နေတဲ့ အဖြူအမဲ ဓါတ်ပုံလေးတစ်ခု….   ဓါတ်ပုံထဲမှာ လူလေးယောက် ၊ အဲ့ထဲက ဂျပန်စစ်သားဝတ်စုံအပြည့်နဲ့လူရဲ့ မျက်နာကို သတိုး   သေချာကြည့်နေမိရင်း ကြက်သီးတွေ ထ လာမိပြီး ရုတ်တရက် အိမ်ရှင်အဘမျက်နာကို   လှမ်းကြည့်မိလိုက်ရင်း သတိုးမျက်လုံးပြုးသွားမိတော့တယ် …   “ ဒါ…ဒါ…ဒါ………….ဇာတ်လမ်းထဲက ဂျပန်စစ်သား လူဝင်စားဆိုတာ ”   ဓါတ်ပုံကိုကြည့်လိုက် အိမ်ရှင်အဘကိုကြည့်လိုက် အိမ်ရှင်အဘရဲ့နာမည်ကိုပြန်သတိရသွားလိုက်နဲ့   ညောင်ပင်က ဂျပန်စစ်သားသရဲကြီးက…၊ လူဝင်စားကြီးက … ၊ အဘက ……. ၊   စကားတွေထစ်ငေါ့နေရင်း သတိုး အံ့သြကြီးနေမိတော့တယ်…….. ။<br /><br />ဖိုးသူတော် (www.phothutaw.com)<br />Credit:မိုးစွေ

“ဂ်ပန္စစ္သား တမလြန္က ေစာင့္ေနသည္”

“နိဟြန္းဂ်င္းႏို႔ ဟဲအိ႐ွိ (ဂ) မတဲအိမတ္စု ………………. ” ဂ်ပန္စာကိုျမင္တိုင္း အမွတ္မထင္ အသံထြက္ ဖတ္ဖတ္မိ တတ္ ေနတဲ့အက်င့္က   ဂ်ပန္စာေလ့လာေနသူ သတ...

အေသးစိတ္ဖတ္ရန္